Weetje nog van die sinaasappelsapreclames? Die waar mensen met een rietje in een rollende sinaasappel probeerden te prikken? Het is gemakkelijk om het olieboorproces op die manier te zien: Moeilijk om de roos te vinden voor het rietje, maar gewoon een kwestie van het sap opzuigen als het eenmaal vastzit. Helaas is het allemaal veel gecompliceerder – en gevaarlijker.
Het proces begint met het boren van een gat diep in de aarde. Daarvoor wordt een lange boor gebruikt die aan een “boorkoord” is bevestigd. De diameter van de boor varieert van 5 tot 50 inch. Nadat elke sectie is geboord, wordt een stalen pijp die iets kleiner is dan de diameter van het gat erin gegooid en vaak wordt cement gebruikt om het gat op te vullen.
Omhulling
Deze “omhulling” wordt gebruikt om enige structurele integriteit aan het gat te geven en om gebieden van rots onder hoge druk te isoleren die kunnen exploderen als ze worden losgelaten.
Het boorproces is, niet verrassend, anders dan het gebruik van een boormachine op een stuk hout. Het belangrijkste verschil is dat het boorgat is gevuld met “modder” – een mengsel van vloeistoffen, vaste stoffen en chemicaliën – die het boorbit smeren en helpen het gebroken gesteente uit de weg te krijgen.
Als het boorbit dieper gaat, worden nieuwe secties pijp aan het “touw” toegevoegd. Deze worden vastgeschroefd aan de topdrive aan de oppervlakte in een proces dat bekend staat als “het maken van een verbinding.”
Advertentie