Blueberry Boy Bait

Ik heb een soort vreemde obsessie voor de jaren ’60. Op de universiteit (in ieder geval op mijn universiteit) waren er kinderen die mantels droegen en zwaardvechten beoefenden op grasvelden en dat was niet mijn ding. En er zijn mensen die Pride and Prejudice zo vaak hebben gelezen dat ze met recht voor een zus van Bennett kunnen doorgaan, maar zelfs als hoofdvak Engels was dat ook nooit echt mijn periode. 1920s? Te flapperig. 1930s? Te Depressie-achtig. Maar de jaren 60? Ik vind ze gewoon eindeloos fascinerend. Ik hou van de stijl en nostalgie en literatuur en films en tv-programma’s en geschiedenis en het gevoel dat dingen op een enorme en monumentale manier veranderen. Plus, kijk mijn moeder eens een Redbook lezen als pasgetrouwde in 1963 – is ze niet schattig?

Begrijp me niet verkeerd, ik heb niet de illusie dat alles perfect was. Maar het is gewoon een periode, waarschijnlijk DE periode in de geschiedenis die voor mij interessanter is dan welke andere dan ook.

Dus Sara en ik kregen het lumineuze idee om deze week retro te gaan en recepten uit de jaren zestig te posten. Wat in theorie geweldig was, want ik ben dol op alles uit de jaren ’60, toch?

Um… het blijkt dat ik niet zo gek ben op het eten. Ik begon oude kookboeken door te spitten, nieuwe kookboeken met oude recepten, Junior League kookboeken, gemeentelijke en kerkelijke kookboeken. Er waren dingen bij zoals gebraden kip of spaghetti met gehaktballen of stoofpot die ik nog steeds zou maken, maar die ook niet retro aanvoelen (omdat ze de tand des tijds hebben doorstaan). Maar er waren andere dingen… onbespreekbare dingen… dingen met marasquin kersen en pimentos en ingeblikte ananas en MSG. Ik zeg dit vanuit een vriendelijke en hoopvolle plaats in mijn hart – ik hoop echt dat onze recepten en kookboeken over nog eens 50 jaar niet zo verouderd zijn.

Sinds Sara besloot de hoofdgerechtroute te gaan, richtte ik mijn energie opnieuw op desserts, wat een aanzienlijk gemakkelijkere zoektocht was, omdat dit de recepten zijn die je moeder en oma maakten en nooit uit de mode zijn geraakt. Ik dacht aan mijn favoriete recepten uit mijn kindertijd, waarvan ik er al veel heb gedeeld (zoals Texas Sheet Cake en Banana Slush Punch). Ik hemmed en hawed en lijst gemaakt en vroeg me af en probeerde recepten.

En toen kwam ik Blueberry Boy Bait tegen in een van mijn favoriete food magazines EVER (dezelfde van de Lemon Buttermilk Sheet Cake, als dat je een referentiepunt voor awesomeness geeft). En ik wist dat dit het was, al was het alleen maar omdat het Boy Bait heette en ik de naam hilarisch vond (en veel schattiger dan al het gegrom, gekruimel en geklap… als een gerecht dezelfde naam heeft als het geluid dat ik zou kunnen maken als ik er te veel van eet, dan weet ik niet zeker of ik het wel kan). En ik maak geen grapje, toen het op het aanrecht stond af te koelen, kwam mijn man binnen en zei: “Oooooh, wat is dat?!”, terwijl hij er omheen draaide zoals onze hond doet als we ’s avonds gaan zitten eten. Als ik in een positie was om mannen te lokken met baksels, zou dit het gedaan hebben.

De ingrediënten hier zijn super simpel-allesbloem, bakpoeder, zout, boter, bruine suiker, kristalsuiker, eieren, karnemelk (hele, als je het kunt vinden), en bosbessen. Oh, en voor de topping heb je ook nog wat kaneel nodig.

Zet het rooster op de middelste stand (of de beste stand in je oven om te bakken; de mijne is NIET de middelste stand) en verwarm de oven voor op 350. Vet een bakvorm van 9×13″ in, bestrooi met bloem en zet apart.

Meng de bloem, het bakpoeder en het zout samen in een middelgrote kom.

In een grote kom of de kom van een standmixer met het roerblad, meng de boter, bruine suiker en kristalsuiker

en klop op middelhoge snelheid gedurende ongeveer 3 minuten of tot het mengsel licht en luchtig is (schraap de kom indien nodig). Voeg de eieren een voor een toe en klop ze na elke toevoeging net goed door elkaar. Verminder de snelheid tot medium en voeg 1/3 van het bloemmengsel toe, mix tot het gemengd is. Meng er 1/2 kopje karnemelk door. Herhaal dit met nog een beetje bloem, de rest van de melk, en eindig met de laatste toevoeging van bloem. Neem de bosbessen (bevroren of vers, het maakt niet uit)…

en vouw ze voorzichtig door het beslag. Spreid het beslag uit in de voorbereide pan en strooi de extra topping bosbessen over het beslag. Meng de suiker en kaneel en strooi dit over de bosbessen.

Bak 45-50 minuten of tot een tandenstoker die in het midden wordt gestoken er schoon uitkomt.

Laat 20 minuten afkoelen (of helemaal) voordat u de taart in vierkantjes snijdt en opdient. Serveer warm of op kamertemperatuur, puur of met een toefje slagroom en blauwe bessen of met gezoete slagroom of vanille-ijs. Serieus. Het is geweldig warm of niet warm… ik zou je niet eens kunnen vertellen welke ik het lekkerst vond, en ik zal je laten weten dat ik dit dapper heb getest-warm…niet warm…voor het avondeten…voor het ontbijt…als je langsloopt om te kijken of het lekkerder is als je er een klein stukje afsnijdt en het in het donker opeet als je je man vraagt om de show te pauzeren zodat je “even bij de kinderen kunt kijken”. Allemaal omdat ik van jullie hou. Graag gedaan.