Cougar | Wildlife Land Trust

De poema (Puma concolor, ook wel bergleeuw, panter of poema genoemd) zwierf ooit over het grootste deel van Noord-Amerika, maar vervolging door de mens heeft de soort nu bijna volledig uitgeroeid uit alle gebieden behalve de westelijke regio’s van Canada, de Verenigde Staten, en Mexico. De enige oostelijke staat van de V.S. waarvan bekend is dat er nog een broedpopulatie is, is Florida. De Florida panter, een ondersoort, wordt ernstig bedreigd, met een geschatte populatie van 100 tot 160 volwassenen en jaarlingen, waarbij de panterkittens niet zijn meegerekend. Nog in de jaren zeventig stond de Florida panter op het punt te verdwijnen, met niet meer dan 20 dieren in het wild. Er zijn sporadische meldingen van waarnemingen van poema’s in het midden en oosten van de Verenigde Staten, maar deze meldingen worden zelden bevestigd. Deskundigen vermoeden dat sommige van de meer geloofwaardige meldingen misschien waarnemingen zijn van ontsnapte “huisdier” poema’s.

In maart 2011, verklaarde de United States Fish and Wildlife Service de oostelijke poema officieel als uitgestorven. Het rapport concludeerde onder meer:

We erkennen dat een klein aantal poema’s af en toe in het wild wordt aangetroffen in het oosten van Noord-Amerika in het historische verspreidingsgebied van de genoemde oostelijke poema. Gebaseerd op het beste beschikbare wetenschappelijke bewijsmateriaal, geloven wij dat dit vrijgelaten of ontsnapte dieren in gevangenschap zijn. Het fokken, als het al voorkomt, schijnt uiterst zeldzaam te zijn, en er is geen bewijs van een persisterende populatie die is ontstaan uit vrijgelaten dieren in gevangenschap.

Basaal gezien zijn poema’s zwervende dieren en kunnen zij worden aangetroffen in uiteenlopende habitats zoals de koude bossen van Canada, de regenwouden van Brazilië, het westen van de Verenigde Staten en de uitgestrekte grasvlakten (pampa’s) van Argentinië. Zij hebben een groot aanpassingsvermogen en kunnen overleven in tropische bossen, moerassen, graslanden, bergconiferenbossen, woestijnstruwelen, en elke plaats met voldoende dekking en prooidieren. Cougars geven de voorkeur aan dichtbeboste gebieden in kustmoerassen, rotskliffen en bergketens als hun habitat.

De grootste bedreiging voor poema’s is het verlies van habitat. Naarmate de mens zich verder in het leefgebied van poema’s waagt, niet alleen voor woningbouw en veeteelt, maar ook voor recreatieve activiteiten, wordt het voor poema’s moeilijker om voldoende jachtgebieden in te nemen zonder het risico te lopen in aanraking te komen met mensen. Op dat moment wordt dit roofdier de prooi, voor de trofeejacht, de bescherming van vee en de algemene veiligheid van huisdieren en soms kinderen.
Cougars zijn het meest actief bij zonsopgang en zonsondergang. Van nature solitair (behalve in het geval van moeders met kittens) hebben ze de neiging menselijk contact te vermijden. Cougars zijn hinderlaagroofdieren, wat betekent dat ze afhankelijk zijn van heimelijkheid en het verrassingselement om hun prooi te vangen – voornamelijk herten en elanden, af en toe een stekelvarken of eland, of soms kleinere soorten als wasberen, konijnen, bevers, of zelfs muizen.

Cougars zijn solitaire dieren met een eigen territorium. Alleen moeders met hun welpen zwerven rond in groepen. Ze hebben grote territoria, die meestal ovaal of cirkelvormig zijn. De oppervlakte van de territoria van poema’s en hun populatie is afhankelijk van de overvloed aan prooidieren, de vegetatie en het terrein. Als er in een bepaald gebied een schaarste aan prooien is, zal de omvang van de afzonderlijke territoria groot zijn. Ze hebben geen permanente holen, maar ze worden rustend aangetroffen in grotten, tussen rotsen en in dichte vegetatie. Cougars hebben de neiging om in de winter naar de bergen te trekken, vooral om te jagen. Ze hebben een levensduur van 8 tot 13 jaar in het wild en tot 20 jaar in gevangenschap.