De jaarlijkse slachting van walvissen en dolfijnen is in volle gang op de Faeröer-eilanden, terwijl walgende dierenliefhebbers het bloedbad afkraken als “triest en barbaars”.
Sea Shepherd Global zei dat het een “Terugkeer van de Bloedige Fjorden” was, toen 252 langvinnige grienden en 35 Atlantische witflankdolfijnen werden afgeslacht op slechts één dag, waarbij karmozijnrode golven over de kust van Sandvik werden gestuurd.
De activisten legden op Facebook uit dat de zoogdieren “werden gedood op de Deense Faeröer-eilanden nadat de enorme school was gevonden bij Sandvik .
“Dit is de eerste georganiseerde “grindadrap”-slachting van 2020, na een jachtstop om grote samenscholingen te vermijden vanwege Covid-19.
“Sea Shepherd-schepen mogen dan wel verboden zijn om de Faeröerse wateren binnen te varen, maar onze vrijwilligers zijn er elk jaar bij om de voortdurende slachting van dolfijnen en grienden te documenteren.”
Gruwelijke foto’s van de gevangen en geëxecuteerde dieren brachten een verontwaardigde dierenliefhebber, Sue Owens, ertoe om te reageren: “Waarom slachten ze deze prachtige dieren nog steeds af. Ik word er doodziek van.”
Susanna Blythe Saidi voegde daaraan toe: “Waarom zouden mensen dit doen? Mensen zijn het virus.”
Nel Klop was het ermee eens en zei dat het “zo triest en barbaars” was, terwijl Carol Balmer postte: “De wereld is stervende en nog steeds slachten ze weerloze dieren af.”
Maar Rich Bergman wees erop: “Ze moeten eten. Ze hebben geen vee of veel vegetatie.”
Campagnevoerder Kenul Rza kreeg bijna 140.000 mensen zover om een online petitie te ondertekenen waarin hij de premier van de Faeröer-eilanden, Bárður á Steig Nielsen, opriep om “het Deense festival voor het doden van dolfijnen en walvissen te stoppen”.
Kenul schreef op Change.org: “Al te veel jaren mag Denemarken een barbaarse en zinloze traditie voortzetten, waarbij jaarlijks meer dan 800 dolfijnen en walvissen op brute wijze worden afgeslacht.”
“De jagers omsingelen de grienden eerst met een brede halve cirkel van boten. Dan drijven ze de walvissen en dolfijnen langzaam een baai in of naar het ondiepe gedeelte van een fjord.
“Wanneer een walvis zich in ondiep water bevindt, wordt er een haak in zijn spuitgat geplaatst, zodat hij aan land kan worden gesleept.
“Eenmaal aan land of geïmmobiliseerd in kniediep water, wordt een snede gemaakt over de bovenkant, vlakbij het spuitgat, om de kop gedeeltelijk af te snijden.
“De dode dieren worden dan verder naar de kust gesleept, nadat de overige walvissen op dezelfde manier zijn gedood.
“Dit gebeurt elk jaar op de Faeröer in Denemarken. Aan deze slachting doen vooral jonge tieners mee.
“Deze intelligente zoogdieren sterven niet onmiddellijk en lijden een lange dood in het roodgekleurde water.
“Help alstublieft mee een einde te maken aan deze onnodige en afschuwelijke slachting!”
CENTURIES-oude TRADITIE
Toeristenambtenaren op de Faeröer wijzen erop dat “de walvisvangst, zoals al eeuwenlang het geval is, ook vandaag nog plaatsvindt.
“De Faroërs hebben griendenvlees en -spek gegeten sinds zij zich meer dan een eeuw geleden op de eilanden vestigden.”
“Vandaag de dag is de walvisjacht, net als in het verleden, een gemeenschapsactiviteit die voor iedereen openstaat, maar ook goed georganiseerd is op gemeenschapsniveau en gereguleerd wordt door nationale wetten.
“Er worden sinds 1584 registers bijgehouden van alle grienden waarop wordt gejaagd en de praktijk wordt als duurzaam beschouwd, aangezien er naar schatting 778.000 grienden in het oostelijk deel van de Noord-Atlantische Oceaan leven.
“Ongeveer 100.000 grienden zwemmen in de buurt van de Faeröer, en de Faeröer jagen gemiddeld op 800 grienden per jaar.
“Het vlees en spek van de jacht wordt gelijkelijk verdeeld onder degenen die hebben deelgenomen.”
