Hier is een stockfoto die al honderd keer is gebruikt. Ik had een foto van mijn eigen boekenplank kunnen nemen, maar deze is van betere kwaliteit en het blijkt dat ik 4 van de 6 boeken op deze foto bezit. Dus ik vond dat het goed bij de post paste.
Toen ik opgroeide, las ik niet veel. Ik moest wel op school, maar lezen was niet iets waar ik plezier aan beleefde. In plaats daarvan keek ik liever naar Disney Channel: Lizzie McGuire, That’s So Raven, en Hannah Montana waren favoriet.
Intussen stapelde mijn broer de titels op. Hij ging van de eerste Harry Potter naar de zesde binnen twee weken. En ik snapte het niet. Er was zoveel te doen op tv dat lezen niet op de prioriteitenlijst kwam.
Maar vorige week zat ik in de metro te lezen, en ik stuurde hem een berichtje met de boodschap:
“Ik kan niet geloven dat ik dit niet de hele tijd heb gedaan.”
Ik ontdekte lezen toen ik ontdekte hoeveel tijd iemand (ik dus) ’s ochtends en ’s avonds in de Londense metro kan verspillen, van en naar het werk. Op een ochtend nam ik een boek mee en ik was te moe om het te lezen. Maar ik dwong een hoofdstuk naar beneden, en toen wilde ik er nog een naar beneden dwingen. En toen werd het makkelijker. En nu lees ik veel.
Ik lees als ik in het openbaar vervoer zit. Ik maak een punt van het uitschakelen van WiFi, ook al is het zo slecht op de metro dat zelfs als het op, het zou niet veel van een verschil maken. Maar ik hou van het gevoel van onthechting onder de grond – dat niemand me kan bereiken op dat moment.
Dit is geen reclame voor Transport for London, maar de meesten van ons zullen in de nabije toekomst met het openbaar vervoer reizen, dus gebruik het als uitgangspunt. Alles wat nodig is, is een 10-minuten slot voor een hoofdstuk, en dat is wanneer vooruitgang kan worden geboekt. En ik zie steeds meer mensen boeken lezen in de metro, dus ik denk dat er vooruitgang wordt geboekt.
Als je eenmaal een plek hebt gevonden om te lezen, vind je vanzelf andere. Een paar weken geleden stond ik op het postkantoor in de rij om een kerstpakket te versturen. De rij was tien mensen lang, er was één kassier, het was traag. Dus ik las, en tegen de tijd dat ik vooraan stond, wou ik bijna dat het langer was geweest. Ik zei bijna.
Lezen is mindfulness. Als je een boek vindt dat werkt, is het een ongeëvenaard gevoel een wereld binnen te gaan die alleen jij kent. Het maakt niet uit wie anders dat boek op hetzelfde moment leest, alleen jij weet hoe je de personages en plotlijn interpreteert, verbeeldt en begrijpt.
Hoewel er niet één methode is om lezen in het dagelijks leven te integreren, hoe meer je leest, hoe gemakkelijker (en sneller) het wordt. Maar het is persoonlijk, dus het vereist een beetje geduld.
Hoe te beginnen
Een van de grootste worstelingen als niet-lezer (en als lezer!) is het vinden van een boek om mee te beginnen. Zelfs nu nog ben ik bang voor de eerste hoofdstukken van een boek. De openingsdelen voelen als een ploeteren voordat je bij de vlezige delen komt.
Toen ik begon, was ik super in het lezen van autobiografieën. Ik vond het leuk om te weten te komen hoe iconen waar ik tegenop keek, waren gekomen waar ze waren. Uitdagingen onderweg, persoonlijke omstandigheden die het resultaat wel of niet hadden bepaald. In die fase vond ik fictie een beetje tijdverspilling.
Maar mijn broer heeft me de waarde van fictie laten zien, en ik zorg er nu voor dat ik die twee afwissel: één non-fictie gevolgd door één fictie. Hierdoor weet ik dat ik een goed scala aan bronnen lees, en het maakt niet uit of de inhoud per se ‘echt’ is, want wat het verhaal ook is, de auteur heeft zijn eigen taalgebruik, grammatica en zinsbouw die zich in het brein van de lezers implanteert om betere schrijvers en communicatoren te worden.
Maar het vinden van een fatsoenlijk boek is moeilijk, vooral als je niet veel leest. Begin met interesses. Houdt u van verhalen over startups? Avontuurlijke verhalen? Thrillers? Sport autobiografieën? Geschiedenis?
Als je fantasie op hol slaat, is fictie misschien de beste plek om te beginnen. Maar er is daar veel van, dus het is de moeite waard om eens op GoodReads te kijken en de aanbevelingen te volgen. Amazon’s Reviews zijn hier ook geweldig voor.
Of ga gewoon naar een plaatselijke boekwinkel. Er is niets beters dan Waterstones binnen te gaan met een koffie in de hand en door de top hitlijsten te bladeren – zowel fictie als non-fictie. Soms zal het personeel labels schrijven onder elke titel om een persoonlijke kijk op het boek te geven.
En als laatste, vraag het mensen. Sommige van de beste boeken die ik heb gelezen zijn door aanbevelingen van vrienden. De moeder van een van mijn beste vriendinnen geeft boeken aan haar door, zij leest ze, en ik veeg alle suggesties op. Zo stuitte ik op A Little Life van Hanya Yanagihara.
Hoe meer je leest, hoe beter je kunt zeggen wat je leuk vindt als je in een boekengang belandt. Je gaat ook steeds meer genres lezen, en dan word je steeds meer ‘belezen’ – een uitdrukking die ik als kind nooit begreep.
Persoonlijke boekaanbevelingen
Maar hoe lang je ook zoekt, soms kun je gewoon niets vinden dat werkt. Dus hier zijn een paar boeken die ik zou aanraden op basis van wat ik dit jaar gelezen heb:
Fictie
- Eleanor Oliphant is Completely Fine, Gail Honeymoon (FAVORIET VAN HET JAAR!)
- Swing Time, Zadie Smith
- A Little Life, Hanya Yanagihara
- Little Fires, Celeste Ng
- Normal People, Sally Rooney
Non-Fiction
- The Four, Scott Galloway
- Becoming, Michelle Obama
- The Skills, Mishal Husain
- This is Going to Hurt, Adam Kay
- Democracy Hacked, Martin Moore
Ik ben van plan om regelmatig posts te schrijven over boeken die ik in 2019 heb gelezen, dus hopelijk zijn die nuttig om u te helpen titels te vinden waar u misschien nog nooit van hebt gehoord of die u hebt uitgeprobeerd.
In de tussentijd moedig ik je aan om tijdens de kerstperiode een boek op te pakken, los te maken en een paar hoofdstukken door te bladeren. Misschien vindt u wel een andere wereld.