Als een bedrijf eenmaal de beoordeling en planning voor depressieprogramma’s heeft uitgevoerd, en de specifieke taken voor de implementatie van deze programma’s heeft ontwikkeld, is het tijd om het evaluatieplan te ontwikkelen. Dit evaluatieplan moet er zijn voordat de implementatie van een programma is begonnen.
Metingen voor de productiviteit van werknemers, kosten van de gezondheidszorg, gezondheidsresultaten en organisatorische verandering maken het mogelijk om het begin (basislijn), het midden (proces) en de resultaten (resultaat) van gezondheidsprogramma’s op de werkplek te meten. Het is niet nodig om al deze maatstaven te gebruiken voor het evalueren van programma’s. Sommige informatie kan moeilijk of kostbaar te verzamelen zijn, of misschien niet passen bij de operationele structuur van een bedrijf. Deze lijsten zijn slechts gesuggereerde benaderingen die nuttig kunnen zijn bij het ontwerpen van een evaluatieplan.
Deze maatregelen zijn ontworpen voor de beoordeling van werknemersgroepen. Zij zijn niet bedoeld om de vooruitgang van een individu in de tijd te onderzoeken, hetgeen problemen met de vertrouwelijkheid van de werknemers zou veroorzaken. Voor werkgeversdoeleinden moeten maatregelen op individueel niveau anoniem worden verzameld en alleen in geaggregeerde vorm worden gerapporteerd (meestal door een externe beheerder), omdat het bedrijf zich vooral zorgen maakt over algemene veranderingen in productiviteit, kosten van gezondheidszorg en tevredenheid van werknemers.
In het algemeen bieden gegevens van de voorgaande 12 maanden voldoende basisinformatie en kunnen ze worden gebruikt bij het vaststellen van de programmadoelen en -doelstellingen in de planningsfase, en bij het beoordelen van de vooruitgang ten opzichte van de doelen in de evaluatiefase. Voortdurende metingen om de 6 tot 12 maanden na het begin van de programma’s zijn gewoonlijk geschikte meetintervallen, maar de timing van de metingen moet worden aangepast aan de verwachtingen van het specifieke programma.
De geestelijke gezondheid van werknemers is een gebied van toenemende zorg voor organisaties. Depressie is een belangrijke oorzaak van arbeidsongeschiktheid, absenteïsme, presenteïsme, en productiviteitsverlies onder volwassenen in de werkende leeftijd. Het vermogen om zware depressie op de werkplek te identificeren, wordt bemoeilijkt door een aantal kwesties, zoals de bezorgdheid van werknemers over vertrouwelijkheid of de impact die het kan hebben op hun baan, waardoor sommige mensen screening vermijden.
- In een bepaald jaar zullen 18,8 miljoen Amerikaanse volwassenen (9,5% van de volwassen bevolking) lijden aan een depressieve ziekte1
- Geschat wordt dat 20% van de mensen van 55 jaar of ouder een of andere vorm van psychische aandoening ondervindt. Depressie is het meest voorkomende psychische gezondheidsprobleem onder oudere volwassenen2
- Bijna 80% van de personen met een depressie rapporteert een zekere mate van functionele beperking als gevolg van hun depressie, en 27% rapporteert ernstige problemen op het werk en thuis3
- Nauwelijks 29% van alle personen met een depressie rapporteerde het afgelopen jaar contact te hebben gehad met een geestelijke gezondheidswerker, en onder de subgroep met een ernstige depressie rapporteerde slechts 39% contact3
- In een periode van 3 maanden missen patiënten met een depressie gemiddeld 4,8 werkdagen en lijden ze 11,5 miljoen euro aan depressieve klachten3
- In een periode van 3 maanden missen patiënten met een depressie gemiddeld 4,5 miljoen werkdagen en lijden ze 11,5 miljoen aan depressieve klachten.8 werkdagen en lijden 11,5 dagen aan verminderde productiviteit1
- In 2003 werden de nationale gezondheidsuitgaven voor geestelijke gezondheidszorg geschat op meer dan $ 100 miljoen4
- Depressie veroorzaakt naar schatting 200 miljoen verloren werkdagen per jaar tegen een kostprijs van $ 17 tot $ 44 miljard voor werkgevers5.6
- Onderzoek toont aan dat de depressiepercentages variëren per beroep en bedrijfstype. Onder voltijdwerkers in de leeftijd van 18 tot 64 jaar werden de hoogste percentages werknemers die in het afgelopen jaar een depressieve episode doormaakten, aangetroffen in beroepen in de persoonlijke verzorging en dienstverlening (10,8%) en in beroepen in de voedselbereiding en -bediening (10,8%).
