Hoe en waar wordt geld gemaakt en gedrukt?

Het is geen noodzakelijke kennis die onze financiën beïnvloedt, maar kinderen, vooral in de kleuterleeftijd, stellen graag dit soort vragen. Hun nieuwsgierigheid is zo groot dat als ze erachter komen waarom de zon schijnt en waarom het schip niet zinkt, ze het onderwerp financiën kunnen overnemen. Het is goed om daarop voorbereid te zijn en naar waarheid te antwoorden.

Geld is het betaalmiddel bij uitstek in de ontwikkelde wereld. Maar niet iedereen begrijpt echt de betekenis ervan, en ook niet wie belast is met het scheppen ervan of hoe het zelf ontstaat. We hebben allemaal wel eens op televisie de drukpers gezien die SAR, Dollar, eurozone bankbiljetten, enz. vervaardigt, maar zit er nog iets anders achter dit proces? Heeft u zich ooit afgevraagd hoe het papiergeld dat u in uw zak draagt wordt gemaakt?

Geld wordt geproduceerd in speciale fabrieken, de enige in een bepaald land die het recht hebben dit te doen. Dit zijn plaatsen die zijn uitgerust met gespecialiseerde apparatuur en die streng worden bewaakt om vervalsing, valsmunterij, te voorkomen. De drukkers van de bankbiljetten produceren hun eigen papier, dat zeer duurzaam is. Dit is belangrijk omdat de bankbiljetten van eigenaar zullen veranderen, ze zullen verkruimelen in portefeuilles en zakken, dus ze moeten uiterst sterk en bestand tegen beschadiging zijn. Het zal u misschien verbazen, maar ze zijn gemaakt van een materiaal dat vergelijkbaar is met dat van uw overhemd!

Wat de beveiliging tegen valsemunters betreft, dat is hun hele massa. Ik zal u erover vertellen en ze op mijn briefje laten zien. (dan haalt u natuurlijk een willekeurig bankbiljet uit uw portemonnee)

Een van de beveiligingen is een watermerk. Het is zo’n magische truc die alleen een echt bankbiljet kan doen. Als je het tegen het licht houdt, zie je een bleke afbeelding, en als je het bijvoorbeeld op een tafel legt, verdwijnt het onmiddellijk. (er klinken waarschijnlijk kreten van verbazing)

Een andere bescherming is een plastic of metalen draad die in het bankbiljet is geweven – als u het tegen het licht houdt, zult u het zeker zien. (weer horen we kreten van verbazing)

Er zijn nog beschermingen die je zelfs tegen het licht niet ziet; je kunt ze alleen zien op speciale apparaten. Bovendien heeft elk bankbiljet een uniek serienummer.

Het geldscheppingsproces

Weet u wat de processen zijn tot elk biljet uw handen bereikt?

Zodra het papier de Munt bereikt, moet het door een reeks streng vastgestelde parameters van centrale banken gaan. Het zijn meetlatten die elke duizendste van een millimeter van de afmetingen van het papier controleren. Elektronische weegschalen die het gewicht van elk vel meten. Microscopen controleren elke vezel binnenin de papierstructuur.

Nog niet genoeg, er zijn nog machines die de poriegrootte van het papier meten, de ruwheid, de helderheid en de opaciteit. Er is zelfs een test die nagaat hoe moeilijk het is de vezels van het oppervlak van de monsters te verwijderen. Deze specifieke test dient om te voorspellen wat er zou kunnen gebeuren, bijvoorbeeld als een plakbandje zou worden vastgeplakt en vervolgens uit een toekomstig briefje zou worden getrokken. De zuurgraad van het papier is een van de factoren die worden geanalyseerd; als de zuurgraad niet juist is, kan dit namelijk het drogen van de te drukken inkt belemmeren.

