Behoudens het verhaal van de nieuwe kleren van de keizer kan ik geen opzienbarender voorbeeld bedenken van een massale weigering om het voor de hand liggende in te zien dan de huidige houding ten opzichte van het bevolkingsprobleem enerzijds en abortus anderzijds.
Sinds enkele jaren horen we waarschuwingen over de bevolkingscrisis. Wij zijn zelfs zo bezorgd dat er nu stemmen opgaan voor “verplichte sterilisatie” en “verplichte geboortebeperking”, voor het onthouden van overheidssteun voor onwettige kinderen boven een bepaald aantal, voor het verbinden van bijstandsgelden of voorwaardelijke vrijlating of wat dan ook aan gedwongen sterilisatie, enzovoort. Toch wordt er weinig gedaan om sterilisatie gemakkelijk beschikbaar te maken op vrijwillige basis, vooral voor de armen en minderbedeelden. Ondanks het ontbreken van wettelijke beperkingen worden sterilisaties door artsen en ziekenhuizen vaak achtergehouden voor degenen die ze het meest nodig hebben en het meest wensen. Tegelijkertijd begint er bij sommigen een verontrustende bereidheid te bestaan om het recht op vrije keuze op het gebied van de menselijke voortplanting ondergeschikt te maken aan dwang van de overheid.
Ondanks dit alles blijven we strikte anti-abortuswetten handhaven in ten minste viervijfde van onze staten, waardoor we vrouwen en artsen keuzevrijheid ontzeggen en de “onwilligen dwingen het ongewenste te dragen”. En toch, zoals dokter Christopher Tietze en Sarah Lewit stellen in de Scientific American van januari 1969: “Abortus is nog steeds de meest verbreide…methode van vruchtbaarheidscontrole in de moderne wereld.” Volgens deskundigen die deelnamen aan een conferentie van de Verenigde Naties over de wereldbevolking in Belgrado in 1965, is abortus inderdaad de belangrijkste methode van geboortebeperking in de wereld van vandaag, en zij schatten dat elk jaar ongeveer 30 miljoen zwangerschappen opzettelijk worden afgebroken door abortus. Uit studies blijkt dat bijna een miljoen van deze zwangerschappen in de Verenigde Staten plaatsvinden. Maar omdat abortussen nog steeds zo moeilijk te verkrijgen zijn, dwingen wij elk jaar de geboorte af van miljoenen meer ongewenste kinderen. Als we onze bevolkingsgroei werkelijk op vrijwillige basis willen terugdringen, zouden we abortus op vrijwillige basis beschikbaar moeten maken, in ieder geval in de eerste stadia van de zwangerschap. Toen Japan enkele jaren geleden zijn abortuswetgeving liberaliseerde, halveerde het zijn bevolkingsgroei in tien jaar tijd.
Ik beveel abortus niet aan als een geboortebeperkingsmethode bij uitstek. Ik stel alleen dat het in feite de belangrijkste methode van geboortebeperking is in de wereld van vandaag, en om de bevolkingsgroei te beperken moeten we abortus gemakkelijk en veilig maken terwijl we doorgaan met het ontwikkelen van andere en meer bevredigende methoden van gezinsbeperking. Naast de 5 miljoen vrouwen in de Verenigde Staten zonder toegang tot geboortebeperking voor wie abortus een kwestie van recht lijkt wanneer zij het willen, zijn er de ontelbare duizenden die na de conceptie aan een ziekte lijden (zoals de Duitse mazelen) of een afwijking ontdekken die de geboorte van een levende en gezonde baby onwaarschijnlijk maakt, en de velen ook voor wie de voorbehoedsmiddelen soms niet werken. Zoals de New Yorkse afdeling van de National Organization for Women in een pamflet opmerkt:
Er bestaat geen perfect voorbehoedsmiddel. De Amerikaanse Food and Drug Administration meldt dat de intra-uteriene apparaten, een van de meest effectieve voorbehoedsmiddelen die momenteel beschikbaar zijn, een faalpercentage van 1,5 tot 3% hebben. Dit betekent dat als alle getrouwde vrouwen in de Verenigde Staten deze voorbehoedsmiddelen zouden kunnen gebruiken en dat ook zouden doen, er nog steeds zo’n 350.000 tot 700.000 ongewenste zwangerschappen per jaar zouden zijn, alleen al onder getrouwde vrouwen. Zelfs sterilisatie is geen 100% effectieve anticonceptiemethode; sommige operaties mislukken. Daarom moet, om een volledig en grondig geboortebeperkingsprogramma te verzekeren, abortus als wettelijk recht beschikbaar worden gesteld aan alle vrouwen die daarom verzoeken.
Toen het midden van de jaren zestig begon de anti-abortuswetgeving enigszins af te brokkelen. Maar deze pogingen werden niet gesteund door veel van de meer uitgesproken groeperingen die iets proberen te doen aan de overbevolkingsgroei; voor hen zijn verplichte geboortebeperking en verplichte sterilisatie kennelijk smakelijker dan vrijwillige abortus.