Inhibited Grieving: What Are the Dangers & How Do We Stop It?

Deze week hebben we het over dialectische dilemma’s & ons onderwerp is: ontremde rouw.

We hebben het al eerder over dialectische dilemma’s gehad, zowel over actieve passiviteit als over zelfontkrachting. Maar als je er niet mee bekend bent: dialectische dilemma’s zijn extreme tegenstrijdige emotionele toestanden die iemand in behandeling kan vertonen. In DBT-behandeling is het doel om een gezonde vereniging te vinden van de twee tegengestelde ideeën in welk dilemma een patiënt ook presenteert.

geremd rouwen is precies wat het klinkt: verdriet dat is tegengehouden, ingehouden, of op een andere manier is verhinderd om volledig te worden ervaren.

Wanneer iemand onderdrukte rouw ervaart, vertoont hij gewoonlijk geen uiterlijke tekenen van rouw, ongeacht de ernst van de gebeurtenis die normaal gesproken het rouwproces in gang zou zetten. Hoewel het niet naar buiten toe zichtbaar is, heeft het verdriet toch een plaats nodig om naartoe te gaan, een uitlaatklep voor de extreme emotie. Dus wanneer de uiting van verdriet wordt geremd, merken de nabestaanden vaak dat hun verdriet zich in plaats daarvan lichamelijk heeft gemanifesteerd. Ziekte, maagproblemen, misselijkheid, slaapproblemen, gespannen spieren of pijn, energiegebrek, hoofdpijn, gebrek aan eetlust, enz. zijn allemaal manieren waarop geremd verdriet zich lichamelijk kan manifesteren als het niet emotioneel wordt erkend.

Vandaag wil ik dat je nadenkt over hoe je je voelt als je jezelf niet de ruimte geeft om & grote emoties zoals verdriet te onderzoeken en te verwerken. Gaat het verdriet echt weg? Heeft het invloed op je lichamelijke gezondheid? Komt het later terug en overweldigt het u?

Wanneer we gevoelens van verdriet bedwingen, gaan we er niet echt overheen. In plaats daarvan begraven we ze in onszelf, en dragen ze met ons mee.

Alles wat we tegenhouden als we verdriet blokkeren, is ons eigen genezingsproces.

voelt u een gebrek aan controle als eerder geblokkeerd verdriet terugkomt? Of wanneer het zich in uw lichaam manifesteert en uw gezondheid negatief beïnvloedt? Stel u eens voor dat u een proces had om uw verdriet te verwerken zonder schaamte. Hoe zou dat voelen?

Rouw komt niet alleen door de dood (hoewel de dood natuurlijk wel ernstig verdriet teweeg kan brengen).

Rouw kan komen door elke verandering of verlies: een scheiding, het verlies van een huisdier, een verhuizing, een verandering van baan, enzovoort.

Het is belangrijk om jezelf &het rouwproces te laten ervaren bij elke levensgebeurtenis die je verdriet kan doen voelen. Velen laten zich dat verdriet echter niet voelen en schuiven het in plaats daarvan opzij en houden zich bezig om het te kunnen blijven negeren. Wat dit doet is:

1. Het zorgt ervoor dat het verdriet zich lichamelijk manifesteert (ziekte, afnemende gezondheid, gebrek aan slaap, enz.)
2. Het zorgt ervoor dat we geen controle meer hebben over onze emoties. Vaak komt het verdriet weer boven en overweldigt het ons.
3. Het remt ons genezingsproces.

geremd rouwen kan er zo uitzien:

1. Bezig blijven
2. Emoties wegdrukken
3. Jezelf afzonderen van alles wat je aan het verdriet doet denken

Herstel van verdriet kan alleen plaatsvinden als we ons verdriet erkennen. Als er een grote verandering of verlies in je leven plaatsvindt en je voelt dat je probeert je rouwproces te beperken, sterke emoties weg te duwen, of probeert bezig te blijven, dan kan het zijn dat je je rouwproces (&genezing) remt.

Hier leest u hoe u bewust aan uw eigen rouwproces kunt gaan werken zonder het te negeren of te beperken:

Erken het verlies:

Of het nu gaat om verlies door overlijden, het einde van een relatie, verlies van een baan, een verhuizing, negeer het verlies niet en probeer niet te doen alsof alles normaal is. In plaats daarvan, denk na over alle manieren waarop de persoon, relatie, baan, plaats, enz. je geholpen heeft te groeien. Toon dankbaarheid voor de ervaring die je met hen had. En sta jezelf dan toe om verdrietig te zijn over het verlies! Natuurlijk, als je bent gegroeid of veranderd met de hulp van de persoon/plaats/etc. die je net hebt verloren, dan zal er verdriet zijn dat met het verlies gepaard gaat. Herinner jezelf eraan dat het verdriet natuurlijk is en alleen maar versterkt hoe speciaal die persoon/plaats/ervaring voor jou was.

Geef jezelf de ruimte om je verdriet te uiten zonder schaamte:

Wanneer u zich extreem emotioneel voelt, heeft u dan een uitlaatklep? De gevoelens in je binnenste houden, zelfs als je ze hebt erkend, kan je genezingsproces belemmeren. Probeer een dagboek te schrijven. Als je iets sterk voelt, open dan een lege pagina of een leeg document op je computer. Wat is het dat je voelt? Waarom voel je het? Laat het er allemaal uit en houd niets achter. Er is geen verkeerde manier om je te voelen en je dagboek is voor jou en jou alleen. Veroordeling is niet nodig.

Steun op je steunsysteem:

Heeft u vrienden, familie of dierbaren die uw verlies begrijpen? Steek de helpende hand naar hen uit. Laat ze weten wanneer u ruimte nodig hebt om verdrietig te zijn, wanneer u een steunend oor nodig hebt, en wanneer u iets leuks nodig hebt om u uit een funk te helpen. “

Waar verdriet vers is, irriteert elke poging om het af te leiden alleen maar.” -Samuel Johnson