| Staat | Datum waarop de naam werd aangenomen | Regeertype |
|---|---|---|
 Islamitische Republiek Afghanistan |
7 december 2004 | Unitaire presidentiële republiek |
 Islamitische Republiek Iran |
1 april 1979 | Unitaire Khomeinistische presidentiële republiek (de facto theocratisch-republiek die onderworpen is aan een Opperste Leider) |
 Islamitische Republiek Mauritanië |
12 juli 1991 | Unitaire semi-presidentiële republiek |
 Islamitische Republiek Pakistan |
23 maart 1956 | Federale parlementaire constitutionele republiek |
CurrentEdit
AfghanistanEdit
Afghanistan is een islamitische republiek die bestaat uit drie takken, de uitvoerende, de wetgevende en de rechterlijke macht. Het land wordt geleid door president Ashraf Ghani, met Amrullah Saleh en Sarwar Danish als vicepresidenten. De Nationale Vergadering is de wetgevende macht, een tweekamerstelsel met twee kamers: het Huis van het Volk en het Huis van de Ouderen. Het Hooggerechtshof wordt geleid door opperrechter Said Yusuf Halem, de voormalige onderminister van Justitie voor Juridische Zaken.
Ondanks de islamitische naam lijkt de in 2004 gevormde grondwet sterk op de uit 1964 daterende monarchie-tijdperk stammende grondwet van Afghanistan.
IranEdit
Twee maanden na de Islamitische Revolutie in 1979 hield de nieuwe regering op 10 en 11 Farvardin (30 en 31 maart) het referendum over de Islamitische Republiek Iran om de Pahlavi-dynastie te veranderen in een Islamitische republiek. Op 12 Farvardin (1 april) werd bekendgemaakt dat 98,2% van de Iraanse kiezers de islamitische republiek wilde oprichten.
Vóór het referendum stelden sommige politieke groeperingen verschillende namen voor de ideologie van de Iraanse revolutie voor, zoals de Republiek (zonder islam) of de Democratische Republiek. Ruhollah Khomeini, de stichter van de Islamitische Republiek Iran, vroeg de mensen te stemmen voor de naam Islamitische Republiek, geen woord meer en geen woord minder.
Volgens de grondwet is de Islamitische Republiek Iran een systeem gebaseerd op de volgende overtuigingen:
# de Ene God (zoals verwoord in de zin “Er is geen andere god dan God”), Zijn exclusieve soevereiniteit en recht om wetten te maken, en de noodzaak van onderwerping aan Zijn bevelen;
- de goddelijke openbaring en haar fundamentele rol in het uiteenzetten van de wetten;
- de terugkeer tot God in het Hiernamaals, en de constructieve rol van dit geloof in de loop van de opgang van de mens naar God;
- de rechtvaardigheid van God in schepping en wetgeving;
- voortdurend leiderschap en eeuwige leiding, en zijn fundamentele rol in het verzekeren van het ononderbroken proces van de revolutie van de Islam;
- de verheven waardigheid en waarde van de mens, en zijn vrijheid gepaard aan verantwoordelijkheid tegenover God; waarin billijkheid, rechtvaardigheid, politieke, economische, sociale en culturele onafhankelijkheid, en nationale solidariteit worden verzekerd door een beroep te doen op:
- continu leiderschap van de heilige personen, die de nodige kwalificaties bezitten, uitgeoefend op basis van de Koran en de Soennah, op wie allen vrede zij;
- wetenschap en kunst en de meest geavanceerde resultaten van de menselijke ervaring, samen met de inspanning om deze verder te ontwikkelen;
- afwijzing van alle vormen van onderdrukking, zowel het toebrengen ervan als de onderwerping eraan, en van overheersing, zowel het opleggen ervan als het aanvaarden ervan.
