Carolyn “Mountain Girl” Garcia, Sunshine Kesey, Trixie Garcia en Annabelle Garcia
“Ik geloof oprecht dat hoe meer mensen we kunnen laten kennismaken met Jerry’s spel en het soort persoon dat hij was, hoe beter we de wereld kunnen maken. Dat is wat me motiveert om door te gaan met het uitgeven van licenties,” reflecteert Jerry Garcia’s dochter Trixie, terwijl ze de recente zakelijke ondernemingen van haar familie bespreekt. “Ik zeg dat na het praten met zoveel Deadheads, die tegen mij hebben getuigd dat de Grateful Dead hun leven heeft veranderd.”
De nieuwste onderneming van de familie, in samenwerking met Holistic Industries, is het Garcia Hand Picked cannabismerk, dat volgt op partnerschappen met Keen-schoenen en Tessemae’s biologische sauzen.
“De wereld van celebrity branding kan een beetje een grove plek zijn, dat is waarom we voorzichtig zijn met het selecteren van onze partners,” voegt ze eraan toe, “We zijn niet geïnteresseerd in crappy magnetron kleur-veranderende Elvis cups. We proberen een aantal idealen na te leven en te werken met mensen die begrijpen wat Jerry voor mensen betekent. We willen werken met mensen die een zeer hoog niveau van kwaliteit en integriteit brengen.”
Voordat we het hebben over meer recente ontwikkelingen, kunt u uw gedachten delen over Port Chester, N.Y.’s Garcia’s, dat meer dan zeven jaar geleden werd geopend?
Ik ben echt trots op wat we hebben gedaan met de ruimte van Garcia’s at The Capitol en het hele concept erachter. Het is een plek voor mensen om samen te komen en nog steeds in staat te zijn om in contact te komen met Jerry. Het was betekenisvol voor mij omdat het een manier is voor ons om deel te nemen aan de scene. Ik heb het gevoel dat we nog steeds een relatie hebben met de fans en in staat zijn om dingen te leveren die verrukken en meer goede vibes aanmoedigen.
De hele vibe van het Capitol is geweldig en authentiek. Ik hoef daar niet binnen te komen en Peter Shapiro te vertellen hoe hij Jerry Garcia’s vibe moet interpreteren. Ik ben er gewoon om al deze dingen te laten gebeuren. Vergeleken met wat de fans weten en willen cultiveren, ben ik geen expert. Het kale gevoel van de bar was zeker geput uit het verleden van de Garcia familie. Ze hadden een bar in San Francisco. Er is een eenvoud met de no-nonsense, real-deal, “getto-the-good-music” gevoel van de ruimte. Dat het zo intiem en bescheiden is, is helemaal cool.
Als iemand met een artistieke achtergrond en vaardigheden, in hoeverre vind je het leuk om betrokken te raken bij verschillende esthetische beslissingen met betrekking tot die zaal of een van de samenwerkingsprojecten van je familie?
Alle kinderen van Jerry zijn op de een of andere manier kunstenaars. Ik ging naar het San Francisco Art Institute omdat mijn vader daar een verleden had, en ik was op zoek naar een richting toen ik jonger was. Dus ik heb een diploma in de schilderkunst, hoewel het niet super handig is in veel van de zakelijke dingen waar ik in terecht ben gekomen, zoals onderhandelen over contracten met grote bedrijven.
Maar ik heb meer vertrouwen gekregen in het gebruik van mijn creatieve impulsen of intuïtie om de look en feel van sommige van de merklicenties en producten te helpen sturen. Een deel ervan is gewoon dat ik mijn vaders persoonlijkheid ken en weet welke dingen hem ongemakkelijk maakten, want hij was een stijlvolle man. Dus geen domme versieringen op zijn gezicht of Jerry’s gezicht bovenop een piramide of al die dingen die mensen hebben willen doen.
