Dear Wise Young Soul,
Ik weet waarom je deze liefdesbrief nodig hebt. Ik weet waarom je op deze link hebt geklikt en van iemand anders wilde horen die dit voordeel met je deelt.
Omdat het meer is dan dat. Soms is het ook een diepe kwelling. Soms is het isolerend en verwarrend. Soms is het het ergste. Ik heb het mijn hele leven al gehoord. “Lexi, je bent wijzer dan je jaren.”
Die wijsheid kan voortkomen uit belangrijke levenservaringen op jonge leeftijd, door je opvoeding of gewoon van nature. Hoe dan ook, je weet of je een van deze mensen bent. Ik weet dat ik dat altijd al ben geweest.
Docenten hebben het op mijn werkstukken en gedichten gekrabbeld sinds ik 11 was. Lezers hebben gezegd dat het in een of andere manier of vorm in honderden reacties op mijn blog artikelen door de jaren heen. De schijnbare “leeftijd” van mijn woorden en ideeën hebben anderen altijd gefascineerd. Hoe kan een 12-jarige, 17-jarige, 21-jarige en nu 24-jarige zo’n diep en uitgebreid begrip hebben van zichzelf en de wereld om hen heen? Wat een geschenk moet dat zijn.
En soms is het een geschenk. Het heeft me geholpen om niet dezelfde fouten te maken als mijn leeftijdsgenoten. Het heeft me op vele manieren professioneel vooruit geholpen. Het is de reden waarom ik sinds ik heel jong was in staat ben geweest om te communiceren en mezelf uit te drukken tegenover volwassenen en collega’s. Het heeft me helderheid en zelfbewustzijn gebracht in hoe ik omga met conflicten, tegenslag en pijn.
Ik ben snel, naadloos en vroeg, in elke levensfase overgegaan. Natuurlijk heeft het feit dat ik mentaal ouder ben dan mijn werkelijke leeftijd daar een enorme rol in gespeeld. Dus ik ben erg dankbaar.
Het is leuk. Het is fijn om volwassen en goed aangepast te zijn. Het is fijn om de persoon te zijn naar wie mensen gaan voor advies. Het is fijn om gerespecteerd te worden door leeftijdsgenoten. Maar soms is het klote om ouder te zijn dan je bent. Dat begrijp ik.
Het is het meest klote als het gaat om verwachtingen, relaties en vriendschappen met mensen van je eigen leeftijd.
Toen ik ongeveer een jaar geleden een hartverscheurende ervaring doormaakte, vroeg ik een ex om advies (raar, ik weet het, maar ik was wanhopig). Ik vroeg hem rechtuit, wat is er mis met mij? Waarom laat iedereen me steeds in de steek? Waarom gebeurt dit steeds met mij? Zijn antwoord is iets wat ik tot op de dag van vandaag heb bewaard, en het is perfect voor deze liefdesbrief, dus ik zal het delen.
Hij zei:
“Eerlijk gezegd? Lexi, je kent jezelf en weet wat je wilt. Je weet wie je bent en daar leef je naar. Dat is echt geweldig. Maar het probleem is dat bijna iedereen als twintiger niet weet wie hij is. Ik wist het niet toen we uitgingen. Het klinkt alsof deze jongen dat ook niet weet. Het ligt niet aan jou, het ligt aan alle anderen. En mensen zullen je om die reden op dit punt in je leven vaak teleurstellen, maar uiteindelijk ben je beter af.”
Ik heb die tekst sindsdien zo vaak gelezen, omdat hij ongelofelijk waar is voor mensen die wijzer zijn dan onze jaren.
We weten wie we zijn. We weten wat we willen. We weten waar we voor staan. We zijn volwassen mensen, en dat zijn we eigenlijk altijd al geweest.
We zijn NIET perfect, maar we kennen onze sterke en zwakke punten. We weten waar we naartoe werken.
We begrijpen wat belangrijk is in het leven, en wat het niet waard is. We geven toe wanneer we fout zitten. We zeggen sorry. We slikken onze trots in. We sluiten compromissen. We luisteren.
We communiceren open, eerlijk en met respect. We spelen geen spelletjes en brengen onze integriteit niet in gevaar, want we weten dat dat zinloos en kinderachtig is.
We zeggen wat we werkelijk menen. Als we een verbintenis aangaan, zijn we all in, staan we open voor compromissen en zijn we toegewijd aan conflictoplossing. Als we eruit willen, zijn we eruit, en blijven we eruit. We staan achter onze beslissingen en weten waarom we ze genomen hebben.
