DIY: Turning a Concrete Slab Into a Covered Deck

• Share66
• Pin22.5K
• Yummly
• Email
• Print

Everyver thought about turning your concrete slab into a covered deck? Het is zeker doenbaar! Hier zijn enkele gedachten, tips, & foto’s van onze ervaring!

Wel, dit bericht heeft lang op zich laten wachten. We voltooiden onze houten dekbedekking voor de voorkant van het huis terug in het voorjaar van 2017, en publiceerde die post op hetzelfde moment dat ik eigenlijk dit project begon, wat een veel grotere onderneming was! Schokkend voor mij is die post over het veranderen van een cementen veranda in een houten dek een van de meest populaire posts hier op Catz geworden, en ik heb een aantal mensen gehad die vroegen naar deze post over het achterdek. Mijn plan was om het afgelopen zomer te publiceren, maar het eindigde als een verrassend druk seizoen voor ons, dus hier ben ik voor deze lente!

Als je de post over de veranda aan de voorkant hebt gelezen, dan begrijp je al de overkoepelende redenen waarom we overwogen om ook aan de achterkant een houten dek te maken. Niet alleen is de betonnen plaat niet warm of gastvrij, het is ook oncomfortabel voor blote voeten en een uitdaging om een echte buiten leefruimte van te maken. In tegenstelling tot de veranda aan de voorkant, die al overdekt was, was de patio aan de achterkant dat niet – gewoon een grote betonnen plaat. Toen we begonnen na te denken over terrasoverkappingen, realiseerden Chels en ik ons dat we twee grote zorgen hadden. Ten eerste, hoe zit het met ons licht? De achtergevel van ons huis heeft zeer grote ramen, en een groot percentage van de benedenverdieping krijgt zijn natuurlijke licht van hen. Een traditioneel metalen of shingled achterpatio dak zou de hoeveelheid natuurlijk licht drastisch verminderen. Ten tweede, hoe voorkom ik dat de buitenruimte een beetje claustrofobisch lijkt? Het dak zou natuurlijk schuin moeten zijn voor regenafvoer, en een plafond van zeven of acht voet zou snel verstikkend kunnen aanvoelen.

Een idee begon zich te ontwikkelen, en na wat schetsen en onderzoek besloten we dat het aannemelijk was – een 12 voet hoog, doorzichtig dak om het nieuwe terras te bedekken. Het zou zeker iets gecompliceerder zijn dan een recht, schuin dak, maar we dachten dat de potentiële voordelen het waard waren. Het zou in het midden hoog genoeg zijn om een open en luchtig gevoel te geven, terwijl de doorzichtige dakbedekking veel licht zou doorlaten tijdens de vele, vele grijze dagen hier in de Pacific Northwest. Dat was in ieder geval het idee…

Ik zal dit bericht in (tenminste) twee secties verdelen (misschien een derde voor de aankleding en de esthetiek): Het bouwen van de patio-overkapping, en het bouwen van het dek. Ik bouwde eerst de patio-overkapping omdat ik er zeker van wilde zijn dat het direct aan het betonnen platform werd bevestigd, in plaats van op het dek te rusten. Het ontwerp dat ik in gedachten had voor de overkapping van de patio was erg licht, maar omdat ik de mogelijkheid had om het op beton te bevestigen, wilde ik dat doen. Voordat we beginnen, zal ik dezelfde onthulling doen die ik in het verleden ook heb gedaan – ik ben een amateur! Dat zal duidelijk zijn als we verder gaan, daar ben ik zeker van! Mijn doel hier is niet om u te instrueren hoe u een soortgelijk project moet uitvoeren, maar slechts om mijn ervaringen te delen, wat goed leek te werken en wat niet, wat ik anders zou doen, enzovoort, in een poging om uw ervaring beter en gemakkelijker te maken mocht u aan uw eigen patio bouwproject beginnen! Natuurlijk is elk doe-het-zelf project altijd op eigen risico, controleer de plaatselijke bouwverordeningen voordat je begint, etc, etc – je weet hoe het gaat (geen woordspeling bedoeld).

Ik realiseerde me, natuurlijk te laat, dat ik geen goede “voor”-foto had gemaakt voor dit project, maar de bovenstaande “stap 1”-foto zal het wel doen, denk ik. Je kunt duidelijk het betonnen pad zien waar we mee moesten werken – het is ongeveer 2 meter diep (van de muur van het huis tot het gazon), en ongeveer 2 meter lang. Het was ook schuin, om het water weg te leiden van het huis, maar ik wist niet hoe schuin het was! Chels zei dat ze de dramatische helling altijd had opgemerkt (vooral wanneer ze dingen op de buitentafel zette), maar toen ik hem opmat, ontdekte ik dat hij vanaf het huis tot aan het gras maar liefst 15 cm naar beneden liep! Vier centimeter over twaalf voet was veel meer dan ik onderhandeld voor toen ik het tekenen van dit project op mijn notitieblok, en ik wist dat het compenseren voor het zou een behoorlijke hoeveelheid werk te zijn …