Welke andere overwegingen zijn voor u belangrijk bij het selecteren van een partner? Het lijkt erop dat er vaak een liefdadigheidscomponent is.
Als het gaat om celebrity branding of hoe je het ook wilt noemen, Paul Newman heeft een geweldig model gecreëerd om vanuit te werken als het gaat om bijdragen aan liefdadigheid. Uiteraard zijn we niet enorm, maar het zou leuk zijn om ooit zoiets te doen.
Maar bij het kiezen van partners, producten en mensen die Jerry gaan vertegenwoordigen, is het belangrijk om de juiste mensen te kiezen. We zijn een samenwerking aangegaan met Keen voor een schoenenlijn, en zij hebben HeadCount gesteund via de Vote Love-campagne, een campagne om naar de stembus te gaan waar wij ook aan werken.
We zijn ook een samenwerking aangegaan met Tessemae’s, een eco-bewuste sladressingfabrikant. Er is een hoog niveau van kwaliteit en integriteit daar, dat is zo belangrijk als we denken over het verlenen van een licentie voor iets.
Wanneer je een pitch hoort, in hoeverre kun je worden overgehaald door iemand die een diepe en persoonlijke band heeft met de muziek van je vader?
Het kan leuk zijn, maar ik moet er ook op wijzen dat het zeker tegen sommige mensen heeft gewerkt. Soms is de emotionele intensiteit te veel en dat maakt het moeilijk. Soms is het fanatisme een beetje te extreem, en zit het in de weg. Zeker, voor mijn eigen gemoedsrust, kan ik niet werken met iemand die denkt dat mijn vader een godheid was of zoiets. We zijn echte mensen. Dus je moet met beide benen op de grond blijven staan, nederig blijven, realistisch zijn. Dat is ook belangrijk.
Je hebt onlangs een samenwerking aangekondigd met Holistic Industries voor Garcia Hand Picked. Hoe lang denkt u al na over een cannabismerk?
Het lijkt een logische stap. In de cannabis industrie stappen was iets wat ik vastbesloten was om te doen. Ik probeer al vijf of zes jaar een partner te vinden. We hebben veel mensen ontmoet en veel verschillende plaatsen bezocht, en nagedacht over veel verschillende manieren om dit te structureren. Ik wilde het goed doen.
Eén ding dat ik wilde doen was vechten tegen de stereotypen van de “langharige stoner” en de “vuile hippie.” Mijn beste vriend is een goed functionerende advocaat die ook wiet rookt. Er zijn veel van dat soort mensen.
Ik bekijk het ook van een andere kant. Ik denk dat het belangrijk is voor mensen om een alternatief te hebben voor alcohol, een alternatief voor opiaten. Dus we hebben een aantal geweldige partners gevonden. Ik ben zo blij dat we professionals hebben gevonden die al succesvol waren in andere markten. Ik ben ook blij dat we bedrijven hebben gevonden die in particulier bezit zijn en door een familie worden gerund. Het zijn super high-end, creatieve, productieve zakenmensen. Ik geloof dat telers kunstenaars zijn en dat ze goed management nodig hebben. Ze zijn net muzikanten; ze hebben alleen hulp nodig.
Dus Garcia’s Hand Picked betekent dat we deze producten ook echt proeven en uitproberen. We zijn trots op hen en we willen het beste delen van wat Californië te bieden heeft.
Ik moet er ook op wijzen dat ik een enorme cannabisfan ben. Toen ik opgroeide, ging ik naar de middelbare school waar 420 werd bedacht, dus dat is er. Ik hou absoluut van sativa’s. Ik word graag stoned en ga dan aan de slag in de tuin en dat soort dingen. Ik rook ook graag wiet in de buurt van mensen die ik leuk vind. Dus ik zal zeggen dat het proeven van het product voor mij een groot voordeel is van het werk.
Het klinkt alsof al deze ondernemingen een evenwicht vereisen tussen je vrijgevochten aard en de noodzaak om je te concentreren op zakelijke aangelegenheden. Kun je iets zeggen over die uitdaging?
