Foamflower

Foamflower (Tiarella cordifolia) is een schaduwminnende vaste plant die oorspronkelijk uit het oosten van de Verenigde Staten en Canada komt. Deze kleine, groenblijvende, opgaande of lopende bodembedekker is in het landschap thuis onderbenut gebleven. Door de toenemende ontwikkeling van cultivars en hybriden tussen inheemse soorten uit het oosten en westen van de VS en een Aziatische soort is een breed scala aan tiarella’s ontstaan die nu op grote schaal verkrijgbaar zijn in de boomkwekerijsector. Tuiniers die op zoek zijn naar interessante inheemse planten om schaduwrijke hoekjes intrigerend mooi te maken, zullen genieten van het brede scala aan nieuwe bladvormen en kleuren die deze duurzame en probleemloze plant te bieden heeft.

In de natuur gevonden aan de oevers van beekjes en in vochtige bosomstandigheden, doen deze voorjaarsbloeiers het het best in matige tot volle schaduw (met alleen ochtendzon). Alle Tiarella spp. gedijen het best in bodems met veel organisch materiaal en een pH-waarde van 4,5-7. In South Carolina gedijen schuimbloemen het best in de bergen of de Piemonte. Naar verluidt zijn ze winterhard in de USDA koude winterhardheidszones 3-8. Bemest tiarellen in het vroege voorjaar met een volledige organische meststof zoals Espoma Holly Tone (4-3-4) of Miracle Gro All Natural & Organic Holly Food (3-4-3).

De bloei begint in het vroege voorjaar langs de kust (half maart) en gaat door tot half in het voorjaar elders in de staat. Wolken van schuimende witte tot roze bloemen geven deze planten hun gemeenschappelijke naam. Ze blijven nog 4-6 weken bloeien voordat ze verwelken. Het is echter hun wintergroene, opgaande gebladerte dat het hele jaar door voor een interessant en oogstrelend schouwspel in de bostuin zorgt.

Landschappelijk gebruik

Tiarella’s zijn relatief lage groeiers, ze worden 1′-3′ hoog en 6′-12′ in de breedte, maar ze kunnen allemaal effectief worden gebruikt in decoratieve containers en zien er even aantrekkelijk uit in massabeplantingen of kleine groepjes. Combineer Tiarella met andere schaduwliefhebbers zoals hosta’s, varens, salomonszegel, dwergkuifiris en koraalklokjes (Heuchera sp).

Problemen

Tiarella-soorten hebben relatief weinig problemen met plagen en ziekten. Slakken zijn het voornaamste probleem. Schuimbloemen geven de voorkeur aan gelijkmatig vochtige omstandigheden, en gevestigde planten verdragen slechts korte perioden van droogte. Schuimbloemen verdragen geen natte voeten, dus de plantplaats moet goed gedraineerd zijn. Phytophthora wortelrot kan een probleem worden op slecht gedraineerde kleigronden.

Vermeerdering

Vermeer door het verdelen van kluiten van Tiarella in de late herfst. Als alternatief kunnen bewortelde uitlopers worden gegraven en onmiddellijk opnieuw worden uitgeplant. Tiarella kan uit zaad worden gekweekt. Zaden kiemen snel, maar zaailingen kunnen traag groeien.

Soorten, Cultivars & Hybriden

Er is één soort schuimbloem die inheems is in oostelijk Noord-Amerika. Tuinbouwkundig worden tiarella’s onderscheiden door ze in een van twee groepen onder te brengen: T. cordifolia var. cordifolia en T. cordifolia var. collina. De eerste groep wordt ook wel Alleghany foamflower genoemd en wordt gekenmerkt door dichte pollen met hartvormig blad, vaak met donker bordeauxrode vlekken op de bladeren en witte tot lichtroze bloemen. Tiarella cordifolia var. cordifolia verspreidt zich door bovengrondse uitlopers, stolonen genaamd. Tiarella cordifolia var. collina (synoniem T. wherryi) wordt dikwijls Wherry’s schuimbloem genoemd en vormt kluiten zonder uitlopers. Deze variëteit heeft dieper gelobd loof dat lijkt op vijgen-, eiken- of esdoornblad.

Veel uitstekende cultivars van de oostelijke inheemse schuimbloem zijn beschikbaar, zoals:

• ‘Oakleaf’ – Bladeren waarvan wordt gezegd dat ze op eikenbladeren lijken. De knoppen en bloemen zijn roze en verkleuren naar wit.
• ‘Brandywine’ – Groot hartvormig blad met rode veniering. Een krachtige groeier met grote roomwitte bloemen.
• ‘Running Tapestry’ – Vergelijkbaar met ‘Brandywine’ met kleinere bladeren en minder uitgesproken venering.
• ‘George Shenk Pink’ – Een klonterende cultivar met roze bloemen.
• ‘Dunvegan’ – Diep doorsneden blad en roze bloemen.
• ‘Heronswood Mist’ – Groene bladeren met room- en roze spikkels. Geeft geurende, roze bloemen. Een herbloeier.

Er zijn talrijke nieuwe hybriden van de schuimbloem geproduceerd door kruising van de inheemse oostelijke soort (T. cordifolia) met de westelijke Amerikaanse soort (T. trifoliata) of de Aziatische schuimbloem (T. polyphylla). Deze hybriden vertonen vele interessante variaties op bladkleur en -vorm. De vele hybriden en cultivars die recentelijk zijn ontwikkeld, zorgen voor een krachtige groei en een rijke bloei. Enkele uitzonderlijke voorbeelden zijn:

• ‘Neon Lights’ – Esdoornbladig blad met heldergroene randen met diepe chocolade tot kastanjebruine centra. Bloeit vroeger dan sommige cultivars.
• ‘Jeepers Creepers’ – Diep gelobd blad met een donker hart. Dit is een kruipende vorm, vandaar de beschrijvende naam. Heeft grote witte bloemen.
• ‘Mint Chocolate’ – Een klonterende vorm met mintgroene bladeren met een chocolade of paarse “overlay”.
• ‘Spring Symphony’ – Bloeit meerdere keren per seizoen met extra hoge bloemaren.
• ‘Starfish’ – Donkerroze knoppen die opengaan voor lichterroze stervormige bloemen.

De Aziatische schuimbloem (T. polyphylla) is inheems in China, Japan en de Himalaya. Hij lijkt qua uiterlijk op de Alleghany foamflower, maar uit proeven in Georgia blijkt dat hij het niet zo goed doet. Ook bleek in proeven in Georgia de westelijke schuimbloem minder goed bestand tegen de hitte en vochtigheid van het zuiden dan de oostelijke soort.

Interessant is dat tuinders intergenerieke kruisingen hebben gemaakt tussen Heuchera spp. en Tiarella spp. om heucherella’s, of schuimklokjes, te creëren. Deze “door de mens gemaakte” planten combineren de beste bloei- en bladkenmerken van beide planten.