Summary
Deep pain is an important muscle nociception; however, testing for it has long been ignored in the clinical field. De auteurs bestudeerden de klinische betekenis van het testen van diepe pijnsensatie bij patiënten met ruggenmergletsels. Diepe pijnsensaties opgewekt door het knijpen in oppervlakkige spieren werden onderzocht bij 19 patiënten met syringomyelia, 50 met cervicale spondylose, 2 met de ziekte van Hirayama, en 2 patiënten met spinaal neurinoom. Diepe pijn gevoeligheid werd gegradeerd als hyper-, normaal, hypo-, en verlies in vergelijking met die van de trapezius spier aan de intacte zijde en werd vergeleken met andere neurologische bevindingen. Bij de patiënten met syringomyelia, was diepe pijn verminderd of verloren bij 14 (74%) patiënten. Slechts 24% van de patiënten met cervicale spondylose vertoonden oppervlakkig gevoelsverlies in de vingers. Daarentegen was bij 70% de diepe pijn verminderd, vooral in de spieren met verminderde diepe peesreflex (behalve bij de ziekte van Hirayama) of in de spieren die geïnnerveerd worden door hetzelfde segment met een dysesthetisch dermatoom. Bij de patiënten met spinaal neurinoom was diepe pijn verloren gegaan in die spieren met verminderde diepe peesreflex. Tien van de 17 patiënten met syringomyelia ondergingen een operatie en klaagden postoperatief over restpijn ondanks het slinken van de syrinx. Deze restpijn was van tweeërlei aard, de ene was oppervlakkige dysesthetische pijn en de andere spierpijn. De laatste is vermoedelijk gerelateerd aan de disfunctie van het systeem dat spier nociceptie overbrengt. Diep pijnverlies is niet ongewoon in vele ruggenmerg letsels. Bovendien moet postoperatieve restpijn bij syringomyelia worden herkend als oppervlakkige dysesthetische pijn, diepe spierpijn, of beide. Deze benadering zal in de toekomst een succesvolle maatstaf voor de behandeling van restpijn ontwikkelen.