In 1495, drie jaar nadat Christoffel Columbus (naar verluidt) als eerste Europeaan voet aan wal zette in de Amerika’s, begon de Italiaanse ontdekkingsreiziger aan een reeks expedities – expedities die historisch gezien in de schoolboeken zijn weggelaten.
“Nu, vanuit zijn basis op Haïti, stuurde Columbus expeditie na expeditie het binnenland in,” schreef Howard Zinn in zijn baanbrekende geschiedenistekst, “A People’s History of the United States.”
“Ze vonden geen goudvelden, maar moesten de schepen die terugkeerden naar Spanje vullen met een soort dividend. In het jaar 1495 hielden zij een grote slavenroof, verzamelden vijftienhonderd Arawak mannen, vrouwen en kinderen, zetten hen in hokken die werden bewaakt door Spanjaarden en honden, en pikten vervolgens de vijfhonderd beste exemplaren eruit om op schepen te laden. Van deze vijfhonderd stierven er tweehonderd onderweg. De rest kwam levend aan in Spanje en werd te koop aangeboden door de aartsdiaken van de stad.”
“Columbus schreef later,” citeert Zinn, “‘Laat ons in de naam van de Heilige Drievuldigheid doorgaan met het zenden van alle slaven die verkocht kunnen worden.'”
Eeuwenlang na zijn reizen van Spanje naar wat wij nu kennen als de Bahama’s en Cuba, werd Columbus bejubeld als de moedige pionier die de Nieuwe Wereld ontdekte. In 1934 werd Columbus Day een nationale feestdag, met dank aan president Franklin Delano Roosevelt en het Congres.
Krijg de Monitorverhalen waar u om geeft in uw inbox.
Door u aan te melden, gaat u akkoord met ons privacybeleid.
Maar ergens tussen toen en nu is er een genuanceerder verhaal over de ontdekkingsreiziger naar voren gekomen. De mainstream heeft de bedoelingen achter de exploten van Columbus geaccepteerd, en het boek van Zinn, gepubliceerd in 1980, heeft zeker een belangrijke invloed gehad.
“Gedurende honderden jaren na de reizen van Columbus is het verhaal van Columbus er een van viering, van ontdekking en van verovering,” zegt historicus William Fowler in een NPR-programma uit 2011. “En ik denk dat we de laatste tijd, zeker in de 20e eeuw en zeker vandaag in de 21e eeuw, gelukkig veel gevoeliger zijn geworden voor inheemse culturen en de schade, de verwoesting die de Europese komst hier in de Nieuwe Wereld heeft toegebracht aan die mensen.”
De grootste controverse die de reputatie van Columbus vertroebelt, is de vernietiging – velen zouden zeggen genocide – van de Amerikaanse Indianen waartoe zijn expedities hebben geleid. Goud was altijd het doel geweest van zijn veroveringen, en toen hij zijn belofte van “grote mijnen van goud en andere metalen” niet kon waarmaken, werden slaven de troostprijs.
Binnen 70 jaar na zijn aankomst waren er van de honderdduizenden Arawak Indianen op de Bahama-eilanden nog maar honderden over. Zinn schrijft: “Uit een verslag van het jaar 1650 blijkt dat geen van de oorspronkelijke Arawaks of hun nakomelingen op het eiland is achtergebleven.”
Het verslag van Bartolomé de las Casas, een priester en tijdgenoot van Columbus, bevestigt de wreedheden van de verovering van Indië.
“Terwijl ik in Cuba was, stierven 7000 kinderen in drie maanden,” schreef las Casas in zijn “Geschiedenis van Indië,” zoals geciteerd door Zinn. “Sommige moeders verdronken zelfs hun baby’s uit pure wanhoop … op deze manier stierven echtgenoten in de mijnen, vrouwen stierven op het werk, en kinderen stierven door gebrek aan melk.”
In de late 20e eeuw ontstond “Indigenous Peoples Day” als alternatief voor Columbus Day, ter herinnering aan de inheemse bevolking die door de Europese kolonisatie was uitgeroeid. Zoals de Christian Science Monitor vorig jaar rapporteerde, waren South Dakota en Berkeley, Calif.., Berkeley’s beslissing werd van kracht in 1992, twee jaar na de eerste Intercontinental Gathering of Indigenous People in the Americas, waar honderden vertegenwoordigers van Amerikaans-Indiaanse groepen op het westelijk halfrond bijeenkwamen in Ecuador en overeenkwamen om Columbus Dag te gebruiken als een viering van hun tragische geschiedenis.
Dit jaar schaffen Portland, Oregon; Albuquerque, New Mexico; en Bexar County, Texas, Columbus Dag helemaal af, ten gunste van de Dag van de Inheemse Volkeren, meldt Reuters.
Een ander twistpunt in de legitimiteit van Columbus Dag is de bewering dat de Italiaanse ontdekkingsreiziger de Amerika’s “ontdekte”. Inheemse volken hadden het continent al bijna 15.000 jaar hun thuis genoemd voordat Columbus werd geboren. Scandinavische ontdekkingsreizigers hadden Noord-Amerika al honderden jaren voor hem bereikt, en Columbus was niet eens de eerste Europeaan die voet zette in Noord-Amerika – dat was John Cabot in 1497.
Terwijl de mythe van Columbus-als-intrepid-hero blijft afbrokkelen, zijn de pogingen om Columbusdag een nieuwe naam te geven er niet op gericht om één man te belasteren als de enige schuldige aan genocide.
“Ik denk dat, als we nadenken over dat en de kosten voor de inheemse volken hier in deze wereld, de schade die is aangericht, ik denk dat dat de manier waarop we over Columbus denken een beetje verzacht, niet suggererend dat we hem individueel de schuld geven. Ik denk niet dat dat juist is,” zegt Fowler.
“Hij was een man van zijn tijd. Maar er werd veel kwaad gedaan toen de Europeanen kwamen. Vandaag denken we misschien aan ontdekking. We kunnen ook denken aan het woord, invasie, en het resultaat daarvan. Er is duidelijk veel goeds gebeurd, maar ook veel kwaad.”