Het PGA Championship – Toernooirecords
In het begin van de jaren 1910 boekten Amerikaanse golfers zoals Francis Ouimet, Walter Hagen en John McDermott steeds meer succes tegen de Schotten en de Engelsen in de US Open, wat een enorme groei van het golf in Amerika op gang bracht.
In Groot-Brittannië was de Professional Golfers’ Association (PGA) opgericht in 1901, en zo’n 15 jaar later organiseerde deze al een succesvol, commercieel gesponsord (door de News of the World krant) 36 holes matchplay kampioenschap voor professionals.
Op 17 januari 1916 nodigde Rodman Wanamaker, een warenhuismagnaat die het commerciële potentieel van golf voorzag en de initiatieven van de Britse PGA bewonderde, een groep van 35 professionele golfers (waaronder Hagen), bekende amateurs, baanarchitecten en vertegenwoordigers van de golfindustrie uit voor een lunch in New York.
Het resultaat was de oprichting van de PGA of America en het PGA Championship, gesponsord door Wanamaker, die zorgde voor de trofee, een prijzenpot van $2.580 en een eerste prijs van $500, ironisch genoeg gewonnen door een Engelse caddie en club-maker uit Cornwall, Jim Barnes – hoewel Barnes in 1906 naar de VS was verhuisd en pro was geworden en kort daarna het Amerikaanse staatsburgerschap had aangenomen.
Van 1916 tot 1957 bleef de opzet van het kampioenschap de oorspronkelijke 36 holes matchplay, hoewel het veld eerst werd teruggebracht tot 32 of 64 qualifiers door 36 holes strokeplay. Sinds 1958 wordt het beslist door 72 holes strokeplay.
Automatische kwalificatie voor het PGA Championship wordt verleend aan:
– de winnaars van de laatste vijf U.S. Opens
– de winnaars van de laatste vijf Masters
– de winnaars van de laatste vijf Open Championships
– de laatste Senior PGA Champion
– de 15 laagst scorende spelers en gelijkspelers in het vorige PGA Championship
– de 20 laagst scorende spelers in het laatste PGA Professional National Championship (club pro’s en leraren)
– de 70 leiders in de officiële geldstand (beginnend één week voor het PGA Championship van het vorige jaar en eindigend twee weken voor het PGA Championship van het huidige jaar)
– leden van het meest recente United States Ryder Cup Team
– winnaars van toernooien medegesponsord of goedgekeurd door de PGA Tour sinds het vorige PGA Championship (pro-am en teamcompetities niet inbegrepen)
TOERNOOT RECORDS
Meervoudige winnaars:
5 overwinningen:
Walter Hagen: 1921, 1924, 1925, 1926, 1927
Jack Nicklaus: 1963, 1971, 1973, 1975, 1980
4 overwinningen:
Tiger Woods: 1999, 2000, 2006, 2007
3 overwinningen:
Gene Sarazen: 1922, 1923, 1933
Sam Snead: 1942, 1949, 1951
2 overwinningen:
Jim Barnes: 1916, 1919
Leo Diegel: 1928, 1929
Raymond Floyd: 1969, 1982
Ben Hogan: 1946, 1948
Byron Nelson: 1940, 1945
Larry Nelson: 1981, 1987
Gary Player:1962, 1972
Nick Price: 1992, 1994
Paul Runyan: 1934, 1938
Denny Shute: 1936, 1937
Vijay Singh: 1998, 2004
Dave Stockton: 1970, 1976
Lee Trevino: 1974, 1984
Meeste opeenvolgende overwinningen:
4 keer:
Walter Hagen: 1924, 1925, 1926, 1927
Twee keer:
Jim Barnes: 1916, 1919
Gene Sarazen: 1922, 1923
Leo Diegel: 1928, 1929
Denny Shute: 1936, 1937
Tiger Woods: 1999, 2000 en nogmaals 2006, 2007
Jongste winnaar:
Gene Sarazen op 20 jaar, 5 maanden en 20 dagen, in 1922
Tom Creavy op 20 jaar, 7 maanden en 17 dagen in 1931
Oudste winnaar:
Julius Boros op 48 jaar, 4 maanden en 18 dagen, in 1968 (dit is tevens het record voor de oudste winnaar van een Major Championship)
Jerry Barber op 45 jaar, 3 maanden en 6 dagen, in 1961
Lee Trevino op 44 jaar, 8 maanden en 18 dagen, in 1984
Meest keren tweede geworden:
4, door Jack Nicklaus in 1964, 1965, 1974, 1983
Meerder keren in de top 3:
12, door Jack Nicklaus
Meerste keren in de top 10:
15, door Jack Nicklaus
Laagste aggregate:
265 (-15), door David Toms in Atlanta in 2001 (NB: dit is ook de laagste aggregate in een Major Championship)
