Wat zijn checks and balances?
Checks and balances zijn diverse procedures die zijn ingesteld om fouten te beperken, ongepast gedrag te voorkomen, of het risico van centralisatie van macht te verminderen. Controles en tegenwichten zorgen er gewoonlijk voor dat geen enkele persoon of afdeling de absolute controle over beslissingen heeft, omschrijven duidelijk de toegewezen taken, en dwingen tot samenwerking bij het voltooien van taken. De term wordt het meest gebruikt in de context van de overheid.
Key Takeaways
- Checks and balances kunnen helpen fouten te verminderen en ongepast gedrag in organisaties te voorkomen.
- Deze zijn belangrijk in het bedrijfsleven wanneer één individu te veel controle heeft.
- Checks and balances worden het meest gebruikt in de context van de overheid.
Hoe checks and balances werken
De Amerikaanse regering oefent checks and balances uit via haar drie takken – de wetgevende, uitvoerende en rechterlijke macht. Zij functioneert als een grondwettelijk beperkte regering en is gebonden aan de beginselen en handelingen die zijn toegestaan door de federale grondwet en de overeenkomstige staatsgrondwet.
Checks and balances zijn belangrijk in bedrijven en andere organisaties waar één individu beslissingen kan nemen die van invloed zijn op de bedrijfsvoering. Checks and balances kunnen meer geld kosten en de efficiëntie verminderen, maar kunnen van cruciaal belang zijn bij het helpen identificeren van interne en externe diefstal.
Door de taken van verschillende werknemers te scheiden in duidelijk gedefinieerde rollen, zijn bedrijven en organisaties beter in staat om ervoor te zorgen dat malafide werknemers of leidinggevenden een bedrijf geen schade kunnen berokkenen zonder tussenkomst van andere werknemers. Het hebben van dit soort interne controles in een bedrijf kan de operationele efficiëntie helpen verbeteren.
Voorbeeld van checks and balances
De Amerikaanse grondwet voorziet in checks and balances voor de Amerikaanse regering door middel van de scheiding der machten tussen de drie takken: de wetgevende tak, de uitvoerende tak en de rechterlijke tak. De grondwet gaf elk van deze drie takken specifieke bevoegdheden om ervoor te zorgen dat geen enkel deel van de regering ongecontroleerd buitensporige macht kon krijgen.
Checks and balances worden door de regering van de VS op de volgende manieren toegepast. Ten eerste is de wetgevende macht het deel van de regering dat wetten maakt, maar de uitvoerende macht geeft de president vetorecht, zodat de president de wetgevende macht in toom kan houden. Bovendien kan de rechterlijke macht, die de wetten van de wetgevende macht interpreteert, bepaalde wetten ongrondwettig verklaren waardoor ze ongeldig worden.
Bovendien heeft de president weliswaar vetorecht, maar kan de wetgevende macht het veto van de president ongedaan maken met een tweederde “supermeerderheid” van beide huizen van het Congres. Dit zorgt ervoor dat de president zijn macht niet voor persoonlijk gewin kan gebruiken. De uitvoerende macht kan ook uitvoerende bevelen uitvaardigen, waarmee in feite wordt bepaald hoe bepaalde wetten moeten worden gehandhaafd, maar de rechterlijke macht kan deze bevelen ongrondwettig verklaren.
Uitvoerende bevelen worden echter vaak uitgevaardigd in het belang van het land en worden zelden als ongrondwettig beschouwd. Op 19 april 2016 kondigde president Obama bijvoorbeeld een uitvoerend bevel af dat eigendom blokkeerde en de toegang tot de VS opschortte van alle mensen die werden geacht bij te dragen aan de huidige situatie in Libië. In dit scenario hield de rechterlijke macht voet bij stuk met het bevel van de president.
In een ander voorbeeld van uitvoerende macht, riep president Trump op 15 feb. 15, 2019, in een poging om miljarden aan financiering vrij te maken voor een voorgestelde grensmuur, nadat pogingen om de uitgaven door het Congres goedgekeurd te krijgen, geen goedkeuring hadden gekregen.