Als surrogaat bent u voorbereid op een breed scala aan medische screenings, medicaties en, jawel, injecties.
Maar één injectie in het bijzonder wordt meestal toegediend onder zeer specifieke omstandigheden: we zullen onderzoeken wat RhoGAM is, welke injectie erachter zit en waarom sommige mensen worden aangemoedigd om het tijdens de zwangerschap te krijgen.
Wat is RhoGAM en wat is het doel ervan?
RhoGAM, kort voor Rho (D) Immune Globulin, is de merknaam van een steriele oplossing gemaakt van menselijk bloedplasma en wordt aan Rh-negatieve vrouwen gegeven in de vorm van een injectie. Rh, of Rhesus, is een eiwit op het oppervlak van rode bloedcellen dat de meeste mensen van nature hebben.
Als u het eiwit heeft, wordt u beschouwd als Rhesus-positief. Zo niet, dan bent u Rhesus-negatief. En hoewel het over het algemeen niet uitmaakt of u positief of negatief bent, kan zwangerschap een probleem zijn als u Rhesus-negatief bent en de foetus Rhesus-positief is.
Door een RhoGAM-prik te krijgen, voorkomt u dat het systeem van de zwangerschapsdrager of de beoogde moeder het foetale bloed aanvalt.
Welke bloedgroepen hebben een RhoGAM-prik nodig?
Of het nu gaat om een draagster of een wensmoeder die een eiceldonor heeft gebruikt, het is heel goed mogelijk dat de baby een andere bloedgroep zal hebben. Er zijn twee aspecten waarmee rekening moet worden gehouden:
- Bloedgroep, aangeduid met de letter A, B, AB of O
- Rh-status, positief of negatief
Voor elk bloedtype kan de RhoGAM-prik nodig zijn, afhankelijk van Rh. Als de draagster of de wensmoeder Rhesus-negatief is, maar de baby is Rhesus-positief, kan zij antistoffen ontwikkelen die het Rhesus-positieve bloed aanvallen en vernietigen. Dit kan foetale bloedarmoede veroorzaken, die zich kan ontwikkelen tot hydrops fetalis, een aandoening die leidt tot inwendige bloedingen, shock, en hart- en nierfalen.
Niet alleen is het een risico tijdens de zwangerschap, maar het kan ook schadelijk zijn voor eventuele toekomstige Rh-positieve foetussen in volgende zwangerschappen. Als u Rhesus-negatief bent, zal uw arts u waarschijnlijk aanraden om na een miskraam, vooral in het eerste trimester, binnen 72 uur een RhoGAM-prik te krijgen. Dit zal helpen voorkomen dat de antilichamen verder circuleren en toekomstige risico’s verminderen.
Hoe werkt een RhoGAM-prik?
Een RhoGAM-prik werkt bijna als een vaccinatie, waarbij het lichaam wordt blootgesteld aan een dosis van een virus die te klein is om ernstige ziekte te veroorzaken. Zo leert het lichaam het virus doeltreffend te bestrijden en voorkomt het ernstige reacties of ziekte bij latere blootstelling. In dit geval bevat een RhoGAM-prik antilichamen tegen Rh-positief bloed, maar niet in een hoeveelheid die hoog genoeg is om de foetus te schaden.
Wanneer het lichaam van de zwangerschapsdrager of de wensmoeder de antistoffen detecteert, reageert haar immuunsysteem alsof het de vreemde Rh-positieve rode bloedcellen al heeft bestreden. Aangezien haar immuunsysteem niet reageert op het foetale bloed, wordt zij er niet gevoelig voor.
Zijn er bijwerkingen van een RhoGAM-prik?
Vrouwen hebben bijwerkingen van RhoGAM ervaren. Enkele van de meest voorkomende bijwerkingen kunnen zijn:
- Reactie op de injectieplaats
- Koorts
- Gewrichts- of spierpijn
- Hoofdpijn
- Duizeligheid
- Weekheid of vermoeidheid
- Braken
U moet onmiddellijk contact opnemen met uw arts als u een van de meer ernstige bijwerkingen ervaart:
- Rillingen of trillen
- Rugpijn
- Snelle ademhaling
- Geest van ademnood
- Zwellen
- Vele blauwe plekken of bloedingen
- Snelle hartslag
- Zich licht-hoofd
Het is ook mogelijk dat RhoGAM interageert met andere voorgeschreven en vrij verkrijgbare medicijnen, dus het is belangrijk om een grondige evaluatie en bespreking met uw arts te hebben om de beste handelwijze te bepalen.
Wanneer wordt een RhoGAM-prik toegediend?
Voor een eerste zwangerschap wordt RhoGAM meestal rond 28 weken geïnjecteerd en daarna nog eens binnen 72 uur na de bevalling. Bij volgende zwangerschappen wordt RhoGAM regelmatig toegediend tijdens de tweede helft van de zwangerschap. Het blijft ongeveer 3 weken in het lichaam, maar kan tot 8 à 12 weken worden opgespoord en wordt meestal bij de bevalling opgespoord.