Honderd jaar geleden werd Puerto Rico na de Spaans-Amerikaanse Oorlog een deel van de Verenigde Staten. Negentien jaar later verleenden de Verenigde Staten het Amerikaanse staatsburgerschap aan de inwoners van het eiland. Gebruik makend van zijn bevoegdheid krachtens de “territoriale” clausule van de Amerikaanse grondwet, heeft het Congres in de loop der tijd een zekere mate van lokaal zelfbestuur uitgebreid tot de Amerikaanse burgers van Puerto Rico. De huidige structuur van lokaal bestuur, algemeen bekend onder de naam “Gemenebest”, werd in 1952 ingevoerd.
Onlangs heeft het Huis een wetsvoorstel (H.R. 856) gesteund door Don Young (R-AK), voorzitter van de Commissie Middelen van het Huis, aangenomen waarin de kiezers van Puerto Rico wordt gevraagd te kiezen tussen voortzetting van de huidige status, of het begin van een proces dat zou kunnen leiden tot ofwel de status van staat voor Puerto Rico, ofwel tot onafhankelijkheid. In de Senaat is een soortgelijk wetsvoorstel ingediend door Senator Larry Craig (R-ID). Op 2 april zal de Senaatscommissie voor Energie en Natuurlijke Hulpbronnen zich over deze kwestie gaan buigen.
EENVOLLE ZELFSTANDIGHEID VOOR PUERTO RICO MOET DOOR DE OVERHEID WORDEN OPGEREGD
* Omdat Puerto Rico een territorium is, kan het de statuskwesties niet alleen aanpakken. In feite liggen alle kwesties met betrekking tot het bestuur van de territoria rechtstreeks bij het Congres, zoals voorgeschreven door de Territoriale Clausule. Het Congres, en alleen het Congres, kan uiteindelijk besluiten nemen over de politieke status van territoria.
* Puerto Rico maakt momenteel een constitutionele crisis door. De resultaten van een lokale volksraadpleging in 1993 in Puerto Rico suggereren dat een meerderheid van de Amerikaanse burgers op het eiland de huidige status niet steunt, een resultaat dat op nationaal niveau tot ernstige bezorgdheid zou moeten leiden. Het is een Amerikaans beginsel dat de regering de instemming van het volk moet hebben; wanneer die instemming verloren gaat, moet een nieuwe consensus worden gevonden.
* De Senaat van de V.S. is overeengekomen dat betekenisvolle zelfbeschikking voor Puerto Rico alleen kan worden bereikt door tussenkomst van het Congres. Na de goedkeuring van een resolutie van de Senaat in 1979 waarin het zelfbeschikkingsrecht van Puerto Rico opnieuw werd bevestigd, verklaarde de toenmalige voorzitter van de Commissie voor Energie &Natuurlijke Hulpbronnen dat “een uitoefening van zelfbeschikking door Puerto Rico, om zinvol te zijn, de statusopties nauwkeurig door het Congres moeten worden gedefinieerd.” In 1990 noemde de Energiecommissie dit het “leidende beginsel” in de benadering die werd gevolgd bij het overwegen van de politieke status van het eiland.
* De Amerikaanse burgers van Puerto Rico hebben het Congres om actie gevraagd. Traditioneel in de Verenigde Staten, verzoeken territoria het Congres om een proces te beginnen om de statuskwestie te overwegen. Dat is wat hier heeft plaatsgevonden. In de afgelopen tien jaar heeft de bevolking van Puerto Rico het Congres herhaaldelijk verzocht actie te ondernemen met het oog op een resolutie over de politieke status van het eiland. In 1988 verzochten de leiders van de drie politieke partijen van Puerto Rico de president en het Congres formeel om een referendum over de voorkeur voor de toekomstige politieke status. De nationale wetgevende macht van Puerto Rico heeft het Congres in 1993, en opnieuw in 1997, verzocht om samen met de bevolking van Puerto Rico te werken aan een definitieve oplossing voor het probleem van de status. De gezamenlijke resolutie van de wetgevende macht van 1997 riep het Congres specifiek op om “tegemoet te komen aan de democratische aspiraties van de Amerikaanse burgers van Puerto Rico,” zoals het ook deed in het geval van andere Amerikaanse gebieden, waaronder de zevenendertig gebieden die staten werden nadat de oorspronkelijke dertien koloniën de oorspronkelijke Unie vormden.