Laagste onder par:
20 onder, door Jason Day op Whistling Straits in 2015 (ook een all-time major socring record tot par)
18 onder, door Tiger Woods op Valhalla in 2000 en opnieuw op Medinah in 2006, en Bob May, die Tiger Woods op Valhalla in 2000 gelijkspeelde
Grootste winstmarge:
8 slagen, door Rory McIlroy op Kiawah Island in 2012
7 slagen, door Jack Nicklaus op Baltusrol in 1980
Laagste ronde:
63 (-7), door Bruce Crampton op Firestone in 1975
63 (-7), door Ray Floyd op Southern Hills in 1982
63 (-9), door Gary Player op Shoal Creek in 1984
63 (-8), door Vijay Singh op Inverness in 1993
63 (-8), door Michael Bradley op Riviera in 1995
63 (-8), door Brad Faxon op Riviera in 1995
63 (-9), door Jose Maria Olazabal op Valhalla in 2000
63 (-7), door Mark O’Meara op Atlanta in 2001
63 (-7), door Thomas Bjorn op Baltusrol in 2005
63 (-7), door Tiger Woods op Southern Hills in 2007
63 (-7), door Steve Stricker op Atlanta in 2011
Laagste 9 holes:
28, door Brad Faxon op Riviera in 1995
Laagste 36 holes:
131 (-11), door Hal Sutton op Riviera in 1983
131 (-11), door Vijay Singh op Inverness in 1993
131 (-11), door Ernie Els op Riviera in 1995
131 (-11), door Mark O’Meara op Riviera in 1995
131 (-9), door David Toms op Atlanta in 2001
131 (-9), door Shingo Katayama op Atlanta in 2001
Laagste 54 holes:
196 (-14), door David Toms op Atlanta in 2001
Laagste laatste 36 holes:
131 (-9), door Mark Calcavecchia op Atlanta in 2001
Laagste laatste 54 holes:
198 (-18), door Bob May op Valhalla in 2000
Grootste 18-holes voorsprong:
3 slagen, door Bobby Nichols op Columbus in 1964, en door Raymond Floyd op Southern Hills in 1982
Grootste 36-holes voorsprong:
5 slagen, door Nick Price opSouthern Hills in 1994
Grootste 54-holes voorsprong:
5 slagen, door Raymond Floyd op Dayton in 1969, door Tom Watson op Oakmont in 1978, en door Raymond Floyd opnieuw op Southern Hills in 1982
Mooiste comeback op laatste dag om te winnen:
7 slagen, door John Mahaffey op Oakmont, 1978
Meeste optredens:
37, door Arnold Palmer en Jack Nicklaus
Meeste sub-par rondes:
53, door Jack Nicklaus
Meeste rondes in 60s:
41, door Jack Nicklaus
Meeste cuts gemaakt:
27, door Raymond Floyd en Jack Nicklaus
Wire-to-wire winnaars:
Bobby Nichols in 1964
Raymond Floyd in 1969
Raymond Floyd in 1982
Hal Sutton in 1983
Tiger Woods in 2000
Laagste cut:
141 (+1) at Atlanta in 2001
Hoogste cut:
154 (+14) at Llanerch in 1958
Debut winnaars:
Jim Barnes op Siwanoy, 1916
Tom Creavy op Wannamoisett, 1931
Bob Hamilton op Manito, 1944
Doug Ford op Meadowbrook, 1955
Bob Tway op Inverness, 1986
John Daly op Crooked Stick, 1991
Shaun Micheel op Oak Hill, 2003
Keegan Bradley op Atlanta, 2011
Nationaliteiten van de winnaars (van de 93 speelbeurten):
VS – 80 keer
Australië – 4 keer
Fiji, Zuid-Afrika & Zimbabwe elk 2 keer
Ierland – 1 keer
Zuid-Korea – 1 keer
Duitsland – 1 keer
In 2008 werd Padraig Harrington de eerste Europeaan (staatsburgerschap op het moment van spelen) die de PGA won, hoewel een aantal in Groot-Brittannië geboren profs die het Amerikaanse staatsburgerschap hadden aangenomen in de beginjaren wonnen.
Winnende broers:
Jay Hebert in 1960 (strokeplay) en Lionel Hebert in 1957 (het laatste jaar van matchplay). Zij zijn een van de slechts vijf sets broers die grote kampioenschappen hebben gewonnen.
Major record:
Door in 1973 het PGA Championship te winnen, won Jack Nicklaus zijn 12de professionele major, waarmee hij het record van Walter Hagen van 11 verbeterde. Het was ook zijn 14de professionele of amateur major (hij won de US Amateur tweemaal), waarmee hij het record van Bobby Jones van 13 verbeterde, en daarmee werd Nicklaus “officieel” de grootste golfer aller tijden – een record dat hij nog steeds heeft met zijn eindtotaal van 18 professionele en 2 amateur majors.