Overal op Twitter is er zo nu en dan wel een throwback discussie: Is Confessions echt Usher’s beste album? (Kort antwoord: ja.) Maar tot die conclusie komen is niet zo eenvoudig. Usher’s discografie, acht albums diep, zit vol met hitparade hits en hartverscheurende teksten. Het ene moment verkiest hij de vriend van een minnaar boven zijn vriendin, het volgende moment smeekt hij om nog één nacht. Usher’s nieuwe album, Hard II Love, dat debuteerde op nummer vijf in de Billboard 200 chart, laat hem opnieuw de R&B arena veroveren. Maar hoe verhoudt het zich tot zijn andere zeven albums? Hieronder vind je een rangschikking van Usher’s acht albums, van beste naar slechtste.
1. Confessions (2004)
Confessions is niet alleen Usher’s beste album, maar ook een van de beste R&B-albums aller tijden. Het album is een emotionele achtbaan van ontrouw, passie en liefdesverdriet. Usher’s zang en songwriting, die perfect hand in hand gaan, laten geen ruimte of tijd over om uit te ademen. Het songmateriaal, met dank aan Jermaine Dupri, Bryan-Michael Cox, Sean Garrett en anderen, leek je diepste geheimen en zonden te delen.
2. 8701 (2001)
Osher’s derde album vindt hem in een diepe, echte relatie (lijkt te zijn TLC’s Rozonda “Chilli” Thomas). Er is een liedje voor elke emotie of ervaring – van ondraaglijk (“U Got It Bad”) tot bevrijdend (“U Don’t Have to Call”) – en elk nummer vloeit naadloos over van het ene naar het andere. 8701 maakt ook volop gebruik van Usher’s verliefdheid op het vervangen van U door U.
3. My Way (1997)
Hoewel Usher zijn debuutalbum was, voelde My Way aan als het eerste album van de zanger. Het werk vangt Usher’s geest: avontuurlijk (op het randje van roekeloos), jong, en meer dan charmant. Het is een echte kennismaking met Usher’s vocale capaciteiten, en natuurlijk met zijn gesynchroniseerde stoelendans.
4. Here I Stand (2008)
Here I Stand is een van Usher’s meest onderschatte albums (net als Looking 4 Myself; daarover zo dadelijk meer). Er staan een aantal echte klassiekers op, zoals “Moving Mountains” en “Love in This Club”. Here I Stand was een middelvinger naar degenen die tegen de relatie van Usher en Tameka Foster waren, en het album maakte een punt van het benadrukken van volwassen nummers over hun liefde. Een minpuntje: het voelde alsof Usher te vroeg in de volwassen hedendaagse sfeer terecht was gekomen.
5. Looking 4 Myself (2012)
Looking 4 Myself bevat juweeltjes, zoals “Dive”, “What Happened to U” en vooral “Climax”. “Climax” vindt Usher op zijn best, een naadloze mix van soundscapes die hij is gaan veroveren (R&B en pop), en zijn vocalen zijn onberispelijk. Terwijl een handvol individuele nummers consumeren, voelt het album als geheel verre van samenhangend. Usher neemt risico’s wanneer hij experimenteert met genres, en uiteindelijk verliest hij de luisteraar soms wanneer hij ze in te veel richtingen leidt (“Twisted”, “Can’t Stop Won’t Stop”).
6. Hard II Love (2016)
Het is een lastige prestatie, maar op Hard II Love buigt Usher soundscapes die in de hedendaagse muzieksmaak favoriet zijn in zijn eigen voordeel. Hij schittert wanneer hij R&B en hiphop mengt, en dat doet hij precies op dit album – niet zo moeiteloos als gewenst (vooral wanneer hij zijn borstkas uitstulpt op nummers als “FWM”), maar doet genoeg denken aan zijn eerdere inspanningen om te bewijzen dat Usher het na acht albums nog steeds heeft.
7. Raymond v. Raymond (2010)
Raymond v. Het album neemt je mee door een golf van emoties – van ballads als “There Goes My Baby” tot het X-rated “Lil Freak” (waar Nicki Minaj de show steelt) – maar er zijn niet genoeg hits om de missers te negeren die geforceerd aanvoelen (“Papers”, “Guilty” en “Hey Daddy (Daddy’s Home)”, waarop Usher zingt over het versieren van een vrouw die jonger is dan hijzelf). Usher leek zelf een beetje verdwaald.
8. Usher (1994)
Usher’s titelloze debuut vloog onder de radar, vooral omdat het, als je er nu naar luistert, nauwelijks als Usher klinkt. Een van Usher’s sterkste vaardigheden is het vermogen om je in zijn verhaal te trekken en het ook het jouwe te maken. Usher was pas 15 jaar oud toen hij zijn debuutalbum uitbracht, waardoor de songwriting – met dank aan legendes als DeVante Swing, Al B. Sure! en Faith Evans – minder geloofwaardig is.