EEN STEM VOOR ZELF-DETERMINATIE BETEKENT GEEN STAATSHOOFD VOOR PUERTO RICO
* H.R. 856 en S. 472 zijn proces-wetten, geen staten-wetten. In de wetgeving die momenteel door de Senaat wordt bestudeerd, wordt de kiezers van Puerto Rico alleen gevraagd hun voorkeur uit te spreken tussen drie statusopties: het Gemenebest, zoals naar behoren gedefinieerd in de federale wetgeving; een proces dat zou kunnen leiden tot de status van staat; en een proces dat zou leiden tot onafhankelijkheid. Indien een meerderheid zou kiezen voor het proces van soevereiniteit, zou een lange periode van onderhandelingen — tot tien jaar — volgen over de voorwaarden van een mogelijke soevereiniteit. Gedurende die periode zouden zowel Puerto Rico als het Congres de mogelijkheid hebben om het proces volledig stop te zetten. Indien de kiezers van Puerto Rico aan het einde van de overgangsperiode van tien jaar verder willen gaan, moet een afzonderlijke wet tot toelating worden ingediend, besproken en aangenomen door het Congres voordat Puerto Rico een staat wordt. Het Congres, en alleen het Congres, kan in een aparte toelatingswet een staat toelaten.
Annalatigheid van het Congres bij het nemen van een besluit over zelfbestuur is de meest voor de hand liggende van alle opties
* Het huidige “Gemenebest”-systeem is ontworpen om economische subsidies aan Puerto Rico te ondersteunen, die inmiddels extreem duur zijn geworden. Uit een recente studie van twee vooraanstaande economen van Harvard blijkt dat de kosten van het Gemenebest meer dan 10 miljard dollar per jaar bedragen. Als gemenebest heeft Puerto Rico niet de middelen en flexibiliteit om economisch te concurreren op voet van gelijkheid met de staten en het buitenland, waardoor het economisch afhankelijk blijft van het Amerikaanse ministerie van Financiën. Onder deze omstandigheden kunnen de kosten van het Gemenebest alleen maar stijgen.
* Dezelfde studie concludeerde dat als de kiezers van Puerto Rico, en uiteindelijk het Congres, zouden kiezen voor de status van staat, de Amerikaanse belastingbetaler een nettoverlaging van de federale uitgaven in Puerto Rico zou zien van tussen de $2,1 en $2,7 miljard, met grotere besparingen in de toekomst als de Puerto Ricaanse economie zijn potentieel als staat volledig realiseert. Een verandering van status zou de belastingbetaler dus miljarden kunnen besparen, terwijl voortzetting van de huidige status na verloop van tijd alleen maar tot hogere subsidies zal leiden.
* Evenzo concludeerde het General Accounting Office in 1995, gebruikmakend van een statische analyse, dat de schatkist een nettovoordeel van 50 miljoen dollar zou hebben als gevolg van het onderbrengen van Puerto Ricaanse Amerikanen bij het federale inkomstenbelastingstelsel (zij betalen momenteel aan de sociale zekerheid en het werkloosheidsstelsel). Als de inkomens op het eiland zouden stijgen als gevolg van een betere economie, zouden ook de belastinginkomsten van de schatkist toenemen.
EEN ENGELS IS DE TAAL VAN DE KANS IN PUERTO RICO
* Puerto Rico zet zich al lang in voor de beheersing van het Engels, omdat het de eerste jurisdictie in de Verenigde Staten was die Engels als officiële taal erkende (in 1902). De huidige regering van Puerto Rico heeft een agressief onderwijsprogramma in de Engelse taal opgezet om ervoor te zorgen dat het openbare schoolsysteem Engels sprekende burgers voortbrengt.
* Engels is momenteel de taal van het bedrijfsleven en de handel in Puerto Rico, en vrijwel alle beroepskwalificatie-examens van het eiland zijn in het Engels. De aanwezigheid van zoveel Amerikaanse bedrijven op het eiland heeft ertoe geleid dat de meeste vacatures in het Engels zijn.