We nemen (bijna altijd) intelligente, weloverwogen beslissingen – op basis van onze eigen ervaringen en intuïtie. Omdat we volwassenen zijn en naar niemand anders kijken dan naar onszelf om ons te vertellen wat we moeten doen of wat we moeten willen.
Impulsiviteit is voorbehouden aan reisdeals en sushi-runs tot laat in de nacht, niet aan zaken die te maken hebben met het kwetsen of beïnvloeden van onze relaties met anderen.
We zijn gedisciplineerd, begripvol en intelligent. Maar het probleem is dat dat waanzinnig isolerend kan voelen. Want zoals mijn wijze wijze van een zei, de overgrote meerderheid van de mensen van onze werkelijke leeftijd zijn er nog niet.
Ze zijn er soms nog niet in termen van professionele status, wat vaak wrok en uitsluiting van collega’s oplevert.
Ze zijn er soms nog niet in je vriendenkring, wat je het gevoel geeft ontheemd en onbegrepen te zijn.
En ze zijn er ZEER vaak nog niet in de datingwereld en in relaties. Dus voel je je voortdurend gefrustreerd en teleurgesteld door de dating capriolen die je bent ontgroeid, maar nog steeds volharden in de meeste potentiële partners.
Je verlangt naar authenticiteit. Je hunkert naar volwassen communicatie.
U voelt zich ontmoedigd en gefrustreerd door het oneerlijke, egoïstische en onzorgvuldige gedrag van de mensen om u heen, de mensen die geacht worden zich in dezelfde levensfase te bevinden als u.
En dat doet pijn, maar ik wil je eraan herinneren dat het wel goed komt.
Om te beginnen gedragen mensen zich vaak naar hun leeftijd. En ik weet dat dat het meest onbevredigende antwoord ooit is. Maar het is waar. Je kunt mensen niet verwijten dat ze zijn zoals ze statistisch gezien horen te zijn.
Dat betekent niet dat je moet inleveren wat je van anderen nodig hebt, of dat je je streven naar zinvolle, wederkerige relaties moet opgeven. Het betekent alleen dat het misschien wat moeilijker voor je is om ze te vinden, en dat is ook prima.
Want als je die mensen vindt, zullen ze de meest diepgaande verbindingen vormen die je ooit zult hebben. Al mijn vrienden die ook wijs zijn boven hun leeftijd zijn echt de liefdes van mijn freaking leven. Ze begrijpen me. Ze steunen me. Ze respecteren me. Ze helpen me beter te worden, elke dag weer. Met hen blijf ik groeien. Ik voel me helemaal thuis.
En als je verliefd wordt op zo iemand, zal hij de partner en mens zijn die je verdient. Ze zullen op jouw niveau staan en jouw waarde erkennen. Ze zullen nooit stress aan je leven toevoegen met slechte communicatie, spelletjes, capriolen of een gevoel van eigenwaarde dat je nauwelijks kunt bijbenen.
Ze zullen zichzelf kennen zoals jij jezelf kent. Dat heb je nodig om echt gelukkig en gezond te zijn met een ander. Anders komt het niet goed.
Dit is belangrijk en moeilijk om te doen, maar je kunt iemand niet dwingen volwassen te worden. En als je het probeert te forceren, zullen ze zich niet alleen hevig verzetten en je kwalijk nemen, maar je zult ook voortdurend teleurgesteld en teleurgesteld zijn.
Ik heb het vaak gezien, vrouwen en mannen met meer maturiteit en zelfbewustzijn die erop rekenden dat hun partner met een beetje liefde en een hoop druk naar hun niveau zou stijgen. Het werkt gewoon niet op die manier.
Mensen moeten opgroeien wanneer ze dat willen, in hun eigen tempo.
Het is hun leven en hun recht. Dat jij het niet begrijpt of het absurd vindt dat sommige mensen zich tot ver in hun dertigste als 20-jarigen willen gedragen, wil nog niet zeggen dat het jouw recht is om dat te veranderen. God weet dat ik te vaak heb geprobeerd de mannen met wie ik uitging te dwingen volwassen te worden. We doen het allemaal, en nog onschuldig ook. Je handelt misschien uit puur goede bedoelingen en probeert ze echt te helpen. Maar je moet je verzetten.
Ben jezelf, en zoek mensen die vanzelf tot je oude ziel spreken.
Houd de lat hoog. Wees trots op wie je bent en bezit het.
Verzet je niet. Verander niet. Ga niet achteruit.
Leeftijd is maar een getal, en de leeftijd van je hart moet datgene zijn wat stroomt door alles wat je doet in het leven. Luister naar dat hart, en je zult alles vinden wat je ooit nodig hebt gehad.
Altijd,
Nog een wijze jonge ziel.