Onze voorouders hadden contact met giraffen zoals sommige grotschilderingen bevestigen. In landen als Namibië zijn er grotwanden met tekeningen waarop je duidelijk de figuren van giraffen en andere lokale fauna kunt zien. De schilderingen zijn zeer goed gedetailleerd, want je ziet de verhouding van de lange nek ten opzichte van de rest van het lichaam.
In het jaar 2500 v. Chr. werden verschillende giraffen gevangen in gebieden ten zuiden van de Sahara en later in vlotten op de rivier de Nijl overgebracht naar Egypte. In die tijd was het gebruikelijk om politieke betrekkingen te bevorderen door middel van buitengewone en unieke geschenken, om de leiders van andere landen aan te trekken en zo voordelen te verkrijgen of handel te gaan drijven, zodat zij de giraffe als een uitstekend en exotisch geschenk beschouwden.
Een ander “geschenk” van die aard was het geschenk dat Mohammed Ali van Egypte gaf aan Karel X van Frankrijk. Een giraffe werd aan het begin van de 19e eeuw van Egypte naar Parijs overgebracht als teken van respect, hartelijkheid en kameraadschap tussen de twee landen. Het dier veroorzaakte sensatie en nieuwsgierigheid onder de bevolking, omdat men verbaasd was over zo’n groot dier.
De Romeinse generaal Julius Caesar nam de eerste giraffe mee naar Rome en had hem in zijn persoonlijke dierentuin. Hij noemde het “kameelpanter” vanwege zijn hoogte die leek op die van een kameel en zijn bruine vlekken die hem aan een luipaard deden denken. Het gerucht verspreidde zich onder de bevolking, dat de giraffen even agressief waren als zo’n grote kat, met de gedachte dat ze in het Romeinse Colosseum zouden staan, maar later werd het gerucht ontkend.
Later, toen de rijken van Rome en Egypte in decadentie waren, verdwenen de giraffen uit Europa, maar ze bleven in de verbeelding van het volk. In Egypte betekende het feit dat iemand van een giraffe droomde, dat er zeer binnenkort iets ergs zou gebeuren.
In de 20e eeuw was het vervoer van giraffen gemakkelijker, reden waarom ze in gevangenschap andere delen van de wereld begonnen te bevolken. In 1926 werd een giraffe naar een dierentuin in Frankrijk gebracht en veroorzaakte furore in de damesmode, omdat in dat land die industrie zeer invloedrijk was in de samenleving en daarom werd het stempelen van bruine vlekken de trend van het moment.
Giraffen en mensen Relatie in recente tijden
Mensen en giraffen hebben een ander soort relatie dan die van veel andere dieren. Giraffen hebben nooit een belangrijk doel gediend voor mensen, maar toch worden ze ook niet als een bedreiging gezien. Veel mensen zijn door hen gefascineerd en daarom hebben zij zoveel belangstelling voor hen. Ze houden van hun zachtheid en van het feit dat ze zo anders zijn dan andere dieren die er zijn.
Giraffen trekken vaak de aandacht als ze in gevangenschap zijn. Het lijkt erop dat jong en oud ze graag observeren en blij zijn zo dicht bij deze ongewone dieren te zijn. Maar wat er met hen in het wild gebeurt, is meestal een ander verhaal. Het is een situatie waar de meesten van ons zich niet van bewust zijn en die grimmige details heeft.
Giraffenjacht
Velen zijn nogal verbaasd te vernemen dat de jacht op een giraffe in Afrika een gangbare praktijk is. Deze dieren worden door sommigen als exotische dieren beschouwd, en dus is een deel van de opwinding van de jacht dat zij een dier kunnen krijgen dat de meeste anderen nooit zullen krijgen.
Het doden van giraffen is geen recente activiteit. Europese jagers uit de negentiende en twintigste eeuw die streken in Afrika verkenden, hadden het gemunt op leeuwen, luipaarden, waterbuffels en giraffen voor hun privé-collecties. Dergelijke activiteiten werden zo gewoon dat de giraffen op het punt van uitsterven stonden.
Gegidste jacht in Afrika kan heel wat geld opbrengen voor dorpelingen die in grote armoede leven, maar zoals gewoonlijk krijgen zij niet het grootste deel van het geld. Naast de jacht op giraffen voor de sport, worden ze vaak gedood om hun staarten en vachten te verzamelen en te verkopen. Staarten worden beschouwd als effectieve vliegenmeppers en vangen insecten die een gevaar kunnen vormen voor de menselijke gezondheid. De plaatselijke bevolking geloofde ook dat een staart als amulet diende om boze geesten af te weren en geluk aan te trekken.
Opname vanuit de lucht van giraffen in hun natuurlijke habitat.
In sommige gebieden van Afrika doden mensen giraffen om hun vlees te consumeren. Dit soort vlees is lang niet zo lekker of voedzaam als dat van andere dieren. Maar in de gebieden waar we het over overleven hebben, nemen mensen elke bron van vlees die ze kunnen krijgen.
Inheemse volken van Kenia, Soedan, en Ethiopië waardeerden het vlees, de huid, en de staarten van giraffen en jaagden erop om te overleven. Ze gebruikten ook de botten, vermalen om te gebruiken als meststof.
De vernietiging van de gebieden waar giraffen leven is een veel voorkomend probleem voor hen. Als bomen worden omgehakt, dan hebben ze minder te kiezen als het gaat om voedselbronnen.
In sommige streken waar giraffen leven, wordt de habitat voortdurend vernietigd om brandhout en weidegrond te verkrijgen, wat heeft geleid tot ontbossing. De aanwezigheid van giraffen in Afrika neemt hierdoor steeds verder af en hun verspreidingsgebied is nu zeer beperkt, en sommige soorten en ondersoorten worden met uitsterven bedreigd.
De meeste mensen zijn blij giraffen te zien, maar wat je in een dierentuin ziet is slechts één omgeving waarin ze leven, dus het is belangrijk je kennis uit te breiden over de verschillende vormen van interactie die mensen met hen hebben.
Veel onderzoekers hebben enkele basisstudies over giraffen uitgevoerd, maar er valt nog genoeg te ontsluieren over hun leven en communicatie. Ook over hun evolutieproces valt nog niet veel te zeggen. Mensen en giraffen lijken enigszins in evenwicht te kunnen leven, maar vergeet niet dat de mens moet stoppen met het vernietigen van hun natuurlijke habitat, zodat ze niet uitsterven zoals zoveel andere dieren in de wereld.