Nee, ze zijn niet zeeziek. De groen-blauwe kleur wordt veroorzaakt door een speciaal soort fytoplankton dat bekend staat als Navicula ostrearia. Het effect is al in 1820 door wetenschappers bestudeerd, en ik vond dit onderzoeksartikel uit 1885 het meest intrigerend. De groene tint is tijdelijk en verandert de smaak niet. Als de aanwezigheid van dit kiezelwier afneemt, krijgt de oester na een paar weken ook weer zijn oorspronkelijke kleur. Groene oesters genieten een positieve en begerenswaardige reputatie in Frankrijk, waar ze speciaal worden gekweekt in Marennes, maar ze kunnen net zo goed in de natuur voorkomen zonder enige menselijke tussenkomst. De foto’s hierboven zijn van oesters uit respectievelijk de Rhode Island en de Long Island Sound. Groene oesters zijn ook opgedoken tot in het zuiden van Lynnhaven, Virginia.
U vraagt zich waarschijnlijk ook af wat de donkere kant van deze vergelijking is: eten oesters ook dingen die schadelijk voor ons kunnen zijn? Het is mogelijk, maar het hangt allemaal af van de locatie. Sporen metalen, chemicaliën en bacteriën kunnen hun weg vinden in oesters als ze aanwezig zijn op de plaats waar de oesters leven, daarom zie je geen oesters meer gegeten worden uit de haven van New York. (Btw: ik vond deze blogpost van Chris Len voor Deep Sea News die de moeite van het lezen waard is). In het algemeen hoeft dit echter geen probleem te zijn. De oesters die je tegenwoordig in restaurants en vismarkten vindt, zijn volkomen veilig om te consumeren. Ze worden op de juiste manier geoogst uit zeer gereguleerde wateren die minimale niveaus van verontreinigende stoffen bevatten. Ik ben geneigd te denken dat mensen gevaarlijker voor je gezondheid zijn dan de oesters zelf, en daarom moet je je oesters altijd bij betrouwbare bronnen kopen.