Be creative and original right the way through
Iedereen kan een opstel schrijven aan de hand van bovenstaande tips, maar wat het echt ‘perfect’ maakt is je eigen unieke kijk op het onderwerp dat je bespreekt. Als je iets intrigerends of ongewoons hebt opgemerkt tijdens het lezen, wijs het dan aan: als jij het interessant vindt, is de kans groot dat de examinator dat ook vindt.
Creatief schrijven en een opstel schrijven zijn nauwer met elkaar verbonden dan je zou denken; houd het idee in gedachten dat je een toespraak of betoog schrijft, en je zult gegarandeerd de aandacht van je lezer trekken.
Het is belangrijk om in je inleiding je argumentatie uiteen te zetten, je hoofdpunten te introduceren en aan te geven in welke richting je essay zal gaan, maar vergeet niet om ook iets achter de hand te houden voor de conclusie. Ja, je moet je hoofdpunten samenvatten, maar als je alleen maar herhaalt wat je in je inleiding hebt gezegd, wordt het essay zelf zinloos.
Beschouw je conclusie als de climax van je betoog, als datgene waar al het andere naar toe heeft geleid, in plaats van het saaie plenaire gedeelte aan het eind van het interessante gedeelte.
Om nog eens terug te komen op Of Mice and Men, hier volgt een voorbeeld van het ideale verschil tussen een inleiding en een conclusie:
Inleiding:
In John Steinbecks Of Mice and Men wordt Curleys vrouw afgeschilderd als een dubbelzinnig personage. Ze kan worden gezien als een wrede, verleidelijke verleidster of als een eenzame vrouw die het slachtoffer is van de opvattingen van haar samenleving. Hoewel ze een vorm van seksuele macht lijkt uit te oefenen, is het duidelijk dat de vrouw van Curley vooral een slachtoffer is. Deze interpretatie wordt ondersteund door Steinbecks beschrijving van haar uiterlijk, de houding van anderen, haar dromen, en haar duidelijke eenzaamheid en onzekerheid.
Conclusie:
Over het geheel genomen is het duidelijk dat de vrouw van Curley een slachtoffer is en als zodanig wordt geportretteerd in de hele roman, in de beschrijvingen van haar uiterlijk, haar dromen, de veroordelende houding van anderen, en haar eenzaamheid en onzekerheden. Maar een personage dat alleen maar slachtoffer is, zou eendimensionaal zijn, en dat is Curleys vrouw niet. Hoewel ze op veel manieren lijdt, laat ze zien dat ze zich laat gelden door haar vrouwelijkheid te manipuleren – een kleine opstand tegen het slachtofferschap dat ze ervaart.
Beiden verwijzen consequent terug naar de vraag en vatten de hoofdpunten van het essay samen; de conclusie voegt echter iets nieuws toe dat in het hoofdgedeelte van het essay is vastgesteld en compliceert toch de eenvoudige samenvatting die in de inleiding is te vinden.