CommentaarEdit
Volgens een commentaar op de grondwet, net zoals de oprichting van de Islamitische republiek systeem is gebaseerd op de overtuigingen van de mensen, namelijk het regeren van recht, rechtvaardigheid en Koran. De voortzetting ervan duurde echter met dezelfde principes en er is een belangrijke rol voor de overtuigingen van het Iraanse volk. Bovendien spelen die overtuigingen een volledige en bepalende rol in alle zaken. Zij worden beschouwd als richtlijnen voor gouverneurs en staatslieden. Er is een belangrijke rol weggelegd voor overtuigingen zoals het beginsel van de eenheid van God en het geloof daarin. Desondanks zijn er nog andere beginselen, zoals de onderwerping aan Allah en Zijn beschikking. Daarom is de wetgeving beperkt tot Allah en zijn wetten geldig voor zover zij overeenstemmen met de goddelijke wetgeving. Het geloof in de goddelijke openbaring en profetie zijn essentieel voor het Islamitisch wereldbeeld en er zijn twee soorten rechtvaardigheid. De eerste soort is wetgevend (Tashri’i) en de andere soort is scheppend (Takivini). Creatieve rechtvaardigheid is gebaseerd op rechtvaardigheid en gelijkheid. Wetgevende rechtvaardigheid wordt gerespecteerd voor het maken van goddelijke wetten in de Islamitische samenleving. Bovendien, de basis van de Sjiitische school is in termen van imamaat of leiderschap.
Volgens het principe van imamaat in de Sjiieten, is het onontbeerlijk om te gehoorzamen aan de profeet van Allah en aan hen die in het bezit zijn van gezag. De sjiitische geestelijkheid is van mening dat de term “zij die het gezag bezitten” betrekking heeft op onschuldige sjiitische imams. Wanneer de imam afwezig is, is de valy faghih belast met de leiding van de samenleving. Met andere woorden, religieuze leiders nemen de verantwoordelijkheid van het imamschap op zich. Er wordt meer nadruk gelegd op de waardigheid (karamat) en de hoge waarde van de mens die samengaat met vrijheid en verantwoordelijkheid. Het principe van waardigheid is een noodzakelijke bestaansvoorwaarde van de Islamitische republiek, maar er zijn vele betekenissen voor de term waardigheid. Soms verwijst het naar edelmoedigheid, edelheid en eer, maar de Islam beschouwt het als twee soorten waardigheid voor de mens, namelijk wezenlijke of aangeboren waardigheid en verworven waardigheid. Volgens de aangeboren waardigheid bezit de mens het recht om tussen andere schepselen te leven. Dit beginsel wordt ook genoemd in de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens van 1948. Op basis van verworven waardigheid, is de mens in staat om de graden van perfectie te passeren met behulp van de actualiteit van zijn mogelijkheden en talenten.
OpiniesEdit
Voor de eerste keer heeft Ruhollah Khomeini verwezen naar de voorwaarden van Islamitische republiek voor het Iraanse volk. Hij gelooft dat het Iraanse volk een Islamitische staat wil die een republiek is. In antwoord op de vraag van een journalist over de dubbelzinnigheid van de term Islamitische republiek, verklaarde Khomeini dat de term republiek dezelfde betekenis heeft als andere gebruiken en dat Islamitische republiek zowel de Islamitische ideologie als de keuze van het volk in overweging heeft genomen.
MauritaniëEdit
De Islamitische Republiek Mauritanië is een land in de Maghreb-regio van westelijk Noord-Afrika.
PakistanEdit
Pakistan was het eerste land dat het bijvoeglijk naamwoord Islamitisch aannam om zijn republikeinse status onder zijn overigens seculiere grondwet in 1956 te wijzigen. Ondanks deze definitie had het land geen staatsgodsdienst tot 1973, toen een nieuwe grondwet, democratischer en minder seculier, werd aangenomen. Pakistan gebruikt de islamitische naam alleen op paspoorten, visa en munten. Hoewel de Islamitische Republiek specifiek wordt genoemd in de grondwet van 1973, worden alle regeringsdocumenten opgesteld onder de naam van de regering van Pakistan. In de grondwet van Pakistan, deel IX, artikel 227 staat: “Alle bestaande wetten moeten in overeenstemming worden gebracht met de Injuncties van de Islam zoals neergelegd in de Koran en de Soennah, in dit deel de Injuncties van de Islam genoemd, en er mag geen wet worden uitgevaardigd die strijdig is met deze Injuncties”.