Het op een na hoogste gebouw op het westelijk halfrond (het hoogste als je de antennes niet meetelt) biedt een ongeëvenaard uitzicht op een stadslandschap, allemaal vanuit het comfort van vier glazen platforms die 1.353 voet in de lucht hangen. Gelegen op de 103e verdieping van de Willis Tower Skydeck, de observatie zitplaatsen hebben muren, vloeren en plafonds gemaakt volledig van glas, waardoor bezoekers uit te steken van de rand van het gebouw aan een unieke en vertigo-waardige uitzicht op Chicago’s architectonische landschap te genieten.
Hoewel het gebouw is nu officieel bekend als de Willis Tower na te zijn verworven in 2009, het is nog steeds algemeen aangeduid door zijn vroegere naam, de Sears Tower. Het is het 14e hoogste gebouw ter wereld met 110 verdiepingen die samen 1.450 voet hoog zijn. De glazen kubussen, “the Ledges” genaamd, werden in 2009 voor het publiek geopend. Elk van de vier compartimenten meten tien voet bij tien voet en steken 4,3 voet uit de rand van de toren.
Met drie lagen glas van in totaal anderhalve duim dik, kan elk platform tot vijf ton dragen. Een volledig transparante drie zijden, top, en bodem ontworpen om de sensatie van zweven boven Chicago te genereren doen precies dat, zoals de dozen zijn breed genoeg voor een rij van bezoekers te staan zweven op een moment. Een heldere dag biedt een uitzicht van maximaal 50 mijl en vier staten.
Structurele glas ontwerp experts Halcrow Yolles nam de oorspronkelijke architectonische plannen van Skidmore, Owings & Merrill een stap verder, van het concept van een intrekbare structuur voor eenvoudige reiniging tot een glazen doos met bijna onzichtbare structurele ondersteuning. Al het staal aan de zijkanten en de onderkant van de omtrek werd verwijderd, waardoor het lijkt alsof het gebouw in de lucht zweeft.
Het idee voor de Ledges zou zijn ontstaan uit de constante schoonmaak die arbeiders moesten doen op de ramen van Skydeck. Elke dag drukten toeristen hun voorhoofd tegen het glas in een poging naar de stad te kijken, en lieten vegen achter die vervelend werden om schoon te maken. Nu hoeft het personeel alleen nog maar de voetafdrukken van onbevreesde kinderen schoon te maken, of de handafdrukken van nerveuze volwassenen die zich ervan verzekeren dat de muren er nog staan.