* Engels is de officiële taal van de federale regering en de federale rechtbanken op Puerto Rico. Beheersing van het Engels is een vereiste voor federale jurydienst in Puerto Rico.
SELF-DETERMINATION LEGISLATION WOU, ONDER GEEN ENKELE OMSTANDIGHEDEN, HET CITENDISME VAN DE VOLKEREN VAN PUERTO RICO VERVOLGEN
* De wetgeving die thans door de Senaat van de V.S. wordt bestudeerd zou op geen enkele wijze de aard van het burgerschap van de in Puerto Rico verblijvende Amerikaanse burgers wijzigen. De wetgeving die op 4 maart door het Huis van Afgevaardigden werd goedgekeurd, stelt duidelijk dat “personen die in Puerto Rico zijn geboren de nationaliteit van de Verenigde Staten hebben en staatsburgerschap zoals voorgeschreven door het Congres.” H.R. 856, zoals goedgekeurd door het Huis, doet niets af aan deze rechten.
* Puerto Ricanen kregen in 1917 het staatsburgerschap toegekend door een wet van het Congres, waardoor het een wettelijke vorm van staatsburgerschap werd. Het burgerschap van Amerikanen die in Puerto Rico wonen, verschilt dus van nature van dat van de rest van de natie, die een burgerschap geniet dat volledig wordt beschermd door de grondwet van de V.S.
Toelating van Puerto Rico als nieuwe staat, mocht dat uiteindelijk de beslissing zijn van de kiezers in Puerto Rico en het Congres, behoeft geen negatieve invloed te hebben op de vertegenwoordiging in het Congres van andere staten. Toen in de loop van de negentiende eeuw nieuwe staten werden toegelaten, werd de omvang van het Huis (nu 435) periodiek vergroot. Begin deze eeuw werd de grootte van het Huis door een wet van het Congres vastgesteld op 435, maar dit kon door het Congres weer worden verhoogd.
* Toen Alaska en Hawaii aan het eind van de jaren 1950 werden toegelaten, werd de grootte van het Huis tijdelijk verhoogd tot 437, maar dit werd later na de tienjaarlijkse volkstelling van 1960 weer aangepast tot 435. Het Congres had de grootte van het Huis op 437 kunnen laten, maar verkoos dit niet te doen, gezien het feit dat de toevoeging van twee nieuwe Huisleden minimale gevolgen had voor andere delegaties.
* Het Congres heeft de mogelijkheid om te voorkomen dat de toelating van een nieuwe staat enig effect heeft op andere staten. Bovendien, gezien de lange tijd die nodig is voor Puerto Rico om te beslissen of het een staat wil worden, en het Congres om uiteindelijk op dat verzoek te reageren, zal een aanpassing van het Huis hoogstwaarschijnlijk niet eerder plaatsvinden dan na de volkstelling van 2020.
ZELF-DETERMINATIE EMPOWERS HISPANIC AMERICANS
* Recente opiniepeilingen geven aan dat Hispanics in Amerika naar het Congres kijken om wetgeving in te voeren die hen macht geeft, in plaats van hen uit te sluiten. De kwestie van zelfbeschikking voor Puerto Rico is uiterst populair onder Latijns-Amerikanen omdat zij symbolisch is en erop wijst hoe ernstig het Congres hun bezorgdheid over een hele reeks onderwerpen neemt. Het is dan ook geen wonder dat in een recente opiniepeiling, uitgevoerd door The Tarrance Group, 80% van de Hispanics aangaf er voorstander van te zijn dat Puerto Ricanen zich kunnen uitspreken door middel van een referendum over hun voorkeursrelatie met de Verenigde Staten. Zelfbeschikking is immers het ultieme machtsmiddel.
* De steun van Hispanic op het vasteland blijkt uit de bekrachtiging van door het Huis van Afgevaardigden goedgekeurde wetgeving door belangrijke nationale Hispanic organisaties zoals de U.S. Hispanic Chamber of Commerce; het American G.I. Forum; de Republikeinse Nationale Hispanic Assembly; het Hispanic National Policy Forum; de League of United Latin American Citizens (L.U.L.A.C.); en de National Association of Hispanic Publications.