Hoewel Methadon als behandeling werd toegevoegd in het midden van de jaren 1960. In sommige opzichten is het verouderd omdat het nog steeds dagelijkse bezoeken aan de klinieken vereist & het stigma van gezien te worden in dit soort klinieken. Het kan ook nog steeds problemen veroorzaken als het te hoog wordt gedoseerd & wat leidt tot verslechtering & een “high”. Op dit punt is methadon achterhaald, in tegenstelling tot het nieuwere Suboxone, dat op recept verkrijgbaar is en geen verslechtering van het dagelijks functioneren veroorzaakt. Zelfs de allerbeste intramurale, op onthouding gebaseerde behandelingsmodellen hebben in de loop der jaren helaas zeer slechte 10-15% succespercentages opgeleverd. Het zeer reële risico op terugval, inclusief overlijden door overdosis na ontslag, heeft de voorkeursbehandeling voor opioïde afhankelijkheid veranderd in Medicatie Ondersteunde Behandeling met Buprenorfine. Hier is een korte geschiedenis van de gebeurtenissen……
De geschiedenis van opiumgebruik, -misbruik en -behandelingen in de VS is zeer interessant. Rond de eeuwwisseling, na de Spaans-Amerikaanse oorlog, wonnen de VS de controle over de Filippijnen van de Spanjaarden. Amerikaanse missionarissen op de Filippijnen merkten dat een groot deel van de burgerbevolking verslaafd was aan opium, waarvan het grootste deel afkomstig was uit China. President Theodore Roosevelt wilde de betrekkingen van de VS met China verbeteren, dat jarenlang had geleden onder zijn eigen Opiumoorlogen. Dit was in 1912 & De VS vroeg toen om internationale conferenties over drugscontrole. Met name opium, cocaïne & andere drugs waren niet gereguleerd en gemakkelijk verkrijgbaar, en er werd een verband gelegd door de New Yorkse vertegenwoordiger Franklin Burton Harrison tussen het gebruik van deze drugs en criminaliteit. Voorstanders van zijn voorstel legden ten onrechte een verband tussen drugsgebruik door met name zwarten, Mexicanen en Chinese immigranten, dat leidde tot verkrachtingen, schietpartijen & andere gewelddadige criminaliteit. Verder werd door kranten gehyped & sensationeel gemaakt dat het gebruik van drugs gebruikers aanmoedigde om in opstand te komen tegen blanke gezagsdragers. Dit alles leidde tot de goedkeuring van de Harrison Narcotic Act van 1914.
In eerste instantie dacht men dat de bepalingen van de Act alleen de marketing van opiaten en andere verdovende middelen wilden reguleren. Een clausule betreffende artsen die drugs voorschrijven “uitsluitend in het kader van hun beroepsuitoefening”, zorgde echter voor verwarring. Deze clausule werd door de wetshandhavingsinstanties zo geïnterpreteerd dat artsen geen opiaten mochten voorschrijven aan verslaafden, omdat verslaving niet als ziekte werd beschouwd. Dit leidde ertoe dat een aantal artsen werd gearresteerd en in de gevangenis belandde. Dit soort nadelige maatregelen ontmoedigde artsen op grote schaal om opiaten voor te schrijven aan verslaafden, hetgeen werd ondersteund in een beslissing van het Hooggerechtshof in 1919.
Omdat het voorschrijven en het gebruik van opiaten en andere drugs niet illegaal waren voordat de wet werd aangenomen, werden verslaafden plotseling bestempeld als misdadigers. Dit werd echter niet gezien als een effectieve methode om drugsgebruik te stoppen. In feite spraken prominente wetshandhavers zich hiertegen uit en zeiden dat strafmaatregelen de situatie niet hielpen en dat het drugsprobleem opgelost had moeten worden met behulp van medisch onderzoek, in plaats van het handhaven van strenge wetten. De wet betekende ook het begin van smokkel en zwarte markten voor drugs. Een speciale onderzoekscommissie rapporteerde dat tegen 1919 grote hoeveelheden drugs via de Mexicaanse en Canadese grenzen werden binnengesmokkeld en dat de Verenigde Staten veel grotere hoeveelheden opium gebruikten dan de meeste Europese landen in die tijd. Net als het alcoholverbod werd de oorlog tegen drugs door velen gezien als onderdrukkend, verwoestend en zeer duur; een sentiment dat ook nu nog vaak te zien is.
