Geologie

Identificeer en classificeer veel voorkomende gesteentevormende mineralen.

De vaste aarde is gemaakt van gesteente, dat gemaakt is van mineralen. Om gesteenten te begrijpen, moet je vertrouwd raken met mineralen en hoe ze worden geïdentificeerd. Dit resultaat geeft u de achtergrond die nodig is om de termen te begrijpen die worden gebruikt bij het identificeren van mineralen.

Dit deel laat u kennismaken met mineralen. U leert de verschillende technieken die door geologen worden gebruikt om mineralen te identificeren en te classificeren.

Fysische kenmerken van mineralen

Wat zijn mineralen?

Alle gesteenten behalve obsidiaan en steenkool zijn gemaakt van mineralen. (Obsidiaan is een vulkanisch gesteente gemaakt van glas en steenkool is gemaakt van organische koolstof). De meeste gesteenten bevatten verschillende mineralen in een mengsel dat kenmerkend is voor het betreffende gesteentetype. Bij het identificeren van een gesteente moet men eerst de afzonderlijke mineralen identificeren waaruit dat gesteente is opgebouwd.

Mineralen zijn in de natuur voorkomende, anorganische vaste stoffen met een bepaalde chemische samenstelling en een kristalroosterstructuur. Hoewel er duizenden mineralen in de aarde zijn geïdentificeerd, vormen slechts tien mineralen het grootste deel van het volume van de aardkorst – agioklaas, kwarts, orthoklaas, amfibool, pyroxeen, olivijn, calciet, biotiet, granaat, en klei.

De chemische formule (de soorten en verhoudingen van de chemische elementen) en het kristalrooster (de geometrie van hoe de atomen zijn gerangschikt en aan elkaar zijn gebonden) bepalen samen de fysische eigenschappen van mineralen.

De chemische formule en het kristalrooster van een mineraal kunnen alleen in een laboratorium worden bepaald, maar door een mineraal te onderzoeken en een aantal van zijn fysische eigenschappen te bepalen, kun je het mineraal identificeren. Eerst moet je vertrouwd raken met de fysische eigenschappen van mineralen en hoe je ze kunt herkennen.

Mineralen kunnen worden geïdentificeerd aan de hand van hun fysische eigenschappen. De fysische eigenschappen van mineralen houden verband met hun chemische samenstelling en binding. Sommige kenmerken, zoals de hardheid van een mineraal, zijn nuttiger voor de identificatie van mineralen. Kleur is gemakkelijk waar te nemen en ligt zeker voor de hand, maar is meestal minder betrouwbaar dan andere fysische eigenschappen.

Hoe worden mineralen geïdentificeerd?

Mineralogen zijn wetenschappers die mineralen bestuderen. Een van de dingen die mineralogen moeten doen is mineralen identificeren en categoriseren. Hoewel een mineraloog een krachtige microscoop kan gebruiken om sommige mineralen te identificeren, zijn de meeste te herkennen aan fysische eigenschappen.

Kijk eens naar het mineraal in figuur 1. Wat is de kleur van het mineraal? Wat is de vorm? Zijn de afzonderlijke kristallen glanzend of dof? Lopen er lijnen (strepen) over het mineraal?

Kleur, Streep en Glans

Diamanten zijn populaire edelstenen, omdat ze door de manier waarop ze licht weerkaatsen, erg glinsteren. Turkoois wordt gewaardeerd om zijn opvallende groen-blauwe kleur. Merk op dat specifieke termen worden gebruikt om het uiterlijk van mineralen te beschrijven.

Kleur

Kleur is vaak nuttig, maar men moet er niet op vertrouwen. Verschillende mineralen kunnen dezelfde kleur hebben. Echt goud, zoals te zien is in figuur 2, lijkt qua kleur sterk op het pyriet in figuur 1.

Extra, Sommige mineralen zijn er in veel verschillende kleuren. Kwarts, bijvoorbeeld, kan helder, wit, grijs, bruin, geel, roze, rood, of oranje zijn. Dus kleur kan helpen, maar vertrouw niet op kleur als de bepalende eigenschap. Figuur 3 toont een kwartsmonster dat kleurloos is en een ander kwarts dat paars is. Een kleine hoeveelheid ijzer maakt de kwarts paars. Veel mineralen zijn gekleurd door chemische onzuiverheden.

