Hyperthyreoïdie – terug naar de basis

Uitg: April 2009

Een 24-jarige Aziatische vrouw kwam voor een eerste evaluatie van hyperthyreoïdie. Een collega van haar kantoor, die ook zwartwerk deed in een urologisch laboratorium, moedigde haar aan de labuitslagen te laten controleren. Een schildklier-stimulerend hormoon test, uitgevoerd door die collega, kwam laag terug.

Ronald Tamler

De patiënte ontkende warmte- of koude-intolerantie, constipatie, diarree, oedeem, haaruitval, angstgevoelens, overmatige energie of libido, beven, onregelmatige menstruatie, dysfagie, gevoelige schildklier, oogheelkundige symptomen, hartkloppingen of zweten. Ze meldde een half opzettelijk gewichtsverlies van 8 pond in het afgelopen jaar, met normale eetlust en ochtendmoeheid.

De patiënte nam geen medicatie of voedingssupplementen.Pertinente labs toonden een TSH van 0.008 bij het urologie lab. De familiegeschiedenis was negatief voor schildklier of andere hormonale abnormaliteiten. De patiënt rookte, dronk geen alcohol en gebruikte geen recreatieve drugs en werkte als kantoormanager.Vitals door de medisch assistent toonde een bloeddruk van 114 mm Hg/70 mm Hg, pols 68, lengte 5 ‘5″, gewicht 135 lb.

Pertinent onderzoek toonde aan dat de schildklier positief was voor een bruit en vergroot was tot twee tot drie keer zijn normale grootte. Het was zacht en niet gevoelig.Constitutioneel: geen acute nood, goed ontwikkeld / goed gevoed. Haar ogen waren onopvallend; er was geen ooglidstand.

Onderzoek met exophthalmometer was onopvallend voor een jonge Aziatische vrouw.Cardiovasculaire evaluatie toonde normale s1, s2, regelmatig ritme, geen murmurs, norubs en geen gallops. Ademhalingsonderzoek toonde duidelijk auscultatiebilateraal. Ze had geen perifeer oedeem en geen erytheem/tenderness. Herneurologisch onderzoek toonde aan dat ze alert was, wakker en georiënteerd maal drie (AA&Ox 3), diepe peesreflexen (DTRs) niet verhoogd en geen tremor, normale kracht.

Naast het bestellen van schildklierfunctietesten in uw eigen lab, welke van deze opties zou de volgende beste stap zijn in het helpen van deze patiënt?

A. Geruststelling en herevaluatie over zes maanden.

B. Herhaalde meting van vitale functies door arts.

C. Voorschrift voor methimazol, 40 mg per dag.

D. Echografie van de schildklier.

E. Verwijzing voor operatie aan de schildklier.

CASE DISCUSSION:

Dit is een jonge vrouw die zich presenteerde met een struma en wat zeer mild leek, geleidelijk intentioneel gewichtsverlies, normale BMI en een onderdrukt TSH van een dubieuze bron. Hyperthyreoïdie moet de eerste diagnose zijn die in je opkomt.

Een echografie van de struma zou vergrote bloedvaten kunnen aantonen, maar dit zou niet noodzakelijk een over- of onderproductie van schildklierhormoon impliceren en zou de onderliggende pathologie niet definiëren (optie D). Evenzo moet, voordat een patiënte wordt behandeld met methimazol (optie C) of wordt doorverwezen voor een schildklieroperatie (optie E), wat in Europa een gebruikelijke behandelingswijze is voor de ziekte van Graves, de werkelijke oorzaak worden opgehelderd – het zou verkeerd zijn haar te behandelen als zij euthyroïd was, of haar te opereren als zij thyreoïditis had.

Anderzijds kan het geruststellen van de patiënte en haar over enkele maanden opnieuw beoordelen (optie A) de werkelijke ernst van de toestand van deze patiënte onderschatten. De belangrijkste taak op dit moment is om “slechtheid” te voorkomen, in dit geval cardiovasculaire complicaties als gevolg van mogelijke hyperthyreoïdie. Ik vond het vreemd dat deze patiënt een hartslag in de 60 zou moeten hebben. Ik heb opnieuw gemeten (in rust, met een rustige patiënt), en het was 116 spm. Ik deed opnieuw een meting (dit keer nadat de patiënt van de onderzoekstafel was gekomen), en het was 132 spm. Gedurende de rest van het interview daalde de hartslag van de patiënt nooit onder 100 spm. Mijn eerste actie was dan ook, nog voor ik schildklierfunctietesten had afgenomen, een bètablokker voor te schrijven en de patiënte te instrueren hoe zij haar eigen hartslag kon meten.

De moraal is dat men de vitale functies moet controleren, vooral in omstandigheden waarin ze een kritieke rol spelen (antwoord B). Interessant genoeg had zij niveaus voor vrij T4, totaal T3 en TSH-receptor antilichamen die “buiten de grafieken” waren, dat wil zeggen, groter dan het gerapporteerde bereik voor ons lab en een schildklieropname van 70%. Ze doet het nu veel beter met methimazol en atenolol. Haar collega die zwart werkt, doet nu weer ’s nachts PSA-metingen.

Ronald Tamler, MD, PhD, MBA, is assistent professor in de afdeling Endocrinologie aan de Mount Sinai School of Medicine, N.Y.

TOPIC TOEVOEGEN AAN EMAIL ALERTS

Ontvang een e-mail wanneer er nieuwe artikelen zijn geplaatst op

Geef uw e-mailadres op om een e-mail te ontvangen wanneer er nieuwe artikelen zijn geplaatst op .

Abonneren

AAN EMAIL ALERTS TOEGEVOEGD

U heeft zich succesvol aan uw alerts toegevoegd. U ontvangt een e-mail wanneer er nieuwe inhoud wordt gepubliceerd.
Klik hier om e-mail alerts te beheren

U heeft met succes uw alerts toegevoegd. U zult een e-mail ontvangen wanneer nieuwe inhoud wordt gepubliceerd.
Klik hier om E-mail Alerts te beheren
Terug naar Healio

Wij konden uw verzoek niet verwerken. Probeert u het later nog eens. Als u dit probleem blijft houden, neem dan contact op met [email protected].
Terug naar Healio