Het eerste deel was relatief eenvoudig. Alvorens de 4×4’s op te zetten, zaagde ik degene die het dichtst bij het huis waren ongeveer vier centimeter naar beneden, zodat de toppen van de palen van voor naar achter gelijk zouden zijn. Ik bevestigde plastic ankers aan de onderkant van de 4×4’s, en vervolgens de plastic ankers aan het beton met mijn boorhamer en spijker-in beton ankers. De plastic palen doen een paar dingen voor u – ten eerste, ze maken het gemakkelijk te monteren, op te richten, recht te zetten, en het niveau van de 4×4 palen. Ten tweede houden ze de paal zelf net iets boven het beton, zodat de paalvoet na verloop van tijd nooit in het water komt te staan.

Toen de palen eenmaal recht en waterpas stonden, verbond ik ze met een serie 2×6’s. Op de foto’s ziet u de overlappings- en verdubbelingsmethode die ik heb gebruikt, maar in principe was het concept om aan de binnen- en buitenkant van elke paal 2×6’s naast elkaar te gebruiken, met aan de zijkanten kleine 2×6-brokken ter breedte van de paal (3 1/2 in) als schoren. Aan de “voorkant” (naar het gazon gericht) waren geen schoren nodig, omdat de vier palen daar fungeerden als hun eigen schoren tussen de 2×6’s. Voor het lange stuk van 12 voet van voor naar achteren wilde ik er echter zeker van zijn dat het stevig zou zijn – vandaar de twee schoren tussen de 2×6’s aan elke kant.

Zoals u op de foto kunt zien, heb ik het frame van de terrasoverkapping vastgezet aan de spanten in de zijkant van het huis. Het kostte wat moeite om uit te vinden waar ze zaten, een geheime Hardiplank geeft niet snel op! Het bleek dat ze over het algemeen onder de voegen in de bevelsiding zaten, dus toen ik dat eenmaal had vastgesteld, was het een stuk gemakkelijker. Zowel de “daklijn” tegen het huis (gemaakt van 2×4’s) als de 2×6 schoren die je tegen de muur kunt zien en die dicht bij de rand van de glazen schuifdeur komen, zijn aan het huis zelf bevestigd.

Toen de palen en het frame eenmaal op hun plaats stonden, was het tijd voor “het moeilijkste deel” (of wat tot dan toe het moeilijkste deel leek!), namelijk het verticaal monteren van de 4×4 aan de voorkant, en vervolgens het omhoog tillen van de twee 2×6’s van 3 meter hoog om de “piek” van het dak te vormen. Omdat ik alleen was voor dit deel (voor de goede orde, ik niet aanraden om hout van deze grootte 12 voet in de lucht te tillen in je eentje, maar, in alle eerlijkheid, ze wegen niet zo veel), heb ik eerst de 2×6 draagbalk hangers op hun plaats tegen het huis, zet de achterkant van de 2×6’s in hen, en vervolgens een paar houtschroeven in de zijkanten van de verticale 4×4 die ik kon de 2×6’s rusten op terwijl ik ze vastzetten op hun plaats.

Toen de 12-voet 2×6’s eenmaal op hun plaats stonden, waarmee de “piek” van het dak was voltooid, heb ik ze geschoord met 3 1/2 inch lange stukken 2×6, net als bij de lange delen op het onderste deel van de structuur. Ik bevestigde de 10-voet 2×4’s die ik gebruikte als spanten aan de piek en het onderste frame met behulp van orkaan banden. Ik heb gediscussieerd over het gebruik van 2×6’s voor de spanten in plaats van 2×4’s, maar gezien hoe licht mijn dakbedekking zou worden, besloot ik 2×4’s zou minder spanning op het midden “balk” die ik had gebouwd om de piek te houden.

Met de 2×4-spanten op hun plaats, spande ik 2×2’s horizontaal over de spanten om roosters te maken om de dakbedekking op vast te zetten. (Ik kon de 2×2’s ook gebruiken om wat kleine krommingen in de 2×4 spanten te corrigeren, in een poging om alles zo haaks mogelijk te houden). Voor de eindspanten (voor en achter) heb ik extra stukken 2×2 langs de bovenkant van de 2×4’s tussen de horizontale 2×2’s gelegd, om een vlakke ondergrond te creëren om de dakbedekking “dicht” te maken.