Luster

Luster beschrijft de weerkaatsing van licht op het oppervlak van een mineraal. Mineralogen hebben speciale termen om de glans te beschrijven. Een eenvoudige manier om glans te classificeren is op basis van de vraag of het mineraal metallisch of niet-metallisch is. Mineralen die ondoorzichtig en glanzend zijn, zoals pyriet, hebben een metaalglans. Mineralen zoals kwarts hebben een niet-metallische glans.

Luster is de manier waarop het oppervlak van een mineraal licht weerkaatst. Het is niet hetzelfde als kleur, dus het is cruciaal om glans van kleur te onderscheiden. Bijvoorbeeld, een mineraal beschreven als “glanzend geel” wordt beschreven in termen van glans (“glanzend”) en kleur (“geel”), die twee verschillende fysische eigenschappen zijn. Standaardnamen voor glans zijn metaalachtig, glasachtig, parelachtig, zijdeachtig, vettig en dof. Het is vaak nuttig om eerst te bepalen of een mineraal een metaalglans heeft. Een metaalglans betekent glanzend zoals gepolijst metaal. Bijvoorbeeld gepolijste stukken chroom, staal, titanium, koper, en messing vertonen allemaal een metallische glans, net als veel andere mineralen. Van de niet-metallische glansvormen is glasachtig de meest voorkomende en betekent dat het oppervlak van het mineraal licht reflecteert als glas. Parelmoer glans is belangrijk bij het identificeren van veldspaten, die het meest voorkomende type mineraal zijn. Parelmoerachtige glans verwijst naar een subtiele iriscentie of kleurenspel in het weerkaatste licht, net zoals parels licht weerkaatsen. Zijdeachtig betekent dat het licht wordt weerkaatst met een zijdeachtige glans. Vettige glans lijkt op de glans van gestold spekvet. Mineralen met een doffe glans weerkaatsen heel weinig licht. Het identificeren van glans vergt enige oefening. Vergeet niet om glans van kleur te onderscheiden.

De verschillende soorten niet-metallische glans worden beschreven in tabel 1.

Tabel 1. Zes soorten niet-metallische glans.
Luster	Uiterlijk
Adamantijn	Sprankelend
Earthy	Dof, kleiachtig
Peerachtig	Peerachtig
Resinachtig	Zoals harsen, zoals boomsap
Silky	Zacht uitziend met lange vezels
Vitreus	Glassy

Kun je de mineralen in figuur 4 matchen met de juiste glans uit tabel 1?

Streep

Streep is de kleur van het poeder van een mineraal. Streep is een betrouwbaarder eigenschap dan kleur omdat streep niet varieert. Mineralen die dezelfde kleur hebben, kunnen een verschillend gekleurde streep hebben. Veel mineralen, zoals de kwarts in figuur 3, hebben geen streep.

Om de streep te controleren, schraapt men het mineraal over een ongeglazuurde porseleinen plaat (figuur 5). Geelgouden pyriet heeft een zwartachtige streep, een andere aanwijzing dat pyriet geen goud is, dat een goudgele streep heeft.

Specifieke zwaartekracht

Dichtheid beschrijft hoeveel materie zich in een bepaalde hoeveelheid ruimte bevindt: dichtheid = massa/volume.

Massa is een maat voor de hoeveelheid materie in een voorwerp. De hoeveelheid ruimte die een voorwerp inneemt, wordt beschreven door het volume. De dichtheid van een voorwerp hangt af van zijn massa en zijn volume. Bijvoorbeeld, het water in een drinkglas heeft dezelfde dichtheid als het water in hetzelfde volume van een zwembad.

Het soortelijk gewicht van een stof vergelijkt de dichtheid ervan met die van water. Stoffen met een grotere dichtheid hebben een hoger soortelijk gewicht.

Hardheid

Hardheid is de sterkte waarmee een mineraal weerstand biedt aan zijn oppervlak wanneer het wordt afgeschraapt of doorboord. Bij het werken met handmonsters zonder speciaal gereedschap, wordt de hardheid van mineralen aangegeven met de hardheidsschaal van Mohs. De hardheidsschaal van Mohs is gebaseerd op 10 referentiemineralen, van talk het zachtst (Mohs-hardheid van 1), tot diamant het hardst (Mohs-hardheid van 10). Het is een relatieve, of niet-lineaire, schaal. Een hardheid van 2,5 betekent gewoon dat het mineraal harder is dan gips (Mohs hardheid van 2) en zachter dan calciet (Mohs hardheid van 3). Om de hardheid van twee mineralen te vergelijken, kijkt men welk mineraal het oppervlak van het andere bekrast.

