Diagnose
De diagnose van aortitis begint met een lichamelijk onderzoek door de arts en het noteren van de medische voorgeschiedenis van de patiënt. Op basis van het lichamelijk onderzoek, de medische voorgeschiedenis en de bevindingen, kan het medische team een biopsie van het gebied uitvoeren als zij vermoeden dat de patiënt GCA heeft. Dit is de beste manier om de diagnose GCA te stellen. Tijdens de procedure wordt met een naald een klein stukje van de temporale slagader verwijderd. Er kunnen meer dan één monster worden genomen omdat de aandoening niet overal in de slagader voorkomt. Dit monster wordt vervolgens onder een microscoop onderzocht om te zien of de cellen abnormaal groot zijn, wat op een ontsteking wijst.
Om op arteritis van Takayasu te controleren, zal de arts de bloeddruk in de betrokken slagaders die uit de aorta ontspringen, controleren. Bij de arteritis van Takayasu zullen de polsslag en de bloeddruk laag of onmogelijk te vinden zijn. Daarentegen zullen er over het algemeen stevige impulsen in de benen zijn. Over gedeeltelijk vernauwde slagaders kunnen kneuzingen worden gehoord.
Er kunnen beeldvormende onderzoeken worden gedaan, zoals magnetische resonantie angiografie (MRA), Doppler echografie en positron emissie tomografie (PET) om de bloedvaten en de bloedstroom er doorheen te bekijken. Deze beeldvormende tests zullen ook eventuele ontstekingsgebieden aan het licht brengen.
Hoewel de diagnose meestal wordt gesteld op basis van de symptomen die de patiënt ervaart en de aortabeelden, kunnen ook bloedmonsters worden gebruikt om te kijken naar onderliggende aandoeningen of infecties, orgaanfunctie en andere indicatoren.