De dakbedekking zelf werd gemonteerd met behulp van een reeks “sluitstrips” die speciaal voor dit doel waren gemaakt. Ik gebruikte houten sluitstrips voor de mijne, maar het bleek dat het bedrijf dat ze maakt (Suntuf) op dat moment bezig was ze uit te faseren en te vervangen door plastic sluitstrips. Als ik er nu naar zoek, kan ik alleen nog maar de plastic sluitstrips vinden, dus daar zal ik naar linken. Ik heb de rechte, vlakke sluitstrips gebruikt aan de uiteinden (voor en achter) van het dak, en ik heb de “golvende” horizontale sluitstrips gebruikt langs de horizontale 2×2’s. Zo ontstond een oppervlak (zoals het bedrijf bedoelde) dat perfect geschikt was om de doorzichtige golfplaten te dragen die ik zou bevestigen.

Ik realiseerde me maanden later, toen ik deze foto’s doornam, dat ik geen enkele foto had gemaakt van het aanbrengen van de dakbedekking! Om eerlijk te zijn, was ik een beetje geïntimideerd door de taak – ver buiten mijn comfortzone en alle gebieden van expertise die ik zou kunnen hebben, dus ik was vrij geconcentreerd op ervoor te zorgen dat het correct ging. En… polycarbonaat dakpanelen van 3 meter, hoewel vederlicht, zijn een beetje onhandelbaar. Dus, mijn excuses voor het gebrek aan foto’s hier, maar ik zal in ieder geval uitleggen mijn dakbedekking keuze.

Ik heb al uitgelegd waarom we heldere panelen wilden (licht is op een premie hier in de PNW!), maar er waren nog verschillende tinten om uit te kiezen – blauw, paars, enz. Ik ging met een echt duidelijk paneel om dezelfde reden – maximumlicht. Ten tweede kunt u een beetje geld besparen (ongeveer 30%) door PVC-panelen te gebruiken in plaats van polycarbonaat, maar omdat ik zo’n klein gebied (ongeveer 240 vierkante meter) overdekte, besloot ik om de extra $100 of zo uit te geven en voor polycarbonaat te gaan. Alles wat ik over deze panelen had gelezen was bemoedigend, en aangezien we het hele jaar door te maken hebben met redelijk wat intens weer (veel regen, wat hagel, wat wind, wat sneeuw, wat ijs… zelfs wat zon…), wilde ik iets dat licht, ja, maar ook sterk was. De combinatie van de beperkte levenslange garantie, UV-bescherming, en Suntuf’s (blijkbaar terecht) bewering van het zijn “vrijwel onbreekbaar” verkocht me. (Deze post is volledig niet-gesponsord, en niet gelieerd aan Suntuf, Home Depot, of een van de andere producten of merken hierin vermeld).

Ondanks mijn nervositeit over het plaatsen van de dakbedekking, ging het soepel. Eerlijk gezegd, Suntuf heeft ontworpen een vrij onfeilbaar systeem, ervan uitgaande dat je kunt uitwerken van de logistiek van waar te staan en te beginnen. Ik heb eerst het paneel dat het dichtst bij de muur van het huis ligt aangebracht, waarbij ik elk gat voorboorde (volgens de instructies die bij de dakbedekking worden geleverd), en vervolgens het paneel vastzette met de schroeven die speciaal voor dit doel worden verkocht (ze hebben kleine rubberen sluitringen die de gaten afdichten als je ze aandraait). Ik heb geprobeerd een gootstuk aan de muur van het huis te bevestigen dat met de dakpanelen zou worden verbonden, maar zonder horizontale Hardiplank, was dat een totale non-starter (en wat weggegooid geld, helaas). Uiteindelijk heb ik de naad waar de dakpanelen tegen de muur komen gewoon dichtgeplamuurd. Niet echt fraai, maar we zijn nu twee winters verder zonder lekkage (afkloppen…).

Nadat ik dat eerste paneel erop had gekregen, ben ik één paneel tegelijk verder gegaan, waarbij ik me een weg baande naar de voorkant van de patio, om uiteindelijk het laatste paneel vast te zetten vanaf een ladder die op het grasveld buiten de overkapping zelf stond. Het lastigste deel was waarschijnlijk het aanbrengen van de nokkap, vooral omdat ik daarvoor zo hoog in de lucht moest zitten, maar ook omdat het langer was dan een enkel paneel, wat betekende dat ik twee panelen moest doen en dan naar achteren moest reiken om de nokkap vast te zetten. Ik sta erom bekend dat ik af en toe domme risico’s neem tijdens het doe-het-zelven (doe dat niet…), maar dit was een situatie waarin ik Chels of Grace had laten komen om me te helpen, mijn veiligheidsuitrusting had gebruikt, enz. Vallen van 3 meter op beton is geen grapje. Wat dat betreft…

