Zelden horen we over het verdriet en de pijn die een weduwnaar kan voelen wanneer hij of zij zijn of haar echtgenoot verliest. In onze samenleving wordt in dit soort gesprekken overgeslagen hoe een weduwnaar zich voelt na een verlies als dit. Van mannen wordt stereotiep verwacht dat ze stoïcijns blijven, pijlers van bovenmenselijke kracht.
Weduwnaars kunnen de neiging hebben om andere soorten verdriet te lijden dan een weduwe, vanwege de manier waarop hun verdriet wordt verwerkt. De stadia van rouw voor een weduwnaar kunnen langer en gecompliceerder zijn om op te lossen vanwege datzelfde onvermogen om hun rouw open en eerlijk te verwerken onder zijn vrienden, familie en leeftijdgenoten.
Complicerend voor dit type verdriet is het feit dat dood en sterven nog steeds een taboe-onderwerp is in onze samenleving, ondanks voortdurende pogingen om dat te veranderen. De volgende gids kan u helpen te ontdekken hoe rouw u als weduwnaar beïnvloedt, en hoe u er het beste mee om kunt gaan terwijl u door uw verlies lijdt.
Fase 1: Schok en ongeloof
Het eerste dat u waarschijnlijk onmiddellijk na het overlijden van uw echtgenoot zult ervaren, is schok en ongeloof. Rouwen heeft op iedereen een ander effect, maar u kunt verwachten dat alles de eerste dagen als één grote waas zal aanvoelen. Het kan ook zijn dat u uw emoties niet onder controle kunt houden of dat u helemaal niets voelt.
Het kan dagen of weken na de dood van uw echtgenoot duren voordat u begint te verwerken dat hij of zij er niet meer is. Dit is een normale reactie die u niet ongerust hoeft te maken. Veel dingen kunnen uw emotionele toestand beïnvloeden wanneer u uw echtgenoot hebt verloren, dus probeer de dingen niet te overhaasten. Gun jezelf voldoende tijd om je verdriet en emoties te verwerken. U kunt verwachten dat u de volledige effecten van uw verlies pas enkele maanden na het overlijden van uw echtgenoot zult voelen.
Wanneer u uw echtgenoot verliest, zult u waarschijnlijk merken dat u niet in staat bent om uw verdriet effectief te verwerken zonder te lijden aan diepe en overweldigende emoties. Gelukkig produceert het lichaam een natuurlijke reactie om u te helpen tijdens uw emotioneel meest kwetsbare tijd. Dit fenomeen staat bekend als weduwenbrein.
Weduwenbrein treft zowel mannen als vrouwen die het verlies van hun echtgenoot hebben meegemaakt. Het is de hersenspoeling die gepaard gaat met dat verlies. Het geeft je het gevoel alsof je het contact met de realiteit bent verloren. Het is niet ongewoon om ook een tijdelijk korte-termijn geheugenverlies te ervaren. Dit is typisch en wordt meestal geassocieerd met rouw en trauma. Wanneer je verdriet begint op te lossen, kun je verwachten dat je geleidelijk je kortetermijngeheugen terug krijgt.
Woede hersenen duren meestal een jaar tot achttien maanden. Het zal vanzelf opklaren naarmate uw verdriet in de loop van de tijd minder wordt. Er kunnen echter dingen zijn die je hersenen permanent uit je geheugen hebben geblokkeerd om je verder verdriet te besparen.
Dingen opschrijven helpt je om dit stadium achter je te laten. Houd een notitieboekje bij de hand, zodat u dingen kunt opschrijven die u helpen herinneren. Het kan zoiets simpels zijn als het licht uitdoen als je naar bed gaat, of de deur achter je op slot doen. Wees niet verbaasd als u soms vergeet het water uit te zetten als u uit de douche stapt. Het is bekend dat het gebeurt als gevolg van weduwe hersenen.
Fase 2: Ontkenning
Al bijna iedereen ervaart ontkenning bij het verwerken van de dood van een dierbare, en het wordt alleen maar verergerd als het hun echtgenoot of echtgenote is. Het is moeilijk te geloven dat de persoon met wie je je leven hebt gedeeld er niet meer is. Je geest kan je laten denken dat hun afwezigheid tijdelijk is en dat ze elk moment door de deur kunnen lopen.
Dit patroon van ongeloof kan enkele weken aanhouden. U vergeet dat uw echtgenoot is overleden. Misschien roept u hem nog steeds om u de afstandsbediening te brengen of om gedag te zeggen telkens als u de deur uitgaat. Al deze valse verwachtingen kunnen u doen denken dat u gek aan het worden bent. Maar het kan worden beschouwd als een deel van het hebben van weduwe hersenen.
Eindelijk zal de realiteit doordringen, en zult u beginnen te accepteren dat uw echtgenoot niet terugkomt. U hoeft niets speciaals te doen of aantekeningen te maken om u tijdens deze fase te helpen. Deze fase van het rouwproces maakt plaats voor andere, meer gecompliceerde fasen van rouw.
Fase 3: Onderhandelen
Onthouding maakt bijna altijd plaats voor onderhandelen wanneer je rouwt om het verlies van je echtgenoot. Je maakt misschien afspraken met het universum om jou te nemen in plaats van je echtgenoot of je begint je af te vragen waarom je echtgenoot moest sterven. Waarom heeft God of je hogere macht jou niet genomen?
Onderhandelen over een andere uitkomst is normaal wanneer je rouwt. In tijden van rouw, verliest je geest sommige of alle van zijn vermogen om helder en rationeel te denken. Dit is, net als bij weduwenhersenen, tijdelijk.