Tabel 2. Hardheidsschaal van Mohs
hardheid	Index Mineralen	Common Objects
1	talc
2	gypsum	2.5-vingernagel
3	calciet	3.5-zuiver, onbezoedeld koper
4	fluoriet
5	feldspar	5 tot 5.5-roestvrij staal
		5,5 tot 6-glas
6	apatiet	6 tot 6.5-hardstalen vijl
7	kwarts
8	topaas	>
9	corundum
10	diamant

Met een schaal van Mohs, kan iedereen een onbekend mineraal op zijn hardheid testen. Stel je voor dat je een onbekend mineraal hebt. Je ontdekt dat het fluoriet of zelfs veldspaat kan bekrassen, maar apatiet bekrast het. Je weet dan dat de hardheid van het mineraal tussen 5 en 6 ligt. Merk op dat geen enkel ander mineraal diamant kan krassen.

Splintering en Breuk

Het breken van een mineraal breekt zijn chemische bindingen. Aangezien sommige bindingen zwakker zijn dan andere bindingen, zal elk type mineraal waarschijnlijk breken waar de bindingen tussen de atomen zwakker zijn. Om die reden breken mineralen op karakteristieke manieren uit elkaar.

Splijting

Cleavage is de neiging van een mineraal om langs bepaalde vlakken te breken en zo gladde oppervlakken te maken. Haliet breekt tussen lagen natrium en chloor om kubussen met gladde oppervlakken te vormen (figuur 6).

Een mineraal dat van nature breekt in volkomen vlakke oppervlakken vertoont splijting. Niet alle mineralen hebben een splijting. Een splijting vertegenwoordigt een richting van zwakte in het kristalrooster. Splijtvlakken kunnen worden onderscheiden door hoe ze consistent licht weerkaatsen, alsof ze gepolijst, glad en egaal zijn. De splijtingseigenschappen van een mineraal worden beschreven in termen van het aantal splijtingen en, indien er meer dan één splijting is, de hoeken tussen de splijtingen. Het aantal splijtingen is het aantal of de richtingen waarin het mineraal splijt. Een mineraal kan 100 splijtingsvlakken vertonen die evenwijdig aan elkaar zijn. Dat is één splijting omdat de vlakken allemaal in dezelfde richting georiënteerd zijn. Het mogelijke aantal splijtingen dat een mineraal kan hebben zijn 1,2,3,4, of 6. Als er meer dan 1 splitsing aanwezig is, en een apparaat om hoeken te meten is niet beschikbaar, geef dan eenvoudig aan of de splitsingen elkaar snijden onder 90° of niet onder 90°.

Om minerale splitsingen te zien, houdt u het mineraal onder een sterke lamp en beweegt u het rond, beweegt u het nog wat meer rond, om te zien hoe de verschillende kanten het licht weerkaatsen. Een splijtingsrichting zal te zien zijn als een gladde, glanzende, gelijkmatig heldere glans van licht dat wordt weerkaatst door één set parallelle oppervlakken op het mineraal.

Mica heeft splijtingen in één richting en vormt vellen (figuur 7).

Mineralen kunnen in veelvlakken splijten. Fluoriet vormt octaëders (figuur 8).

Een van de redenen waarom edelstenen mooi zijn, is dat de splijtvlakken een aantrekkelijke kristalvorm met gladde vlakken vormen.

Breuk

Breuk is een breuk in een mineraal die niet langs een splijtvlak loopt. Breuk is niet altijd hetzelfde in hetzelfde mineraal omdat breuk niet bepaald wordt door de structuur van het mineraal.

Mineralen kunnen karakteristieke breuken hebben (figuur 9). Metalen breken meestal in gekartelde randen. Als een mineraal splintert zoals hout, kan het vezelig zijn. Sommige mineralen, zoals kwarts, vormen gladde gebogen oppervlakken als ze breken.