Een andere test wordt uitgevoerd op de “dubbelvouw”-machine, die de papiermonsters een paar duizend keer vouwt en ontvouwt en vouwt. Dit zijn slechts enkele voorbeelden van het gehele proces dat tot in detail wordt gevolgd, vanaf de eerste zending papier, geanalyseerd door meer dan 30 soorten laboratoriumproeven.

Er zijn slechts vier bedrijven in de wereld die de essentiële grondstof voor het maken van geld, papier, leveren. Een daarvan, Papel Salto, is gevestigd in Brazilië, in het binnenland van São Paulo. Nog voor het geld wordt, wordt deze rol nauwlettend in de gaten gehouden.

Elk vel wordt alleen op bestelling gemaakt, volgens de geheime specificaties van elke koper. Eenmaal klaar, wordt elk vel genummerd en geteld.

Het papier

Het papier dat voor het maken van bankbiljetten wordt gemaakt, bestaat uit drie elkaar overlappende lagen. De buitenste lagen zijn gewoonlijk gemaakt van houtpasta. Het middelste blad is van 100% katoen.

Línter, dit is de naam van de kortste katoenvezel, verkregen in de laatste snede van het zaad is het hoofdbestanddeel van de middelste laag van het biljet.

De middelste laag ontvangt de belangrijkste veiligheidsmaatregelen, die het vervalsen bemoeilijken.

Veiligheid

Het filigraan is een door de overheid gekozen figuur, en de eerste beschermingsmaatregel. De afbeelding wordt in hoogreliëf gegraveerd, met behulp van een mal die de vochtige katoenpasta, nog in het fabricageproces, samenperst.

Filigraan, ook wel “watermerk” genoemd, is de beeltenis van de Republiek. Deze laag wordt beschermd door de buitenste bladen, zodat het watermerk alleen te zien is als men het tegen het licht in bekijkt.

De bankbiljetten zijn zo veilig dat niemand ze ooit heeft kunnen namaken, alleen de zeldzame uitzonderingen door buitenlandse regeringen.

Daarnaast hebben de biljetten ook kleine rayonvezels, een synthetische draad, die tussen de katoenlaag en de buitenste zijn aangebracht. In deze samenstelling is ook een gemagnetiseerde polyester draad verwerkt. De draad heeft de kleuren groen, rood en blauw, en is alleen te zien als hij tegen het licht wordt geplaatst.

Kleuren

Er zijn in totaal 17 kleuren. De eerste tien worden toegepast op de meeste noten. Zij geven kleuren aan de achtergrond, ontworpen door de computer. Nog eens zes verven zijn speciaal voor edele plaatsen en aangebracht door middel van calcografie.

De formule van deze verven is een van de best bewaarde geheimen in de wereld. Natuurlijk, de verven zijn ook speciaal, dik als tandpasta, creëren kleuren in drie dimensies. Ze worden hoger of lager in verschillende delen van de noten. Het is dus mogelijk om het schilderij met de vingers te voelen.

De 17e inkt die gebruikt wordt bij het drukken is een mengsel van ijzeroxide. Omdat het gemagnetiseerd is, kan deze stof worden geïdentificeerd met een apparaat dat in de handel bekend staat als “testdollar”. Alvorens te worden bedrukt, worden de inkten onderworpen aan 18 laboratoriumproeven. Om de weerstand te verifiëren.

Waar wordt geld gemaakt?

Bankbiljetten worden anders gedrukt dan op een gewone printer. Om een goed beveiligd bankbiljet te krijgen, gebruikt de drukkerij een heleboel verschillende methoden die alleen samen het eindresultaat geven dat u ziet. Zelfs de kleuren zijn zeer moeilijk te vervalsen omdat ze ontstaan door vele inkten met elkaar te mengen. Alles wordt zo gedaan dat niemand het geld alleen drukt, maar het verdient zoals anderen – dankzij hun werk.

