ACL-blessures
De voorste kruisband, of ACL, helpt de heen-en-weerbeweging van de knie te controleren, en raakt meestal geblesseerd tijdens veeleisende sporten zoals voetbal, voetbal of basketbal. De ACL kan verstuikt of gescheurd zijn, wat leidt tot pijn, zwelling en, indien ernstig, bewegingsverlies van de getroffen knie. Artsen evalueren ACL-letsels met behulp van röntgenstralen en magnetische resonantiebeeldvorming (MRI) om te bepalen of het ligament beschadigd is en of er bijkomende letsels zijn (bv. een gebroken bot). De behandeling is gebaseerd op de ernst van het letsel; een operatie kan nodig zijn voor ernstige scheuren van de ACL.
Bekijk hier de informatie van de American Academy of Orthopaedic Surgeons (AAOS) over letsels aan de Anterior Cruciate Ligament (ACL).
Kniebreuken
De drie botten waaruit het kniegewricht is opgebouwd, zijn het femur of dijbeen, het tibia of scheenbeen, en de patella of knieschijf. Kniefracturen komen het meest voor in de knieschijf, maar de uiteinden van het dijbeen en scheenbeen die samenkomen om het gewricht te vormen, kunnen ook gebroken zijn. Veel kniefracturen worden veroorzaakt door verwondingen met een grote impact, zoals die bij auto-ongelukken. Fracturen kunnen pijn, zwelling en het onvermogen om te lopen veroorzaken. De behandeling hangt af van de ernst en de plaats van de breuk en kan gips, spalken of een operatie omvatten.
Bekijk hier de AAOS-informatie over fracturen van de knieschijf.
Fracturen van het onderbeen
Er zijn twee botten die samen het onderbeen vormen: het scheenbeen en het kuitbeen. De tibia is de grootste van de twee en ondersteunt het grootste deel van het gewicht van het lichaam. Het is ook het meest gebroken lange bot in het lichaam. Wanneer het scheenbeen breekt, zijn er meestal begeleidende letsels omdat er een grote kracht nodig is om deze botten te breken. Fracturen kunnen leiden tot pijn, zwelling, misvorming en het onvermogen om te lopen of gewicht te dragen op het getroffen been. De meeste gezonde en actieve patiënten ondergaan een operatie om de breuk te stabiliseren en te herstellen.
Bekijk hier meer informatie over fracturen van de Proximale Tibia (scheenbeen).
Groeiplaatfracturen
Groeiplaten zijn gebieden van kraakbeen in de buurt van de uiteinden van botten die nog aan het groeien zijn. Verwondingen aan deze gebieden worden groeischijffracturen genoemd, en ze komen het meest voor in de vingers, onderarm en onderbeen. De groeischijf bepaalt de uiteindelijke lengte en vorm van het volgroeide bot, dus groeischijfbreuken vereisen onmiddellijke evaluatie en behandeling (bv. gips, chirurgie) om te voorkomen dat het ledemaat krom wordt of een ongelijke lengte krijgt ten opzichte van het andere ledemaat. Met de juiste behandeling zijn ernstige problemen zeldzaam.
Bekijk hier meer informatie over groeischijfbreuken.
Meniscusbreuken
In de knie bevinden zich twee kraakbeenstructuren, de laterale meniscus en de mediale meniscus, die een buffer vormen tussen het dijbeen en het scheenbeen. Ze fungeren niet alleen als schokdempers, maar helpen ook het kniegewricht stabiel te houden. Scheuren in de meniscus, ook wel gescheurd kraakbeen genoemd, zijn een van de meest voorkomende blessures aan de knie. Atleten, vooral diegenen die contactsporten beoefenen, lopen een hoog risico op meniscusscheuren. Meniscus scheuren veroorzaken meestal pijn, stijfheid, zwelling en instabiliteit van de knie. Een orthopedisch chirurg behandelt meniscusscheuren op basis van het type scheur en de grootte en plaats ervan.
Patellaire pees scheuren
De patellaire pees hecht de patella (knieschijf) aan de bovenkant van het scheenbeen en werkt samen met de quadricepsspieren om het been te strekken. Scheuren van de patellapees en de daaropvolgende instabiliteit kunnen bij iedereen voorkomen, maar komen vaker voor bij mensen die aan hardlopen of springsport doen. Een scheur van deze pees is ernstig invaliderend en een operatie is nodig om de knie weer volledig te laten functioneren.
Bekijk hier meer informatie over Patellaire peesscheuren
Shin splints
“Shin splints” verwijst naar pijn langs de binnenrand van het scheenbeen en is een veelvoorkomend probleem na fysieke activiteit. Het wordt veroorzaakt door ontsteking van de spieren, pezen en weefsels rond het scheenbeen, het grote bot van het onderbeen. Scheenbeenklachten worden vooral geassocieerd met hardlopen, maar elke sportactiviteit kan ze veroorzaken, vooral als iemand net met een fitnessprogramma begint. Rust, ijs en rekoefeningen kunnen helpen, net als oppassen voor overbelasting tijdens het sporten.
Lees hier meer informatie over Shin Splints.
Stressfracturen
Gelijk aan wat er in de voet en enkel kan gebeuren, kunnen stressfracturen optreden in de botten van het onderbeen (d.w.z. het scheenbeen en het kuitbeen). Spanningsfracturen zijn kleine botscheurtjes of kneuzingen die typisch worden veroorzaakt door overbelasting en repetitieve activiteit. Zij moeten worden vermoed bij iedereen met pijn of zwelling na een toename van de activiteit of herhaalde activiteit met weinig of geen rust. Het vermijden van de activiteit die tot de stressfractuur heeft geleid is de sleutel tot herstel, omdat het te snel hervatten de genezing kan vertragen en het risico op een volledige fractuur kan vergroten. In de meeste gevallen duurt het herstel zes tot acht weken, maar bij ernstigere stressfracturen kan het langer duren om te genezen.
Bekijk de AAOS-informatie over stressfracturen hier.
Andere knieblessures
Voor meer informatie over veel andere blessures die kunnen optreden in de knie en het onderbeen, kunt u een van de onderstaande links van de American Academy of Orthopaedic Surgeons raadplegen.
Collaterale ligamentletsels
Gecombineerde kniebandletsels
Algemene knieblessures
Distale femur(dijbeen)fracturen van de knie
Osgood-Schlatter-ziekte (kniepijn)
Patellaire dislocatie en instabiliteit bij kinderen (instabiele knieschijf)
Patellofemoraal pijnsyndroom
Posterieure Cruciate Ligament-blessures
Quadriceps Tendon Scheur
Tibia (scheenbeen) Schachtfracturen
Onstabiele knieschijf