Bernard Shaw past zich misschien niet al te goed aan het scherm aan, maar naar mijn mening is deze bewerking bijzonder geslaagd en waarschijnlijk de beste van allemaal, hoewel één video-uitgave in het Verenigd Koninkrijk het niet eens waagde om Shaw’s naam ergens op de doos te vermelden, en er de voorkeur aan gaf om het als louter exotisch spektakel op de markt te brengen. Dat is het natuurlijk allemaal, maar zoals met alles wat Shaw schreef, veel, veel meer, en het gaat in wezen over IDEEËN, (niet noodzakelijkerwijs, zoals vaak is beweerd, altijd Shaw’s eigen persoonlijke overtuigingen). Vivien Leigh als Cleopatra levert opnieuw een sublieme en eersteklas prestatie, terwijl ze zich ontwikkelt van bange tiener tot een keizerlijke koningin met een echt begrip van macht. (De scène waarin ze een ongelukkige slaaf afranselt om de “sensatie” van totale macht te ervaren, doet vreemd genoeg denken aan de psychologie van het veel verkeerd begrepen SALO). Vermeldenswaard is ook de prachtige muzikale score van Georges Auric, en bewondering voor de durf van producent Pascal om zo’n overdadige en dure productie te maken in het straatarme na-oorlogse Groot-Brittannië. Zeker het bekijken waard.