Toen Natalie en Ben’s dochter Ophelia op driejarige leeftijd lid werd van de hoog-IQ vereniging Mensa, wisten ze dat ze ervan beschuldigd zouden worden opdringerige ouders te zijn. Maar hoe is het om een kind te hebben dat van nature begaafd is?
“Echt al vanaf een maand of acht,” vertelt Natalie Morgan aan het BBC-programma Victoria Derbyshire.
Haar dochter Ophelia zei haar eerste woordje, ‘hiya’, een paar maanden jonger dan de norm.
“Het ging echt van daar. Ze zei haar kleuren, letters en cijfers al heel vroeg, in vergelijking met de meeste kinderen.”
Tegen de leeftijd van twee jaar kon Ophelia, het eerste kind van het echtpaar, het alfabet onthouden en opzeggen.
Ze wisten dat ze bovengemiddeld goed was nadat ze zich online hadden ingelezen, maar pas toen ze naar de peuterspeelzaal ging, realiseerden ze zich hoe geavanceerder ze was dan haar leeftijdsgenootjes.
Dat was toen ze besloten Ophelia te laten onderzoeken en haar naar een kinderpsycholoog te brengen die gespecialiseerd is in hoogbegaafde kinderen.
“We wilden gewoon heel graag weten hoe we haar konden helpen,” legt vader Ben Dew, een IT-ondersteuner, uit.
“We wilden niet dat ze het gevoel kreeg dat ze werd gepusht, maar tegelijkertijd wilden we ook niet dat ze zich ondergestimuleerd zou voelen.”
Van daaruit deed Ophelia de Stanford-Binet-test – die wordt gebruikt om kinderen vanaf twee jaar te beoordelen op gebieden als ruimtelijk inzicht en verbale en logische vaardigheden.
De gemiddelde IQ-score voor mensen van alle leeftijden is 100, waarbij de meeste mensen tussen 85 en 115 scoren.
Ophelia scoorde 171.
“Ik was bang dat mensen zouden denken dat we opdringerige ouders zijn,” geeft Natalie toe.
“Ik zou trots zijn op Ophelia, wat ze ook deed, zolang ze maar gelukkig en gezond is.”
Lyn Kendall, een psycholoog en hoogbegaafd kind consultant voor de Britse Mensa, zegt dat uitzonderlijke kinderen dingen snel verwerken, een goed geheugen hebben, en meer aandacht hebben voor wat er om hen heen gebeurt.
Ze hebben ook een dorst om te leren, waarmee ouders het volgens haar moeilijk hebben om bij te blijven.
“Meestal als de ouders naar me toe komen, zeggen ze: ‘help, dit kind wil niet stoppen met vragen stellen en de hele tijd leren’,” zegt ze.
“Een ding dat ouders vinden is dat het nogal isolerend is. Je kunt niet bij de schoolpoortjes, want het klinkt opschepperig.
“Deze kinderen beginnen om vijf uur ’s ochtends, en ze stoppen niet tot ze gaan slapen.”
Ms Kendall says, however, that unlike Natalie and Ben, some parents are pushy – something to which she is strongly opposed.
“give their children high-energy foods, special juice mixes. Hun dagen worden ingedeeld,” zegt ze.
“Ik heb ouders die me opbellen en zeggen: ‘om 18.30 uur hebben we een intellectueel gesprek’.”
“Je denkt gewoon: ‘Wanneer hebben ze tijd om kind te zijn?’.”
De zoon van mevrouw Kendall, nu 36, was zelf begaafd als kind. Hij heeft een roman geschreven en voor Microsoft gewerkt, wat zijn droombaan was toen hij opgroeide.
Maar de psychologe zegt dat ze er altijd op heeft gelet dat hij goed afgerond was.
“Hoewel de hersenen van deze kinderen razendsnel vooruit gaan, zijn hun lichamen en emoties nog steeds kinderen en dat moeten we altijd onthouden,” legt ze uit.
‘Juiste gesprekken’
Natalie zegt dat Ophelia “heel erg een driejarige is in elk ander opzicht”.
Zij houdt ervan om rond te rennen en met haar neefjes te spelen, in plassen te springen – de normale dingen voor een kind van die leeftijd.
Zij houdt er ook gewoon van om te leren en nieuwe dingen uit te proberen.
“Het is net alsof je met een 19-jarige praat,” zegt Ben, terwijl hij hun interacties beschrijft.
“Ze heeft goede gesprekken, ze komt met haar eigen ideeën.
“Ze lijkt alles veel sneller op te pikken, en te onthouden.”
Kijk naar het BBC-programma Victoria Derbyshire op weekdagen tussen 09:00 en 11:00 BST op BBC Two en het BBC News Channel in het Verenigd Koninkrijk en daarna op iPlayer.