Wat de munten betreft, deze worden gemaakt op een speciale plaats die de muntslag wordt genoemd. Aanvankelijk werden munten met de hand gemaakt van goud of zilver. Nu worden ze van goedkopere metalen gemaakt, omdat de waarde van munten niet erg hoog is. Ook hier komen speciale machines in werking, die de ringen uitsnijden, en de muntstempel slaat met grote kracht het juiste patroon erop.

Uitgevende banken

De munteenheid van elk land of gebied wordt gecreëerd en uitgegeven door zijn centrale bank.

Met andere woorden, bankbiljetten en munten worden uitgegeven door de bevoegde monetaire autoriteit, die in het algemeen de centrale bank van elk land is.

In Europa hebben we bijvoorbeeld de Euro, die wordt uitgegeven door de Europese Centrale Bank.

De meeste mensen denken dan ook dat centrale banken als enigen verantwoordelijk zijn voor het scheppen van geld. Dit is echter niet het geval: ook particuliere banken zijn in staat geld te scheppen, in die mate zelfs dat in de praktijk 95% van het geld door particuliere banken wordt geschapen.

De emitterende (centrale) bank beheert het monetaire beleid, met name door de vaststelling van de geldrente en de reserveverplichting, zoals we in het volgende punt zullen zien.

We kunnen echter niet zeggen dat het de centrale banken zijn die het geld scheppen: het is waar dat zij zich bezighouden met de uitgifte van biljetten en munten, maar dit geld in de vorm van biljetten en munten maakt slechts 5% uit van het geld in omloop. Zij injecteren of onttrekken ook liquiditeiten door de aankoop of verkoop van financiële activa op primaire en secundaire markten en lenen geld aan commerciële banken, maar dit is slechts een zeer klein deel van het geld in omloop.

Hun fundamentele tussenkomst is wat in het begin is gezegd: de vaststelling van de toepasselijke rentevoeten, de liquiditeitsratio en de regulering van de particuliere banksector.

De banken

Het zijn de commerciële banken die het geld in omloop scheppen.

Wanneer wij over banken spreken, bedoelen wij alle financiële entiteiten: handels-, nijverheids- en spaarbanken, zowel openbare als particuliere.

Zoals in het begin gezegd en hieronder uitgelegd, wordt 95% van het geld dat er is, door deze banken geschapen.

Het geld dat de centrale bank aan particuliere banken leent, is aan hen en onder hen waar het circuleert, maar het gaat niet naar particulieren die klant zijn bij die banken; deze klanten krijgen leningen en beheren hun geld op bankrekeningen.

Voorheen gebeurde dit in grote mate, vijftig jaar geleden was de cash ratio ongeveer 15% of 20%, tegenwoordig met elektronische transacties en betalingen gebeurt dit overweldigend, de cash ratio is ongeveer 1%.

Een commerciële bank voert drie soorten operaties uit:

1. Asset operaties: die bestaan uit het verlenen van krediet aan uw klanten in de vorm van leningen, kredieten of kortingen.
2. Betaalverrichtingen: die bestaan uit het innen en bewaren van geld van zijn cliënten in de vorm van deposito’s van allerlei aard.
3. Bankdiensten: betalingen, incasso’s, overmakingen, financiële diensten zoals aankoop en bewaring van effecten, enz.

Geld drukken/productieproces

Hoe geld wordt gedrukt, is een van de vele mythen over geld. Misschien komt dit doordat we het bijna altijd in handen hebben, of het ons bereikt, en we er niet bij stilstaan ons af te vragen waar het vandaan komt. Of wat het proces is dat moet worden uitgevoerd zodat het onze handen bereikt?

De productie van een nieuw bankbiljet is een echte uitdaging. Er zijn veel mensen bij dit proces betrokken, vooral deskundigen met unieke kennis en vaardigheden. Waarom? Omdat de bankbiljetten iemands land vertegenwoordigen, ze moeten veilig zijn en beschermd tegen vervalsing, ze moeten duurzaam zijn, en ze moeten ook nog mooi gevonden worden.

Wie drukt er geld?