Alle mineralen hebben breuk. Breuk is breuk, die optreedt in richtingen die niet splijtingsrichtingen zijn. Sommige mineralen, zoals kwarts, hebben geen enkele splijting. Wanneer een mineraal zonder splijting met een hamer wordt gebroken, breekt het in alle richtingen. Men zegt dat kwarts een conchoïdale breuk vertoont. Conchoïdale breuk is de manier waarop een dik stuk glas breekt met concentrische, gebogen richels op de gebroken oppervlakken. Sommige kwartskristallen vertonen echter zoveel gebreken dat ze in plaats van een conchoïdale breuk gewoon een onregelmatige breuk vertonen. Onregelmatige breuk is een standaard term voor breuken die geen van de eigenschappen van de andere breuktypen vertonen. In de inleidende geologie zijn de belangrijkste breuktypes om te onthouden onregelmatige breuken, die de meeste mineralen vertonen, en conchoïdale breuken, die in kwarts voorkomen.

Kristalvorm

Alle mineralen zijn kristallijn, maar slechts sommige hebben de mogelijkheid om de vormen van hun kristallen, hun kristalvormen, te vertonen. Veel mineralen in een inleidend geologielab vertonen hun kristalvorm niet. Als een mineraal ruimte heeft tijdens zijn groei, kan het natuurlijke kristallen vormen, met een kristalvorm die de geometrie van het interne kristalrooster van het mineraal weerspiegelt. De vorm van een kristal volgt de symmetrie van zijn kristalrooster. Kwarts bijvoorbeeld vormt zeskantige kristallen, die de zeshoekige symmetrie van hun kristalrooster vertonen. Er zijn hier twee complicerende factoren te onthouden: (1) mineralen vormen niet altijd mooie kristallen als ze groeien, en (2) een kristalvlak is iets anders dan een splijtvlak. Een kristaloppervlak wordt gevormd tijdens de groei van het mineraal. Een splijtvlak wordt gevormd wanneer het mineraal gebroken wordt.

Andere Identificerende Eigenschappen

Er zijn eigenschappen die slechts helpen om een klein aantal mineralen, of zelfs maar een enkel mineraal te onderscheiden. Een voorbeeld van zo’n bijzondere eigenschap is de bruisende reactie van calciet op een zwakke oplossing van zoutzuur (5% HCl). Calciet gaat bruisen of bruisen als de HCl-oplossing het oplost en er CO2-gas ontstaat. Calciet is gemakkelijk te herkennen, zelfs zonder de reactie op HCl te testen, aan zijn hardheid, glans en splijting.

Een andere bijzondere eigenschap is magnetisme. Dit kan getest worden door te kijken of een kleine magneet op het mineraal reageert. Het meest voorkomende mineraal dat sterk magnetisch is, is het mineraal magnetiet. Een bijzondere eigenschap die bij sommige monsters van plagioklaas veldspaat voorkomt, is de neiging om strepen te vertonen op splijtvlakken. Striemen zijn volkomen rechte, fijne, parallelle lijnen. Vergroting kan nodig zijn om de strepen op plagioklaas splijtvlakken te zien. Andere speciale eigenschappen kunnen van mineraal tot mineraal voorkomen.

Sommige mineralen hebben andere unieke eigenschappen, waarvan er enkele in Tabel 3 zijn opgesomd. Kunt U een unieke eigenschap noemen, waarmee U een mineraal, dat in dit hoofdstuk al vrij veel beschreven is, direct zou kunnen herkennen? (Hint: het is zeer waarschijnlijk te vinden op je eettafel.)

Tabel 3. Sommige mineralen hebben ongewone eigenschappen die kunnen worden gebruikt voor identificatie.
Eigenschap	Beschrijving	Voorbeeld van mineraal
Fluorescentie	Mineraal gloeit op onder ultraviolet licht	Fluoriet
Magnetisme	Mineraal wordt aangetrokken door een magneet	Magnetiet
Radioactiviteit	Mineraal geeft straling af die met Geigerteller kan worden gemeten	Uraniniet
Reactiviteit	Bellen vormen zich wanneer mineraal wordt blootgesteld aan een zwak zuur	Calciet
Stank	Sommige mineralen hebben een kenmerkende geur	Zwavel (ruikt naar rotte eieren)
Smaak	Sommige mineralen smaken zout	Haliet

Mineralen classificeren

Mineralen worden geclassificeerd volgens hun chemische eigenschappen. Behalve de klasse van het natieve element is de chemische basis voor de indeling van mineralen het anion, het negatief geladen ion dat gewoonlijk aan het eind van de chemische formule van het mineraal staat. Zo zijn bijvoorbeeld de sulfiden gebaseerd op het sufur-ion, S2-. Pyriet, bijvoorbeeld, FeS2, is een sulfide mineraal. In sommige gevallen is het anion van een mineraalklasse polyatomisch, zoals (CO3)2-, het carbonaation. De belangrijkste klassen van mineralen zijn:

