Groot-BrittanniëEdit
In Groot-Brittannië wordt de ketting niet langer gebruikt voor praktische landmeetkundige werkzaamheden. Op de spoorwegen van het Verenigd Koninkrijk wordt de ketting echter nog wel gebruikt als plaatsaanduiding. Toen spoorwegen werden ontworpen, werd de locatie van elementen zoals bruggen en stations aangeduid met een cumulatieve longitudinale “mijl”, met gebruikmaking van mijlen en kettingen, vanaf een nulpunt bij de oorsprong of het hoofdkantoor van de spoorlijn, of het beginpunt van een nieuwe aftakking. Aangezien spoorwegen een volledig lineaire topologie hebben, is de “kilometrering” of “ketting” voldoende om een plaats op een bepaalde route uniek te identificeren. Zo kan een bepaalde bruglocatie worden aangeduid als 112 mijl en 63 kettingen (181,51 km) van het beginpunt. In het geval van de foto ligt de brug bij Keynsham, op die afstand van het station London Paddington. De aanduiding “MLN” na de kilometerstand is de lijnreferentie van de ingenieurs die de route beschrijft als de Great Western Main Line, zodat bezoekende ingenieurs de brug die zij inspecteren uniek kunnen beschrijven, aangezien er op andere routes bruggen kunnen zijn op 112 mijl en 63 kettingen.
Op nieuwe spoorlijnen gebouwd in het Verenigd Koninkrijk, zoals High Speed 1, wordt de positie langs het tracé nog steeds “chainage” genoemd, hoewel de waarde nu in meters wordt gedefinieerd.
Noord-AmerikaEdit
Het gebruik van de ketting was verplicht bij het leggen van Amerikaanse townships. In 1785 werd een federale wet aangenomen (de Public Land Survey Ordinance) die bepaalde dat alle officiële landmetingen van de overheid met een Gunter’s (landmeters) ketting moesten worden gedaan. Kettingen en schakels komen vaak voor in oudere metes and bounds juridische beschrijvingen. Afstanden op township plat kaarten gemaakt door de US General Land Office worden weergegeven in kettingen.
In het US Public Land Survey System, worden percelen vaak beschreven in termen van de sectie (640 acres of 259 hectare), kwart-sectie (160 acres of 64,7 hectare), en kwart-kwart-sectie (40 acres of 16,19 hectare). Respectievelijk zijn deze vierkante landverdelingen ongeveer 80 kettingen (één mijl of 1,6 km), 40 kettingen (een halve mijl of 800 m), en 20 kettingen (een kwart mijl of 400 m) aan een kant.
De ketting wordt nog steeds gebruikt in de landbouw: meetwielen met een omtrek van 0,1 ketting (diameter ≈ 2,1 ft of 64 cm) zijn nog steeds gemakkelijk verkrijgbaar in Canada en de Verenigde Staten. Voor een rechthoekig stuk land geeft de vermenigvuldiging van het aantal omwentelingen van een kettingwiel voor elk van twee aangrenzende zijden en het delen door 1000 de oppervlakte in acres.
In Canada waren de wegvakken oorspronkelijk 1 ketting breed en zijn nu 20 meter.
De eenheid werd ook gebruikt bij het in kaart brengen van de Verenigde Staten langs treinroutes in de 19e eeuw. Spoorwegen in de Verenigde Staten gebruiken al lang decimale fracties van een mijl. Sommige metro’s, zoals de New York City Subway en de Washington Metro werden ontworpen met en blijven met een chaining systeem met behulp van de 100-voet engineer’s chain.
In de Verenigde Staten, de keten wordt ook gebruikt als de maat voor de snelheid van de verspreiding van bosbranden (ketens per uur), zowel in de voorspellende National Fire Danger Rating System als in after-action rapporten. De term keten wordt gebruikt door bosbrandbestrijders in de dagelijkse werkzaamheden als een eenheid van afstand.
Australië en Nieuw-ZeelandEdit
In Australië en Nieuw-Zeeland, de meeste bouwkavels in het verleden waren een kwart van een acre, het meten van een keten bij twee en een half ketens, en andere kavels zou veelvouden of fracties van een keten zijn. De straatgevels van veel huizen in deze landen zijn één ketting breed-wegen waren bijna altijd 1 ketting (20,1 m) breed in stedelijke gebieden, soms 1,5 ketting (30,2 m) of 2,5 ketting (50,3 m). Lanen waren dan een halve ketting (10,1 m) breed. In landelijke gebieden waren de wegen breder, tot 10 kettingen (201,2 m) wanneer een voorraad route nodig was. 5 kettingen (100,6 m) wegen werden beschouwd als grote wegen of snelwegen tussen grotere plaatsen, 3 kettingen (60,4 m) wegen tussen kleinere plaatsen, en 2 kettingen (40,2 m) wegen waren lokale wegen in landbouwgemeenschappen. Wegen met de naam Three Chain Road etc. bestaan vandaag de dag nog steeds.
De “Queen’s Chain” is een concept dat al lang bestaat in Nieuw Zeeland, van een strook openbaar land, meestal 20 meter (of één ketting in premetrische maat) breed vanaf de hoogwaterlijn, dat is gereserveerd voor openbaar gebruik langs de kust, rond veel meren, en langs alle of een deel van veel rivieren. Deze stroken bestaan in verschillende vormen (waaronder wegreservaten, esplanadereservaten, esplanadestroken, randstroken en reservaten van verschillende typen), maar niet zo uitgebreid en consequent als vaak wordt aangenomen.
CricketplaatsenEdit
De keten bestaat ook als de lengte van een cricketveld, zijnde de afstand tussen de stumps.