Je kunt je toevlucht nemen tot het maken van afspraken waarvan je weet dat ze onmogelijk zijn, maar je doet het toch. Er komt een fase waarin je alles wilt doen om de dingen weer te maken zoals ze waren. Dit maakt allemaal deel uit van het rouwproces. Na verloop van tijd zal de pijn afnemen en zal je rationeel denken weer normaal worden.
Je kunt dit stadium achter je laten door te accepteren dat je niets kunt doen om de uitkomst te veranderen. Er is een universele orde van dingen die buiten jouw controle ligt. Accepteer dat je hart een tijdje zwaar van verdriet zal zijn, en begrijp dat je echtgenoot niet terug zal komen, hoe graag je dat ook zou willen.
Stadium 4: Schuldgevoel
Wanneer iemand van wie je houdt sterft, is er een deel van jou dat zich schuldig voelt dat hij is gestorven in plaats van jij. Het maakt niet uit of je iets te maken had met hun dood, of dat het een ongeluk was of een natuurlijke gebeurtenis.
Geschuld is een verwachte reactie op verdriet die meestal optreedt in de beginstadia van verdriet. Het is natuurlijk om je schuldig te voelen omdat je dingen niet anders hebt gedaan of het gevoel hebt dat je niet genoeg hebt gedaan om je dierbare te redden. Na verloop van tijd kunt u verwachten dat deze gevoelens afnemen.
Helaas heeft schuldgevoel ook de eigenschap dat het je slecht doet voelen dat je leeft, eet, ademt en verder gaat met je leven. Je laten opslokken door schuldgevoelens kan het rouwproces bemoeilijken. Zelfverwijt en spijt kunnen soms leiden tot depressie en hoe langer dit onbehandeld blijft, hoe moeilijker het kan zijn om je verdriet te verwerken.
Hoe kunt u schuldgevoelens over de dood van uw echtgenoot achter u laten? Voor sommigen zal het niet gemakkelijk zijn om schuldgevoelens te verwerken, maar het is het proberen waard. Probeer u bijvoorbeeld te concentreren op de positieve dingen die u deed toen uw echtgenoot nog leefde. Denk bijvoorbeeld aan het vergezellen naar doktersafspraken, het helpen met medicijnen, het koken van speciale maaltijden en het doorbrengen van leuke tijd samen.
Andere dingen die u kunnen helpen uw schuldgevoel te overwinnen, zijn:
- Erken dat uw echtgenoot er niet meer is en dat u niets meer kunt doen
- Bedenk dat alles wat u voor hem of haar gedaan hebt, het beste was dat u kon doen
- Vergeef uzelf voor alle dingen die u niet gedaan hebt of waarvan u vindt dat u ze beter had kunnen doen.
Fase 5: Boosheid
De gevoelens van boosheid kunnen je overvallen tijdens het verwerken van je verdriet. Je zou jezelf kunnen betrappen op iedereen om je heen. Misschien bent u zelfs boos op God of uw hogere macht, omdat die dit met u en uw echtgenoot heeft laten gebeuren.
Woede voelen is een manier om opgekropte emoties los te laten die je uiteindelijk zullen helpen om van je verdriet te genezen. Hieronder vindt u enkele manieren waarop u met gevoelens van boosheid kunt omgaan:
- Herkennen dat boosheid een andere manier is om verdriet te uiten
- U toestaan uw boosheid te uiten in plaats van deze binnen te houden
- Vergeving vragen en geven wanneer uw boosheid anderen pijn doet
Fase 6: Depressie
Depressie kan ook in elk stadium van het rouwproces toeslaan. Het verschilt van verdriet, in die zin dat u de omvang van uw verlies kunt beginnen te voelen en diepe gevoelens van verdriet u kunnen verteren. Je kunt je ook eenzaam, geïsoleerd en leeg voelen. Depressie draagt ook bij aan het onvermogen om te slapen, een gebrek aan eetlust, een gevoel van constante droefheid, een gebrek aan energie, en het gevoel dat u uw hoop aan het verliezen bent.
Als u het begin van een depressie voelt, praat dan met uw naasten en vraag om steun. Overweeg lid te worden van een weduwenhulpgroep of rouwtherapie te zoeken bij een professional.
Stadium 7: Acceptatie en hoop
Acceptatie dat uw echtgenoot is overleden, betekent niet dat u niet meer van hem of haar houdt of dat u hem of haar bent vergeten. Aanvaarding van hun verlies bevrijdt je van de pijn en het lijden van je verdriet, maar het maakt niet dat je verdriet automatisch weggaat.
Je kunt je verdriet op kleine manieren achter je laten, bijvoorbeeld door je trouwring af te doen en naar jezelf te beginnen verwijzen als weduwnaar. Als u nog niet weet wat u met uw trouwring moet doen, berg hem dan op en bewaar deze beslissing voor later. Het duurt meestal een tot twee jaar voordat u weer normaal kunt denken na het overlijden van uw echtgenoot.
Het verdriet van een weduwnaar
De dingen zullen nooit meer zo normaal worden als u ze zich herinnerde. U zult een nieuwe rol en een nieuwe identiteit krijgen als u uw verdriet achter u laat. Na verloop van tijd zal uw nieuwe realiteit zich aandienen om u te helpen vrede en troost te vinden tijdens uw genezing.
Als u zich eenzaam voelt en advies wilt, lees dan onze gidsen over het bestrijden van eenzaamheid bij senioren en het omgaan met eenzaamheid na een verlies.