• silicaten
• sulfiden
• carbonaten
• oxiden
• haliden
• sulfaten
• fosfaten
• natieve elementen

Silicaten

Gebaseerd op het polyatomische anion, (SiO4)4-, dat een tetrahedrale vorm heeft. De meeste mineralen in de aardkorst en de aardmantel zijn silicaatmineralen. Alle silicaatmineralen zijn opgebouwd uit tetraëders van silicium-zuurstof (SiO4)4- in verschillende bindingsarrangementen die verschillende kristalroosters creëren. Je kunt de eigenschappen van een silicaatmineraal zoals kristalvorm en splijting begrijpen door te weten welk type kristalrooster het heeft.

• In nesosilicaten, ook wel eiland-silicaten genoemd, staan de silicaat-tetraëders los van elkaar en zijn volledig gebonden aan niet-silicaat atomen. Olivijn is een eilandsilicaat.
• In sorosilicaten of gepaarde silicaten, zoals epidoot, zijn de silicaat tetraëders in paren gebonden.
• In cyclosilicaten, ook ringsilicaten genoemd, zijn de silicaat tetraëders in ringen verbonden. Beryl of smaragd is een ringsilicaat.
• In fyllosilicaten of bladsilicaten zijn de tetraëders aan drie hoeken gebonden om platte platen te vormen. Biotiet is een platensilicaat.
• In enkel-keten inosilicaten zijn de silicaat tetraëders in enkelvoudige ketens gebonden. Pyroxenen zijn enkel-keten inosilicaten.
• In dubbel-keten inosilicaten zijn de silicaat tetraëders in dubbele ketens gebonden. Amfibolen zijn dubbelketenige inosilicaten.
• In tectosilicaten, ook wel kadersilicaten genoemd, zijn alle hoeken van de silicaat tetraëders gebonden aan hoeken van andere silicaat tetraëders, waardoor een compleet raamwerk van silicaat tetraëders in alle richtingen wordt gevormd. Veldspaat, het meest voorkomende mineraal in de aardkorst, en kwarts zijn beide kadersilicaten.

Sulfiden

Deze zijn gebaseerd op het sulfide-ion, S2-. Voorbeelden zijn pyriet, FeS2, galena, PbS, en sphaleriet, ZnS in zijn zuivere zinkvorm. Sommige sulfiden worden gedolven als bron van metalen als zink, lood, koper en tin.

Carbonaten

Deze zijn gebaseerd op het carbonaation, (CO3)2-. Calciet, CaCO3, en dolomiet, CaMg(CO3)2, zijn carbonaatmineralen. Carbonaatmineralen hebben de neiging betrekkelijk gemakkelijk in water op te lossen, vooral zuur water, en natuurlijk regenwater is licht zuur.

Oxiden

Deze zijn gebaseerd op het zuurstofanion, O2-. Voorbeelden zijn ijzeroxiden zoals hematiet, Fe2O3 en magnetiet, Fe3O4, en pyrolusiet, MgO.

Haliden

Sulfaten

Deze hebben het polyatomische sulfaation, (SO4)2-, als anion. Anhydriet, CaSO4, is een sulfaat.

Fosfaten

Deze hebben het polyatomische fosfaation, (PO4)3-, als anion. Fluorapatiet, Ca5(PO4)3F, dat uw tanden hard maakt, is een fosfaatmineraal.

Native Elements

Deze zijn gemaakt van niets anders dan één enkel element. Goud (Au), koper (Cu), diamant en grafiet, die van koolstof zijn gemaakt, zijn allemaal mineralen met een inheems element. Bedenk dat een mineraal wordt gedefinieerd als een natuurlijk voorkomend element. Daarom zijn elementen die in een laboratorium zijn gezuiverd en gekristalliseerd geen mineralen, tenzij ze ook in de natuur zijn gevonden.

Mineral Classification Tables

In de tabellen 1-3 wordt de hardheid gemeten op de hardheidsschaal van Mohs. Terwijl u de tabellen doorleest, kunt u op de afbeeldingen van mineralen klikken om een grotere versie van de foto te zien.

