Terman keerde in 1925 terug naar Stanford als lid van de technische faculteit. Van 1925 tot 1941 ontwierp Terman op Stanford een studie- en onderzoeksprogramma op het gebied van elektronica dat zich concentreerde op het werk met vacuümbuizen, circuits (elektrisch netwerk) en instrumentatie. Hij nam Charles Litton en Karl Spangenberg, een student van William Littell Everitt, in dienst. Samen richtten zij een vacuümbuizenlaboratorium op. Hij schreef ook Radio Engineering (eerste editie in 1932; tweede editie, sterk verbeterd, in 1937; derde editie in 1947 met toegevoegde dekking van nieuwe technologieën ontwikkeld tijdens de Tweede Wereldoorlog; vierde editie in 1955 met een nieuwe titel, Electronic and Radio Engineering), een van de belangrijkste boeken over elektrische en radiotechniek, en tot op de dag van vandaag een goed naslagwerk over deze onderwerpen. Tot Termans studenten aan Stanford behoorden Oswald Garrison Villard, Jr., Russell en Sigurd Varian, William Hewlett, en David Packard. Hij moedigde zijn studenten aan om hun eigen bedrijven op te richten en investeerde persoonlijk in veel van hen, wat resulteerde in bedrijven als Litton Industries, Varian Associates, en Hewlett-Packard. Terman was voorzitter van het Institute of Radio Engineers in 1941.
OorlogsjarenEdit
Tijdens de Tweede Wereldoorlog leidde Terman een staf van meer dan 850 bij het Radio Research Laboratory aan de Harvard University. Deze organisatie was de bron van geallieerde stoorzenders om vijandelijke radar te blokkeren, afstembare ontvangers om radarsignalen te detecteren, en aluminium strips (“chaff, window”) om valse reflecties op vijandelijke radarontvangers te produceren. Deze tegenmaatregelen verminderden de effectiviteit van radar-gericht luchtafweergeschut aanzienlijk.
Stanford Research Park and Silicon ValleyEdit
Na de oorlog keerde Terman terug naar Stanford en werd benoemd tot decaan van de School of Engineering. In 1945 was hij invloedrijk bij de oprichting van een microgolf-onderzoekslaboratorium aan de Stanford School of Physical Sciences. In 1951 was hij de stuwende kracht achter de oprichting van het Stanford Industrial Park (nu Stanford Research Park), waarbij de universiteit gedeelten van haar land verhuurde aan hightechbedrijven. Bedrijven als Varian Associates, Hewlett-Packard, Eastman Kodak, General Electric en Lockheed Corporation vestigden zich in Stanford Industrial Park en maakten van het gebied midden op het Pentinsula een broeinest van innovatie dat uiteindelijk bekend werd als Silicon Valley.
Hij was van 1955 tot 1965 proost op Stanford. Tijdens zijn ambtstermijn breidde Terman de wetenschaps-, statistiek- en ingenieursafdelingen sterk uit om meer onderzoekssubsidies van het Ministerie van Defensie in de wacht te slepen. Deze subsidies, in aanvulling op de fondsen die het gepatenteerde onderzoek opleverde, hielpen Stanford in de rangen van ’s werelds eersteklas onderwijsinstellingen te katapulteren, en stimuleerden tevens de groei van Silicon Valley. Termans inspanningen om een wederzijdse relatie tot stand te brengen tussen Stanford en de technische bedrijven in de omgeving droegen eveneens in belangrijke mate bij tot deze groei.Over deze inspanning zei Terman
Toen we begonnen met het creëren van een gemeenschap van technische geleerden in Silicon Valley, was er hier niet veel en de rest van de wereld zag er vreselijk groot uit. Nu is een groot deel van de rest van de wereld hier.
– Frederick Terman
In 1964 werd Terman stichtend lid van de National Academy of Engineering. In 1966 speelde Terman een centrale rol bij de hulp van de regering Park Chung-hee bij de oprichting van het Korea Advanced Institute of Science, dat later KAIST werd. Terman Hall bij KAIST werd in 2004 naar hem vernoemd.