Constance Zimmers krachtpatser Dana Gordon was een kracht om rekening mee te houden (met een bende jongens nota bene) tijdens haar tijd in de geliefde HBO-serie Entourage. Na jaren van geruchten over scripts, geschillen over salarissen, en een gebroken been voor acteur Kevin Connolly, komt de filmversie van de show deze week eindelijk in de bioscoop.
We spraken met Zimmer in het midden van een pers tour voor zowel de film als haar nieuwe fictieve Lifetime-serie, UnREAL (het ging vorige week in première), die achter de schermen gaat en in de wereld van het maken van een Bachelor-achtige reality-serie. Met nog twee andere projecten in het verschiet (Results en St. Sebastian), kan je gerust zeggen dat zelfs Ari Gold onder de indruk zou zijn.
VF Hollywood: Hoe was het om de groep weer bij elkaar te krijgen voor de Entourage-film?
Constance Zimmer: Voor mij was de beste dag de table read. Het was twee jaar geleden dat we allemaal samen waren geweest, en het was bijna alsof je weer voor het eerst aan tafel zat. Je was nerveus, ook al waren het allemaal mensen waar je al zes, zeven, acht jaar mee samenwerkte. Wat ik ongelooflijk vond, was dat het voelde als een reünie, alsof dit al je beste vrienden van de middelbare school waren en je ze gisteren nog had gezien, ook al waren er twee jaar verstreken. Iedereen voelde hetzelfde. Iedereen was zo blij om daar te zijn, zo opgewonden dat we deze personages weer mochten zijn. Het was als een liefdesfeest, een echt liefdesfeest. Ik herinner me dat ik de hele tijd aan het blozen was, van opwinding. Het was pure opwinding van, Oh mijn god, we doen dit.
Ik bedoel, ik heb het gevoel dat het eeuwig duurde- er waren geruchten dat het al zo lang in de maak was, ik kan niet geloven dat het nu eindelijk in de bioscoop komt.
Het kan op dit moment niet snel genoeg komen.
Zoals je al zei, is het al een paar jaar geleden dat je nog in de ether was, maar dat heeft de opwinding bij de fans niet verminderd. Herinnerden de mensen zich u nog als Dana Gordon, zelfs toen u niet meer op tv was?
Dana Gordon staat absoluut op nummer één als het gaat om herkenbaarheid, als mensen me al herkennen. Het is meestal in mijn yogales, of onze kinderen gingen samen naar de kleuterschool, of op een ouder-leraar conferentie. “Ik ken je niet, maar waarom ken ik jou?” Het gaat van dat uiterste tot op de hoek in New York staan en een auto vol jongens die roepen “Dana Gordon! Ik hou van je!” Ik heb er altijd van gehouden, van het ene uiterste naar het andere, en ik kon niet gelukkiger zijn dat Dana Gordon echt zo’n indruk maakte in een show die een enorme cast van personages was.
Voornamelijk bestaand uit mannen! Dus ze was vooral een lekkere frisse wind.
Wel, dat is aardig van je om te zeggen! Ik denk ook dat Dana Gordon langskwam in een tijd dat er niet veel sterke vrouwelijke personages op televisie waren. Ik was superenthousiast, want tijdens al die interviews die ik heb gedaan, hebben mensen dat onder mijn aandacht gebracht en ik dacht, Echt? Was dat er niet? En ze vertellen me dat Dana Gordon een van de eersten was. Hier is een ongelooflijk sterke vrouw in de industrie die sterke keuzes maakt en beslissingen neemt over de carrières van mensen. Als we daarmee begonnen in Entourage… Oh mijn God, neem je me in de maling? Hier dachten mensen, hier is een show over jongens die jongens zijn en kwistig zijn. Maar als het resultaat ook een soort doorbraak was om meer sterke vrouwen op televisie te krijgen, dan is dat super-exciting.
Om een beetje van versnelling te veranderen, je hebt een show die over een paar weken in première gaat. Het heet Unreal en het lijkt superrelevant op dit moment, vooral omdat het nieuwste seizoen van The Bachelorette net in première is gegaan. Wat trok je aan in dit project?
In de eerste plaats omdat een show als deze nog niet bestaat: een reality-tv achter de schermen, making of. En reality-tv is zo’n medium waar de hele wereld door geobsedeerd is. En hoewel ik niet noodzakelijkerwijs geobsedeerd ben geraakt, heb ik er zeker aan meegedaan en was ik erdoor geïnteresseerd en geïntrigeerd. Het personage dat ik speel, Quinn, voelt aan als een mix van elke sterke vrouw die ik heb gespeeld, allemaal verpakt in één. Ik voel me aangetrokken tot deze personages, of de mensen die ze casten voelen zich aangetrokken tot mij – op de een of andere manier vinden we elkaar allemaal. En Quinn gaat tot zo’n uiterste dat ik nog nooit in een personage heb kunnen uitbeelden, dus dat was echt beangstigend voor mij, maar ook heel opwindend. Iedereen die een fan is van Dana Gordon, zal versteld staan.
Je zegt dat je alleen maar hebt gedobberd in reality-tv. Je moet me iets vertellen waardoor je erdoor werd aangetrokken.
Ik ben saai, hoor! Ik hield van The Real World. Dat was toen reality-tv net begon. Het dichtste dat ik erbij kwam om er consequent naar te kijken was The Amazing Race. Het drama en de gevechten, die waren vermakelijk. Maar de andere dingen, naar al die landen gaan en al die culturen ervaren, dat was voor mij wat realiteitstelevisie moest zijn. Ons het gevoel geven dat we naar werelden gaan die we niet kunnen verkennen, in tegenstelling tot mensen voor een camera zetten en hun omstandigheden manipuleren om goede televisie te maken.
En dat deel, daar zullen we alles over leren op Unreal.
Exact.