Weten hoe het geld drukken in de wereld, maar vooral in uw land, in zijn werk gaat, lijkt een ver-van-mijn-bed-show.

Om te weten wie in elk land het geld drukt, moet je goed kijken naar de regelgeving. Want dit proces verloopt niet in alle naties op dezelfde manier. In de Verenigde Staten bijvoorbeeld is de Federal Reserve (FED) verantwoordelijk voor dit proces.

Deze entiteit bepaalt hoeveel nieuwe biljetten en munten in het land kunnen worden geproduceerd.

Dit is in feite in handen van het BEP (US Bureau of Engraving and Printing) of Office of Engraving and Printing. Het heeft kantoren in Washington en Texas, werkt 24 uur per dag. En het is een van de mensen die ervoor zorgen dat er geld op straat circuleert.

Een korte beschrijving van het productieproces

1. Offset drukproces

In dit proces worden de veelkleurige afbeeldingen die de achtergrond van het bankbiljet vormen, op het witte veiligheidspapier gedrukt. Achtergronddruk is een indirecte druk waarbij de plaat de inkt ontvangt en doorgeeft aan de deken, die verantwoordelijk is voor het overbrengen van het beeld op het waardepapier. Deze bedrukking wordt gelijktijdig op beide zijden van het vel uitgevoerd, waardoor beveiligingselementen worden verkregen zoals het perfecte register, iriserende en anti-scanner voorzieningen, onder andere. Bovendien worden afbeeldingen van het ontwerp gedrukt met fluorescerende of fosforescerende inkt (onzichtbaar beeld), alleen waarneembaar met ultraviolet licht.

1. Intaglio- of diepdrukprocédé

Intaglio-druk is een procédé waarbij hoogreliëfdruk wordt uitgevoerd op een afbeelding die eerder in offset is gedrukt. Tijdens dit proces worden de hoofdteksten, de nummers die de coupure identificeren, en de aanvullende afbeeldingen zoals de bullets (tekeningen die gewoonlijk aan de boven- of onderrand van het bankbiljet worden geplaatst) alsmede het hoofdmotief (portret van de tekens) gedrukt.

1. Automatisch controleproces van gedrukte vellen

Het is een proces dat voorafgaat aan het drukken van het serienummer van het biljet. Deze controle wordt uitgevoerd met een module die in de automatische nummeringsmachine is geïnstalleerd. De controle wordt uitgevoerd, met camera’s met hoge resolutie, op de voor- en achterzijde en op 100% van het blad, met inbegrip van de doorzichtigheid. Dit proces levert een deel van de statistische informatie op die kan worden gebruikt om de productieprocessen te verbeteren.

1. Handmatig controleproces van gedrukte vellen

In dit kwaliteitscontroleproces wordt de controle uitgevoerd, aan beide zijden, van alle vellen die in de voorgaande processen zijn gedrukt. Uit deze controle worden de statistische gegevens verkregen waarmee de noodzakelijke maatregelen worden genomen om het kwaliteitsniveau van de drukprocessen te verhogen.

1. Letterdrukprocédé

Nummerdruk is een direct procédé waarbij gebruik wordt gemaakt van een beweegbaar, gegoten en in hoog reliëf aangebrachte gravure, die automatisch in opeenvolgende volgorde werkt en de nummering op elk bankbiljet drukt. Voor sommige coupures worden de delen van het ontwerp gedrukt met fluorescerende of fosforescerende inkt (onzichtbaar beeld, alleen waarneembaar met ultraviolet licht).

1. vernisprocédé

Het aanbrengen van de vernis, wat gebeurt door middel van een flexografisch drukprocédé, gebeurt door het aanbrengen van een vernislaag op het genummerde waardepapier, zowel aan de voor- als aan de achterzijde, om de afdruk te beschermen en het biljet een grotere duurzaamheid te geven.