- Beroepen met de laagste percentages werknemers die het afgelopen jaar een depressieve episode doormaakten, waren ingenieurs, architecten en landmeters (4,3%); biowetenschappen, natuurkunde en sociale wetenschappen (4,4%); en installatie, onderhoud en reparatie (4,4%)7
Depressie is een complexe aandoening die wordt gekenmerkt door veranderingen in denken, stemming of gedrag, die iedereen kan treffen. Depressie wordt beïnvloed door een aantal factoren zoals genetica; fysiologie (bijv. neurotransmitters), psychologie (bijv. persoonlijkheid en temperament), geslacht, en de omgeving (bijv. fysieke omgeving en sociale steun). Depressie bij de beroepsbevolking is al even complex en de oorzaken zijn niet goed begrepen. Er wordt echter erkend dat zowel werk- als niet-werkgerelateerde risicofactoren een rol spelen, zoals de effecten van werkplekken die overmatige werkstress veroorzaken op werknemers en het effect van depressie van werknemers op de werkplek.8
Er begint steeds meer bewijsmateriaal te komen dat werkorganisatie in verband brengt met depressie en andere geestelijke gezondheidsproblemen, en met toegenomen productiviteitsverlies. Een aantal studies van een diverse groep beroepen heeft verschillende stressfactoren op het werk geïdentificeerd (bijv. hoge taakeisen; weinig controle over het werk; gebrek aan sociale steun op het werk) die in verband kunnen worden gebracht met depressie. Hoewel er steeds meer bewijs is voor de verbanden tussen werkstress en depressie, is er minder bewijs voor effectieve interventies om depressie op het werk te voorkomen. Er is behoefte aan een beter begrip van organisatorische praktijken om werkstress te verminderen, en van aspecten van werkontwerp die bijdragen aan een slechte geestelijke gezondheid, zodat interventies kunnen worden ontwikkeld die deze risicofactoren op de werkplek effectief aanpakken.9
Er zijn echter een aantal strategieën die werkgevers kunnen volgen om de geestelijke gezondheid van werknemers te ondersteunen, zoals het houden van screenings voor depressieherkenning; het plaatsen van vertrouwelijke zelfbeoordelingsbladen in cafetaria’s, pauzeruimten of prikborden; het bevorderen van een groter bewustzijn via hulpprogramma’s voor werknemers (EAP); het trainen van leidinggevenden in het herkennen van depressie; en het waarborgen van de toegang van werknemers tot de benodigde psychiatrische diensten via ziektekostenverzekeringsuitkeringen en uitkeringsstructuren.
Naast de directe medische kosten en kosten op de werkplek, verhoogt depressie ook indirect de kosten voor gezondheidszorg en verloren productiviteit door bij te dragen aan de ernst van andere kostbare aandoeningen zoals hartaandoeningen, diabetes en beroertes. Met routinematige, systematische klinische screening kunnen depressieve patiënten echter met succes worden opgespoord, waardoor zij eerder in het verloop van hun ziekte toegang tot zorg kunnen krijgen. Onderzoek suggereert dat 80% van de patiënten met een depressie zal verbeteren met behandeling.10