A Closer Look
In een populaire kermisattractie staan de mensen met hun rug tegen de wand van een cilindrische kamer. De kamer draait snel rond, de vloer valt naar buiten, maar de rijders blijven tegen de wand gedrukt zonder te vallen. Hoewel de renners volhouden dat ze aan boord blijven door een uitwaartse kracht die hen tegen de wand duwt, is de werkelijkheid omgekeerd: de renners worden onderworpen aan een inwaartse, of centripetale, kracht. Als de attractie draait, dwingt het de rijders om in een cirkel te reizen. Volgens de traagheidswet van Isaac Newton hebben bewegende voorwerpen de neiging om zich in een rechte lijn met constante snelheid voort te bewegen, tenzij ze door een externe kracht worden beïnvloed. Om een voorwerp langs een gekromd pad te laten reizen, moet een bepaalde kracht – de middelpuntzoekende kracht – het voorwerp naar het krommingspunt van dat pad duwen. In het geval van de cirkelvormige baan, is de richting van de kracht naar het middelpunt van de draaiing. De wand van de cilindervormige kamer van de attractie doet dit door de renners naar het middelpunt te duwen (waarbij de wrijving tussen de renners en de wand de renners omhoog houdt). De zwaartekracht van de aarde werkt als een middelpuntzoekende kracht op objecten in een baan om de aarde, zoals de maan van de aarde, die voortdurend wordt versneld naar het middelpunt van de aarde, zoals in een vrije val. De Maan heeft genoeg traagheid om niet in de Aarde te storten, maar niet zoveel dat zij aan de aantrekkingskracht van de Aarde kan ontsnappen, en zo zal zij bijna oneindig rond de Aarde draaien.