1. Snijden, verpakken en verpakken

Het snijden en verpakken is de laatste fase van het produktieproces waarin de uiteindelijke afmetingen van het bankbiljet worden verkregen, via twee snijstations, waar de vellen worden gesneden en in 100 eenheden worden gegroepeerd. Deze groepen worden bundels genoemd die in plastic worden verpakt door het hitte-seal-proces. Deze worden gegroepeerd in 10 bundels die in plastic zakken worden verpakt. Deze pakketten, balen genaamd, worden verpakt in dozen of containers naargelang de behoefte van de klant. Binnenkort gaan ze naar banken en geldautomaten in het hele land.

In een notendop, gaan de biljetten door drie stadia om gedrukt te worden.

1. De onderkant wordt gedrukt in droge offset. Maar het is geen gebruikelijk proces. Conventionele offsets selecteren gebieden van het papier waar geen inkt moet worden aangebracht. De droge offset heeft zijn matrices in reliëf, en de gemarkeerde delen raken het papier. Bovendien wordt op deze machine aan beide zijden tegelijk gedrukt, wat het voordeel heeft dat er geen mismatch is tussen lijnen en vormen op de ene en de andere zijde. Deze machine wordt de Simultan genoemd.
2. Daarna gaan de biljetten naar de Intagiocolor printer, die de afdruk markeert. De inkt wordt met een kracht van enkele tonnen op het papier aangebracht. waardoor de inkt in kleine groeven komt die met de hand in het matrijsmetaal zijn gesneden. Deze groeven zorgen voor de gewenste hoogte voor de verflaag.
3. Super Numerota, de 3e drukker, is degene die het serienummer en de kansels van de Minister van Financiën en de president van de Centrale Bank vastlegt.

Als de biljetten klaar zijn, worden ze één voor één nagekeken in de kritieksectie, waar alleen vrouwen werken. Men gaat er namelijk van uit dat mannen er niet op gebrand zijn kleine drukfoutjes te ontdekken door een korte blik. Daarna worden de biljetten gesneden en verpakt. Maar ze worden pas echt als geld beschouwd als ze op straat liggen, gesteund door de Centrale Bank.

Op wat voor soort papier wordt het geld gedrukt?

Het papier waarop het geld wordt gedrukt is verre van gewoon papier, daar het niet is als het meeste papier dat van houtpulp, maar van katoen en linnen wordt gemaakt, en hoewel het eigenlijk niet wordt uitgevoerd als onderdeel van een supergeheim proces of recept, worden vele details en veiligheidselementen in dit fabricageproces verwerkt, waardoor het bankbiljet eigenschappen van niet te herhalen originaliteit krijgt en de vervalsing ervan moeizamer verloopt.

Hoe wordt papiergeld vervaardigd?

Papiergeld lijkt veel op een stuk stof; in feite wordt het vaak lompenpapier genoemd als een soort onderscheiding van papier dat van houtpulp is gemaakt. Omdat het is gemaakt van katoen en linnen, in een verhouding van 75% – 25%, respectievelijk, voorkomt men dat dit papier wordt beschadigd zoals houtpulp papier wanneer het wordt gevouwen of gekreukeld. U kunt het controleren door in een normaal papier in de hand te knijpen of te knijpen dat het gewoonlijk gekreukeld of gevouwen is en niet naar zijn oorspronkelijke positie terugkeert tenzij u het uitrekt, terwijl dit papier dat bedoeld is als muntstuk, voor uw ogen de neiging heeft langzaam uit te rekken om te proberen in zijn oorspronkelijke staat te geraken. Wanneer dit papier met stof is vervaardigd, is het duurzamer, bestendiger en minder wispelturig.

Hoewel niet alleen katoen en linnen worden gebruikt om het papier te maken waarop de denominaties van de munten worden gedrukt, maar ook andere materialen worden gebruikt die het een speciale en veilige configuratie zullen geven. Hoewel het Ministerie van Financiën van de Verenigde Staten het niet heeft gepubliceerd, weet iedereen dat het, om het papier dat het voor zijn bankbiljetten gebruikt te onderscheiden, fijne rode en blauwe draadvezels aan het proces toevoegt, waardoor het moeilijk wordt bankbiljetten te vervalsen.

