- Share
- Tweet
- Pin
Ik haat eten. Je zou het niet zeggen als je naar me kijkt, maar het is waar. (Ik zou mezelf niet in de categorie overgewicht plaatsen, maar ik zie er niet uit alsof ik veel maaltijden heb overgeslagen.) Ik heb geen eetstoornis, ik heb een VOEDSEL stoornis. Ik haat het om te beslissen wat ik ga koken, ik haat het om boodschappen te doen, het klaar te maken en ik vind het niet eens zo lekker om te eten. Sterker nog, als ik een pil kon nemen en nooit meer honger zou hebben, zou ik het doen! Mijn toestand is in de loop der tijd verslechterd door een druk gezinsleven en, laten we eerlijk zijn, door luiheid.
Het was vroeger zoveel makkelijker, toen de kinderen nog baby’s waren en ze hun ongenoegen nog niet met woorden konden uiten. Maar thuiskomen na een lange dag werken en mezelf uitputten om een gezonde maaltijd te bereiden die niet welkom is of niet gewaardeerd wordt door de helft van het huishouden, is niet echt leuk. Als mijn man eten voor me maakt, maakt het me niet uit wat het is – ik ben verrukt dat ik het niet zelf heb hoeven doen! En hij denkt er net zo over als ik voor hem kook. Onze 13-jarige zoon zou gelukkig zijn als hij op hamburgers met spek en kaas zou leven, maar dat is geen gewoonte die ik wil aanmoedigen. Onze 16-jarige dochter zegt dat ze gezond wil eten, maar ze is snel uitgekeken op wat ze lekker vindt. Vandaag vindt ze het heerlijk, morgen wil ze het nooit meer zien.
Het is niet zo dat ik een slechte kok ben, ik ben best goed als ik mijn hart ervoor inzet; maar ik denk aan eten op precies hetzelfde moment dat ik honger voel, en geen seconde eerder. Tegen die tijd is het te laat! Is het echt zo verkeerd om cornflakes als avondeten te nemen? Als het alleen aan mij ligt, nee. Maar ik ben verantwoordelijk voor 2 opgroeiende kinderen, en cornflakes geven hen niet de voeding die ze nodig hebben. Noch zou het mijn hongerige, vleesetende echtgenoot bevredigen.
Hoewel ik mijn moeder de schuld wil geven van mijn gebrek aan culinaire passie, ben ik niet zeker of ik dat kan… Mijn zus is het compleet tegenovergestelde! Ik ben ervan overtuigd dat vanaf het moment dat ze ’s morgens haar ogen opent, ze al bezig is met het plannen van lunch en diner. Het zou me niet verbazen als ze er zelfs van droomt. Waar komt die opwinding vandaan? En waarom heb ik het niet? Kan ik gehypnotiseerd worden om te geloven dat het bereiden van maaltijden zo leuk is dat ik niets anders liever zou doen?
Er zijn anderen zoals mijn zus. Zoveel mensen hebben zo’n passie voor eten en koken dat er zelfs imperiums omheen zijn gebouwd! Er zijn verschillende succesvolle kookprogramma’s op televisie die evenzoveel beroemde chef-koks hebben voortgebracht. Er is zelfs een heel netwerk gewijd aan eten! Zucht… Wat doe ik verkeerd?
Mijn man en ik hebben een paar ideeën over hoe we beter kunnen omgaan met de waanzin van etenstijd, maar we schijnen altijd tekort te schieten. We weten wat we moeten doen, het probleem is altijd geweest om het te laten gebeuren. Maar we zijn redelijk intelligente en succesvolle mensen, we zouden dit moeten kunnen laten werken. We zetten pen op papier en hier is het aanvalsplan in 5 eenvoudige stappen:
1. Plan een menu
We besloten dat we een week per keer zouden plannen, dus we gingen als gezin zitten en bedachten 6 maaltijden (waarbij één avond overbleef voor pizza). De volwassenen kozen elk twee maaltijden en de kinderen kozen er elk één. De maaltijd moet een soort groente bevatten (friet en ketchup zijn geen groente). We keken naar de komende weekplanning en besloten wie welke maaltijd op welke avond zou verzorgen. De seizoenen maken ook een verschil, er gaat niets boven thuiskomen met de geur van chili in het slowcooker aan het eind van een koude winterdag – of de geur van biefstuk en champignons op de barbecue in de warme zomerlucht.
2. Maak de boodschappenlijst
Heeft u alle ingrediënten in de keuken? Waarschijnlijk niet. Zorg dat u naast de hoofdbestanddelen die u nodig hebt, ook de kleine dingen hebt die uw maaltijd smaakvol maken, zoals paprika of citroensap. Bekijk de wekelijkse recepten en maak een snelle inventarisatie. Deze stap zal u ook geld besparen. Hoe vaak heb je niet met de beste bedoelingen dingen mee naar huis genomen om ze 2 weken later weg te gooien omdat ze beschimmeld en slijmerig zijn of over de houdbaarheidsdatum?
3. Boodschappen
Of je nu graag een week vooruit winkelt of verse ingrediënten haalt wanneer je ze nodig hebt, plan je uitstapjes naar de winkel of markt. Misschien zal dit een factor zijn bij het beslissen waar elke maaltijd in de week past. Als u van uitverkoop houdt, kunnen de wekelijkse folders met levensmiddelen misschien een bron van inspiratie zijn. Weersta de drang om dingen te kopen die niet op uw lijst staan. Als het niet in uw maaltijdplan is opgenomen, zult u het dan echt gebruiken? Of ligt het volgende week op de composthoop?
4. Voorbereiding
Ik weet dat het eenvoudiger klinkt dan het is, maar sommige dingen van tevoren voorbereiden kan een enorme tijdsbesparing opleveren. Als u groenten kunt wassen en in plakjes snijden op de dag dat u ze thuisbrengt, wordt de nachtelijke routine een stuk minder gehaast. Je kunt zelfs al wat voorbereidingen treffen voor de maaltijd van morgen terwijl die van vanavond in de oven staat. Nu is ook een goed moment om de volgende maaltijd op het menu te ontdooien of te marineren.
5. Klaar, klaar, koken!
Nu, de grote finale! U weet wie er vanavond kookt en het moeilijkste is al gedaan. Het ergste voor mij was altijd te beslissen wat ik zou maken. Maar dat heb je al bedacht. Alles wat je nodig hebt ligt nu binnen handbereik – het is alleen nog een kwestie van alles bij elkaar zoeken en in de oven gooien. Overweeg om de kinderen erbij te betrekken. Ze kunnen kaas raspen of sladressing mengen. Ze zullen eerder geneigd zijn te eten zonder te klagen als ze het zelf hebben gemaakt. En wie weet, misschien nemen ze ooit een avond per week de kooktaken over.
Ik ga niet liegen, het kost moeite. Maar ik werk hard om mijn slechte eethouding te verbeteren en het niet door te geven aan mijn kinderen. Ik weet dat mijn man meer van de maaltijden geniet, en ik ook. Misschien zet ik zelfs ooit een kookprogramma op!