Federalist Papers 39 Samenvatting
The Federalist Paper 39 Samenvatting: James Madison 16 januari 1788
Madison begint het “openhartige overzicht van het regeringsplan dat door de Conventie is gerapporteerd” met het definiëren van een republikeinse regeringsvorm en antwoordt vervolgens op critici over de vraag of het voorgestelde plan federaal of nationaal is, dat wil zeggen een confederatie van staten of een consolidatie van staten. Dit belangrijke laatste punt is het verschil tussen staten die hun soevereiniteit behouden als het om een federale regering gaat en een Unie met directe controle van het volk als het om een nationale regering gaat. Een definitie van republicanisme is nodig omdat de geschiedenis de zaak verward heeft. Een republiek is “een regering die al haar bevoegdheden rechtstreeks of onrechtstreeks ontleent aan het grote lichaam van het volk; en die wordt bestuurd door personen die hun ambt bekleden voor een beperkte periode of bij goed gedrag”. Een vergelijking van deze definitie met de afzonderlijke grondwetten van de Staten toont aan dat de Staten voor het grootste deel een vorm van republikeinse regering hebben.
Maar critici beweren dat zij ook de federale regeringsvorm zoals in het Artikel van Confederatie hadden moeten behouden. Om te bepalen of het karakter van de voorgestelde regering federaal of nationaal is, moeten we drie zaken in ogenschouw nemen; wat is de grondslag van haar instelling, wat zijn de bronnen van haar bevoegdheden en de werking en omvang daarvan, en met welk gezag moeten toekomstige veranderingen worden doorgevoerd.
Federalist 39 Samenvatting betreffende het ratificatieproces
De instelling van de regering geschiedt door middel van een ratificatieproces waarbij op het niveau van de staat besluiten worden genomen door functionarissen die daartoe door het volk zijn verkozen. De ratificatie geschiedt door één enkele stem van elk van de onafhankelijke soevereine staten die deel wensten uit te maken van de nieuwe Unie, dus dat is een federale handeling. Elke staat die de grondwet niet ratificeert, is geen lid van de Unie. Als voor ratificatie een meerderheid van het gehele volk vereist was, zou dat een nationale wet zijn, maar dat was niet het geval en dus een federale wet.
De volgende relatie heeft betrekking op de bronnen waaraan de regering haar bevoegdheden ontleent. Het Huis van Afgevaardigden ontleent zijn bevoegdheden aan het volk en het volk wordt vertegenwoordigd in dezelfde verhouding als het binnen elke staat is, dus een nationale positie. De Senaat ontleent zijn macht aan de Staten waarvan de wetgevende macht de senatoren kiest met twee uit elke Staat, wat een federale positie is. De bevoegdheden van de president komen uit een samengestelde bron, waar de wetgevende lichamen van de staten kiezers hebben gekozen om stemmen uit te brengen die gelijk zijn aan de som van de senatoren en de afgevaardigden, die worden geteld door de voorzitter van de Senaat, en als er geen meerderheid wordt bereikt door een kandidaat, stemt het Huis om de winnaar te kiezen. “Uit dit aspect van de regering blijkt dat zij een gemengd karakter heeft met minstens evenveel federale als nationale kenmerken. De werking van de regering is in de eerste plaats direct op het volk gericht, dus nationaal. Maar de reikwijdte van “de voorgestelde regering kan niet als nationaal worden beschouwd, aangezien haar jurisdictie zich slechts tot bepaalde opgesomde zaken uitstrekt en aan de verschillende Staten een residuaire en onschendbare soevereiniteit laat over alle andere zaken”.
De laatste kwestie, die van de amendementen, is noch geheel nationaal, noch geheel federaal. Het feit dat de staten moeten stemmen maakt haar federaal, maar aangezien eenparigheid van stemmen niet vereist is, is dat een nationaal kenmerk. Samenvattend is de voorgestelde grondwet dus noch een nationale, noch een federale grondwet, maar een samenstelling van beide. De ratificatie is federaal, de machtsbronnen zijn beide, de werking is nationaal, de omvang van de bevoegdheden is federaal, en de wijzigingsbevoegdheid is beide.
Federalist 39 Samenvatting Geschreven door Donald Mellon