Naast deze fijne vezels is nog een ander veilig element opgenomen in het papierfabricageproces waarin het geld zal worden gedrukt: een polyester strook die in het bankbiljet is ingebed. Deze veiligheidsstrook is een band die samen met het biljet is voorzien van microprint, waarop de denominatie is aangegeven. Deze band is alleen tegen ultraviolet licht te zien, waardoor hij met het blote oog praktisch onzichtbaar is.

De op het papier gemaakte afdruk heeft ook zijn bijzonderheden, want in combinatie met het papiermateriaal produceert de inkt een mengsel van fysische en chemische eigenschappen die het verschil met normaal papier meer latent maken. Deze door inkt op papier teweeggebrachte effecten zijn de elementen waarop handelaren en bankiers zich baseren om een marker voor het opsporen van vals bankbiljetten te gebruiken. Deze marker heeft een vilten punt die is geïmpregneerd met een speciale inkt die, wanneer hij op legaal papier wordt overgetrokken, de overdruk in geel of lichtbruin weergeeft, terwijl wanneer hij op ander papier wordt overgetrokken, de overdruk donkerbruin of zwart wordt.

Indien het materiaal van het papier en de inkt niet voldoende waren om een bankbiljet origineel genoeg te maken, zijn er nog andere technieken die de huidige fabrikanten van bankbiljetten gebruiken. Zij gebruiken een inkt die een reliëf geeft aan de afdruk op dit lompenpapier, waardoor het bankbiljet tactiel verschilt van gewoon papier. In feite is deze eigenschap zeer nuttig voor blinden om bankbiljetten van verschillende denominaties te herkennen. In de Amerikaanse dollar bijvoorbeeld is een van de reliëflijnen de inscriptie “Verenigde Staten van Amerika” aan beide zijden van het biljet.

Om deze reliëfs te bereiken, wordt magnetische inkt gebruikt, en het papier wordt onderworpen aan een druk van 20 ton tijdens een drukproces van 8.000 vellen per uur. Deze vellen worden dan herzien, zowel visueel of manueel als door gecomputeriseerde scanners om te proberen onregelmatigheden op te sporen, in geval van het ontdekken ervan, worden de onregelmatige stukken vernietigd.

De bankbiljetten die de test doorstaan, worden in groepen van 100 gestapeld en gaan dan naar een snijmachine waar deze gedrukte bankbiljetten worden gescheiden.

Welke bedrijven in de wereld vervaardigen bankbiljetten?

Dit productieproces van bankbiljetten wordt bijvoorbeeld vaak gebruikt door het United States Bureau of Engraving and Printing om de dollars te vervaardigen. Er zijn echter andere bankbiljettenfabrikanten in de wereld die een soortgelijk proces gebruiken, waarbij andere kenmerken aan het papier worden toegevoegd om het de mensen moeilijker te maken bankbiljetten te vervalsen.

Een van deze fabrikanten is De La Rue, die het papiergeld vervaardigt dat in vele landen over de hele wereld circuleert, waaronder Engeland en Koeweit.

Het fabricageproces van deze bankbiljetten neemt zes maanden tot een jaar in beslag, en dit is te wijten aan de toenemende mate van verfijning, zowel wat het ontwerp als de veiligheid betreft, want thans is de trend niet alleen gezichten van nationale helden of vlaggen op bankbiljetten te drukken, maar ook kleurrijke dieren of opvallende bloemen, terwijl aan de andere kant het doel is de oorlog te winnen tegen valsemunters die hoge technologie gebruiken om bijna authentieke bankbiljetten te maken.

Zie ook
Hoe veel geld is er in de wereld?
Hoe werken creditcards?