Tabel 1. Niet-metaalglans-lichtkleur
Typische kleur	hardheid	afslijting/breuk	mineraalnaam	foto van mineraal
kleurloos	7	conchodiale breuk	kwarts
variabel	7	conchodiale breuk	chalcedoon (chert, enz.)
roze of wit	5-6	2 haaks op elkaar staande vlakken	orothoclaas (veldspaat)
wit	5-6	2 vlakken in rechte hoeken	Na-plagioklaas (veldspaat)
wit tot grijs	5-6	2 vlakken in een rechte hoek	Ca-plagioklaas (veldspaat)
variabel	4	4 vlakken	fluoriet
kleurloos of wit	3	3 vlakken onder oneven hoeken	calciet
roze of wit	3	3 vlakken onder oneven hoeken	dolomiet
kleurloos of wit	2.5-3	3 vlakken onder oneven hoeken	haliet
kleurloos of wit	2.5	1 vlak	muscoviet
kleurloos of wit	2	2 vlakken onder rechte hoeken	gips
variabel	1	1 vlak	talc
wit	< 1	ongelijkmatig (verandert in poeder)	kaoliniet

Tabel 2. Niet-metaalglans-donkere kleur
Typische kleur	Hardheid	Beschadiging/Breuk	Naam van het mineraal	Foto van Mineraal
groen	5-6	onregelmatig	olivijn
rood	5-6	onregelmatig	garnet
rood	3-6	onregelmatig	hematiet
donkergroen	3-6	2 haaks op elkaar staande vlakken	pyroxeen
zwart	4.5-6	2 vlakken onder oneven hoeken	hornblende (amfibool)
zwart	2.5	1 vlak	biotiet
groen	2	1 vlak	chloriet

Tabel 3. Metallic Luster
Typische Kleur	Hardheid	Cleavage/Fracture	Mineral Name	Photo of Mineral
zwart of donkergrijs	6	onregelmatig	magnetiet
geel	6	onregelmatig	pyriet
copperig geel	4	onregelmatig	chalcopyriet
zilver	3	3 vlakken in een rechte hoek	galena

Hoe mineralen te determineren

Eerst, heb je goed licht nodig en een handlens of vergrootglas. Een handlens is een klein, dubbel vergrootglas met een vergrotingsfactor van minstens 8× en is te koop bij sommige boekhandels en natuurwinkels.

Mineralen worden geïdentificeerd aan de hand van hun fysische eigenschappen, die in het vorige hoofdstuk zijn beschreven. Om een mineraal te identificeren, bekijk je het van dichtbij. In één oogopslag lijken calciet en kwarts op elkaar. Beide zijn gewoonlijk kleurloos, met een glasachtige glans. Maar hun andere eigenschappen zijn totaal verschillend. Kwarts is veel harder, hard genoeg om glas te bekrassen. Calciet is zacht, en krast niet op glas. Kwarts heeft geen minerale splijting en breekt op dezelfde onregelmatige manier als glas breekt. Calciet heeft drie splijtingsrichtingen die onder een andere hoek dan 90° samenkomen, zodat het breekt in massieve stukken met perfect vlakke, gladde, glanzende zijden.

Als je een mineraal identificeert, moet je:

1. Het aan alle zichtbare zijden nauwkeurig bekijken om te zien hoe het licht weerkaatst
2. De hardheid ervan testen
3. De splitsing of breuk ervan identificeren
4. De glans ervan benoemen
5. Alle andere fysische eigenschappen evalueren die nodig zijn om de identiteit van het mineraal te bepalen

In de mineraaltabellen die bij dit deel horen, zijn de mineralen gegroepeerd op basis van hun glans en kleur. Ze zijn ook ingedeeld op basis van hun hardheid en hun splijting of breuk. Als je een aantal van deze fysische eigenschappen kunt identificeren, kun je het mineraal identificeren.

Een eenvoudige les over het identificeren van mineralen zie je in deze video.

Check Your Understanding

Beantwoord de onderstaande vraag (vragen) om te zien hoe goed je de onderwerpen uit het vorige deel hebt begrepen. Deze korte test telt niet mee voor uw cijfer en u kunt hem een onbeperkt aantal keren overdoen.

Gebruik deze test om uw begrip te toetsen en te beslissen of u (1) de vorige sectie verder wilt bestuderen of (2) verder wilt gaan met de volgende sectie.