De Harrison Narcotics Act werd grotendeels vervangen door de Controlled Substances Act van 1970, die veel ingrijpende veranderingen heeft gebracht. Niemand zal echter betwisten dat de wet van 1914 een belangrijke eerste stap was in Amerika’s oorlog tegen illegale drugs, die tot op de dag van vandaag verstrekkende gevolgen heeft gehad.
Mijlpalen in de behandeling van verslaving
1883 – Cocaïne wordt aanbevolen door Sigmund Freud en een aantal Amerikaanse artsen bij de behandeling van alcoholisme en morfineverslaving.
1901 – Het Charles B. Towns Hospital for Drug and Alcoholic Addictions in New York City markeert het begin van een nieuw type particulier “uitdrogend” ziekenhuis voor welgestelde alcoholisten en verslaafden.
1907 – De eerste van twee golven van staatswetten die oproepen tot verplichte sterilisatie van “gebrekkigen”: geesteszieken, mensen met een ontwikkelingsstoornis, alcoholisten en verslaafden.
1914 – De Harrison Tax Act brengt opiaten en cocaïne onder federale controle en plaatst artsen als de poortwachters voor de toegang tot deze drugs.
19- 1935 – Een beslissing van het Hooggerechtshof (Webb v. The United States) verklaart dat wanneer een arts een verslaafde aan zijn of haar gebruikelijke dosis houdt, dit volgens de Harrison Act geen medische praktijk te goeder trouw is en dus een strafbaar feit vormt. Tussen 1919 en 1935 worden ongeveer 25.000 artsen aangeklaagd wegens overtreding van deze wet.
1948 – Het “Minnesota Model” voor de behandeling van chemische afhankelijkheid ontstaat door de synergie tussen drie instellingen: Pioneer House, Hazelden, en Willmar State Hospital.
1964 -Dr. Vincent Dole, een endocrinoloog, en Dr. Marie Nyswander, een psychiater gespecialiseerd in verslaving, introduceren methadon-blokkade therapie in de behandeling van narcotische verslaving.
1970 – Het Congres neemt de “Comprehensive Alcohol Abuse and Alcoholism Prevention Treatment and Rehabilitation Act” aan.
1972 – De Food and Drug Administration keurt het gebruik van methadon goed voor de behandeling van heroïneverslaving.
1981- Nancy Reagan’s “Just Say No” anti-drugscampagne wordt gelanceerd binnen een bredere “zero tolerance” campagne die de federale steun voor behandeling zal verminderen en het begin zal markeren van de dramatische stijging van het aantal opgesloten drugsgebruikers.
1987 – President Reagan kondigt formeel een hernieuwde “Oorlog tegen Drugs” aan; de verschuiving van behandeling naar straf en opsluiting wordt intensiever. Geeft toestemming voor 4 miljard dollar om drugs te bestrijden, voornamelijk door middel van wetshandhaving!
1995 – De Amerikaanse Food and Drug Administration keurt het voorgeschreven gebruik van Naltrexone (Trexan) goed bij de behandeling van opioïdeverslaving. Naltrexone markeert de opkomst van een nieuwe generatie farmacologische hulpstoffen bij de behandeling van alcoholisme en andere verslavingen.
2000 – De Drug Addiction Treatment Act of 2000 (DATA 2000) geeft bepaalde gespecialiseerde artsen toestemming om & Buprenorfine voor te schrijven voor opioïde afhankelijkheid.
2008 – Doctors Assisted Wellness Center opent in Johnson City, TN.