Het is een balans, absoluut. Ik rebelleerde tegen de Grateful Dead als tiener. Ik was bezig met hip-hop. Ik ging uit en smeedde mijn eigen leven, totaal anoniem. Ik heb nooit gesocialiseerd met de fanbase of iets dergelijks. Mijn moeder heeft me opgevoed, en ze beschermde ons tegen dat alles door ons te verhuizen naar het platteland van Oregon.
Ook, uiteindelijk is de hele wereld een mysterie. We zitten op een rots die door de ruimte raast, en het is allemaal verbazingwekkend. Dit bouwwerk van menselijke beschaving is niet het einde, het alles. Dat is iets wat ik van mijn ouders heb geleerd. Het is niet per se een goed zakelijk praatje, maar mijn vermogen om te onthechten is ook van cruciaal belang. Het is een deel van wat ik met anderen wil delen – die hele innerlijke vrijheid en uitgestrektheid.
Je had het over je moeder. Ik weet dat ze aan haar memoires werkt. Kunt u mij vertellen hoe het daarmee staat?
De memoires van mijn moeder zijn de afgelopen zes maanden mijn belangrijkste aandachtspunt geworden. Ik bel haar eigenlijk en val haar er vrij vaak mee lastig. Ik denk dat het heel belangrijk is dat haar stem erbij is en dat ze kan vertellen hoe de verschillende gebeurtenissen zijn verlopen, zoals zij het zich herinnert. Dus ja, ik en mijn zussen werken eraan om die verhalen uit haar vingers te krijgen.
Ik moet ook haar eigen CBD-merk op de parkeerplaats promoten, Mountain Girl’s Botanica. Het is heel kleinschalig; het is gewoon een knipoog naar haar bereik van invloed, en hoeveel mensen idolaat van haar.
In hoeverre verken je momenteel je eigen creatieve uitingen? En in welk medium werkt u het liefst?
Ik maak nog steeds graag kunst als onderdeel van mijn scala aan hobby’s en vaardigheden. Het is leuk om jezelf te verliezen in een kunstwerk. Vroeger maakte ik grote schilderijen, maar de opslag werd een probleem. Dus ik ben veel kleiner geworden. Ik hou van kunst maken, maar ik verwacht niet dat er kunsttentoonstellingen of iets dergelijks komen. Er is zoveel onderzoek en ik wil er gewoon van genieten. Mijn zus Anabelle heeft een populaire Instagram handle, en ze houdt van het delen van haar kunst. Ze is @bluebelle42 op Instagram.
Maar, voor mij, het is een soort meditatieve praktijk. Toen ik opgroeide, diende al dit visionaire kunstenaarsgedoe, zoals psychedelische kunst, stripboekkunst, als mijn inspiratie. Ik waardeer wat er gaande is met de Alex Grey scene en deze sjamanistische visionaire kunstenaars. Dat is iets dat 20 jaar geleden niet eens aanvaardbaar was in de kunstwereld. Het was als, “Eww, dat is volkskunst, wat ben je aan het doen?” Maar nu is er een hele scène en een heleboel mensen die er mee bezig zijn, en ik vind het prachtig.
Terugkomend op Jerry, de afgelopen jaren is The Days Between een belangrijk evenement geworden. Dit jaar diende het ook als een belangrijk platform voor liefdadigheidsinspanningen. Wat is jouw perspectief op hoe het zich heeft ontwikkeld?
The Days Between is natuurlijk gebaseerd op een liedje, en de fans hebben het overgenomen na Jerry’s dood. Jarenlang voelde het alsof het gewoon een rouwperiode was – er was een malaise en iedereen was gewoon zo teleurgesteld. Dus is het belangrijk dat we er allemaal een tijd van bezinning en viering van hebben kunnen maken, wat heeft geholpen om onze gemeenschap weer bij elkaar te brengen.