Bouw van het terras

Wel, ik heb eerder gezegd dat ik dacht dat het op zijn plaats krijgen van de “piek” van de terrasoverkapping het meest uitdagende deel van dit project tot dan toe was. Dat was het ook, maar eerlijk gezegd was het een makkie vergeleken met het plaatsen van de 120 steunblokken voor het terras zelf! Aan het begin van dit bericht vertelde ik over mijn ontdekking dat het betonnen platform nogal schuin was. Om dit te compenseren, in plaats van de dwarsliggers bovenop de afstandhouders te plaatsen zoals ik voor het voorterras had gedaan, moest ik een manier vinden om de boel te egaliseren. De oplossing die ik besloot te kiezen? Een heleboel kleine 4×4 “blokken”, vastgemaakt aan het beton bovenop de PVC afstandhouders. Ze werden op verschillende hoogtes gezaagd (gewoon een afstandhouder tegen de muur van het huis, en dan steeds een beetje hoger naar de voorkant van het terras toe, totdat de laatste, aan de rand bij het gazon, bijna vier centimeter hoog was. Hierdoor kon de dwarsligger (de 12-voet 2×4) er bovenop liggen en waterpas zijn. Elke regenbui die het terras zou treffen, zou door de openingen in de vlonder op het beton eronder terechtkomen en verder langs de schuine zijde naar het gras stromen, zoals de bedoeling was. De PVC afstandhouders zorgen ervoor dat de 4×4 blokken niet in het water komen te staan.

Voor de grotere blokken moest ik een ruimte voor de betonankers uithollen, omdat de ankers anders niet helemaal door het blok, door de PVC-afstandhouder en diep genoeg in het beton zouden reiken. Dit deel van het project was, eerlijk gezegd, mijn minst favoriete. Ik werkte eraan in juli, een bijzonder warme periode voor ons hier in Oregon, en de temperaturen lagen boven de 95 graden. Nu hou ik van de hitte, maar in combinatie met het doorbranden van metselbits, oververhitte hamerboren, en veel betonstof… laten we zeggen dat 120 van deze als veel aanvoelden.

Toen ze er eenmaal in zaten, ging het echter van een leien dakje! Ik legde mijn dwarsliggers van 1,80 m er overheen, zette ze vast met dekschroeven en maakte hier en daar een zaagsnede om een paal te omzeilen of ruimte te maken voor een kruipruimteventilatie. Nadat ik alle bielzen had gelegd en vastgeschroefd, was het tijd om ze te bedekken met gootband. Als je de vorige post over het voordek hebt gelezen, dan weet je dat ik daar een behoorlijk zwaar gootstuk voor heb gebruikt. Hier heb ik het wat rustiger aan gedaan, voornamelijk vanwege de kosten – het gebruik van die zwarte isolatietape zou me een paar honderd dollar extra hebben gekost voor dit project, dus heb ik gekozen voor een dunner 3M product. De isolatietape is toch vooral een extra voorzorgsmaatregel, dus ik ben geneigd te denken dat het hier meer dan voldoende is.

Met de dwarsliggers en het afplaktape was het eindelijk tijd voor het spannende gedeelte: het leggen van de vlonders! Dit is natuurlijk niet het grootste terras ter wereld, maar het was toch nog bijna 300 vierkante meter, dus ik moest een heleboel terrasplanken kopen (of het leek me toch heel wat!). Ik had Home Depot de palen en 2×6’s voor de patio overkapping laten leveren, samen met de dakbedekking, maar ik besloot om de vlonders zelf te gaan halen. Ik had mijn vrachtwagen nog niet, dus leende ik Chels SUV en nam een U-Haul – werkte prima!

We gingen hier met standaard vlonders – in tegenstelling tot de dwarsliggers, waar ik grondcontact druk behandeld hout kocht (echt uit een overvloed aan voorzichtigheid), de vlonder zelf was nog steeds druk behandeld, maar voor bovengronds gebruik. Veel en veel 8-voet 2×6’s (dit is slechts een deel van de stapel!).

Ik heb mijn planken uit elkaar gelegd met tussenruimtes van ongeveer 1,5 cm tussen de rijen, waarbij ik ervoor zorgde dat een plank altijd boven een dwarsligger eindigde, zodat ze voldoende steun hadden. Nogmaals, dit terras is zeer eenvoudig (het is een grote rechthoek), dus niets bijzonders hier behalve het zagen rond dekstijlen en dat ene vervelende ventilatiegat in de kruipruimte. Voor de rest was het een repetitieve klus, maar gemakkelijk en snel met mijn slagmoeraanzetter en verstekzaag in de aanslag.

Toen het terras eenmaal lag, heb ik het rondom afgezaagd met onder druk behandelde 2×4’s, het terras schoongemaakt met houtreiniger en het gebeitst met een transparante waterafstotende houtfinish. Oorspronkelijk waren we van plan het dek te beitsen, maar toen we de kleur van het dek zagen, vonden we het mooi en besloten we het alleen waterdicht te maken, niet te veranderen. Het dek was gelegd – nu de palen, schaduw en decoratieve accenten nog!