Een paar jaar geleden observeerde ik een kleuterklas. Het was een lichte, kleurrijke ruimte vol vrolijke kinderen, maar toen ik beter keek, was ik verbaasd over een aantal dingen die ik daar zag. Verschillende jonge leerlingen waren aan het lezen en hun handschrift aan het oefenen, terwijl anderen zich voorbereidden om met hun rekenwerk te beginnen. Een paar kinderen kwamen naar me toe om me te begroeten, en ze leken dolblij dat ze uit het hoofd geleerde weetjes aan me konden opdreunen.
Ik bekeek het klaslokaal zorgvuldig, beginnend bij de prikborden en verwachtte vormen, kleuren, cijfers en misschien het alfabet te zien. In plaats daarvan zag ik taalkundige informatie over bigrammen (zoals “ch” en “sh”) en de “magische ‘E’-regel”. Op een ander bord stonden wiskundefeiten die niet alleen optellen en aftrekken omvatten, maar ook vermenigvuldigen.
Hoewel een paar gebieden in het klaslokaal spel en sociale en emotionele ontwikkeling leken aan te moedigen, was het lokaal voornamelijk ontworpen om leerlingen cognitieve vaardigheden te helpen ontwikkelen, en veel van deze vaardigheden vielen buiten de ontwikkelingsgerichte richtlijnen voor kleuters.
Ik vroeg me af: Waarom is de focus van sommige kleuterscholen de laatste jaren zo intens academisch geworden? Toen dacht ik terug aan de ouderavonden toen ik nog kleuteronderwijzer was en herinnerde me verschillende goedbedoelende ouders die me vertelden dat ze bezorgd waren dat hun kind naar de universiteit zou gaan. College. De kinderen waar we het over hadden waren 4 jaar oud. Hoewel sommige kinderen op die leeftijd klaar zijn om te lezen en wiskunde te leren, kan het eisen van deze vaardigheden aan kinderen die er nog niet klaar voor zijn negatieve gevolgen hebben voor het kind.
Dit is waar ontwikkelingsgerichte praktijk om de hoek komt kijken. Developmentally appropriate practice is een term die opvoeders in de vroege kinderjaren vaak gebruiken, maar die velen buiten het veld misschien niet begrijpen. In wezen betekent het dat we lesgeven volgens wat onderzoek en ontwikkelingstheorieën ons vertellen wat het beste is voor kinderen.
5 dingen die kinderen op de kleuterschool moeten leren
- Fijne motoriek.
- Luistervaardigheden.
- Basisbehoeften.
- Sociale vaardigheden en conflictoplossing.
- Vrij, ongestructureerd spel.
Een van de eerste dingen die ik doe als ik kleuters ontmoet, is een activiteit aanbieden waarbij geknipt moet worden met een kinderschaar. Veel van de kinderen die ik ontmoet, kunnen niet goed met een schaar omgaan, maar uit onderzoek blijkt dat deze vaardigheid van vitaal belang is voor jonge leerlingen. Kralen maken, kleurpotloden gebruiken, lepelen, tongen en andere activiteiten kunnen helpen de fijne motoriek op te bouwen, zodat hun kleine handjes echt klaar zijn om te schrijven als het zover is.
Leren om voor hun eigen basisbehoeften te zorgen, zoals het klaarmaken van de lunch, het aantrekken van hun eigen jas en uiteindelijk het strikken van hun eigen schoenen, bevordert de onafhankelijkheid van zelfs de jongste kleuters.
De kleuterschool is het perfecte moment om kinderen te leren met anderen om te gaan, te delen, om de beurt te komen en conflicten vreedzaam op te lossen. De National Association for the Education of Young Children biedt veel hulpmiddelen om leerkrachten te helpen de sociale en emotionele ontwikkeling van kleuters te stimuleren.
Kinderen moeten kunnen ontdekken zonder de beperkingen die volwassenen soms aan activiteiten stellen. Hou je handen achter je rug wanneer je maar kunt, weersta de verleiding om elke activiteit te sturen en laat ze zich ontwikkelen.
Je zult versteld staan van wat ze allemaal zelf kunnen.
Ben je kleuteronderwijzer of opvoeder voor jonge kinderen en wil je je carrière vooruit helpen? American College of Education biedt online opleidingsprogramma’s, zoals onze M.Ed. in Early Childhood Education programma.