Bizar fossiel Tully Monster is nog steeds een mysterie | Aarde

Evolutie kan soms heel vreemd zijn en wezens voortbrengen die er zo bizar uitzien dat je zou denken dat het wel buitenaardse wezens moeten zijn. Dat is het geval met het Tully Monster, een zeedier dat er een beetje uitzag als een reuzenslak en ongeveer 300 miljoen jaar geleden leefde. Nu toont een nieuwe studie aan dat dit oude schepsel misschien nog mysterieuzer is dan eerder werd gedacht.

Nieuwe peer-reviewed bevindingen werden gepubliceerd in het oktober 2019 nummer van Proceedings of the Royal Society B: Biological Sciences.

Het beroemde Tully Monster fossiel – formeel bekend als Tullimonstrum – werd voor het eerst ontdekt bij Mazon Creek in in Illinois in de jaren 1950. Sinds de vondst zijn wetenschappers het er niet over eens of Tully een gewerveld dier was (met een ruggengraat) of een ongewerveld dier (zonder ruggengraat). Een eerder rapport in 2016 beweerde dat Tully een gewerveld dier moet zijn.

Het ooit levende schepsel is inderdaad een van de vreemdste ooit ontdekt, met een slakachtig lichaam en een lang dun aanhangsel eindigend in een klauwachtige structuur met twee rijen kegelvormige tanden. Zijn ogen zitten aan het eind van lange dunne stengels, of stijve staven, als iets uit een science fiction film. Het had ook een verticale staartvin en een lange, smalle rugvin. Het Tully Monster was niet al te groot, hij werd maximaal 35 cm lang. Zoals paleontoloog Victoria McCoy van de Universiteit van Leicester het verwoordde:

Ik zou het Tully Monster zo ongeveer bovenaan de schaal van weirdness.

EarthSky 2020 maankalenders zijn beschikbaar! Ze zijn geweldig om cadeau te geven. Bestel nu. Ze gaan snel!

Maar nu stellen de nieuwe bevindingen van Chris Rogers van University College Cork die consensus ter discussie.

Een van de belangrijkste bewijzen waardoor Tully eerder tot een gewerveld dier werd verklaard, was dat zijn ogen pigmentkorrels bevatten, melanosomen genaamd, die naar vorm en grootte op dezelfde manier zijn gerangschikt als die in de ogen van gewervelde dieren.

Maar het nieuwe onderzoek heeft dat in twijfel getrokken, erop wijzend dat sommige ongewervelde dieren – zoals octopus en inktvis – wel melanosomen hebben die vergelijkbaar zijn met die gevonden in Tully.

Dus hoe hebben Rogers en zijn team dit bepaald?

Ze gebruikten een soort deeltjesversneller genaamd een synchrotron stralingsbron, aan de Stanford University in Californië, die de chemische samenstelling van zowel fossielen als levende dieren kan onderzoeken. Volgens Rogers:

Om dit te doen, gebruikten we een soort deeltjesversneller die de Stanford Synchrotron Radiation Lightsource (SSRL) wordt genoemd en zich bevindt aan de Stanford University in Californië. Hiermee konden we de chemische samenstelling van monsters van fossielen en van vandaag levende dieren onderzoeken. De synchrotron bestraalt monsters met intense stralingsuitbarstingen om de elementen in de monsters te “exciteren”. Wanneer elk element is geëxciteerd, komt er röntgenstraling vrij met een specifieke signatuur. Door de uitgezonden röntgenstraling te detecteren, kunnen we zien welke elementen werden geëxciteerd en uiteindelijk waar het specimen waarin we geïnteresseerd zijn uit bestaat.

Toen ze monsters van moderne gewervelde en ongewervelde dieren bekeken, ontdekten ze iets interessants. De ogen van moderne gewervelde dieren hebben een hogere zink-koper verhouding dan moderne ongewervelde dieren.

Datzelfde patroon van zink en koper werd vervolgens ook gevonden in fossielen uit Mazon Creek, waar het Tully-fossiel was ontdekt. Dus de onderzoekers onderzochten toen de ogen van de Tully fossiel zelf. De zink-koper verhouding bleek meer te lijken op die van ongewervelden, waardoor de eerdere conclusie dat Tully een gewerveld dier was, in twijfel werd getrokken.

Maar er was ook een andere wending. Het koper in de ogen van Tully was een ander soort koper dan het koper dat normaal wordt aangetroffen in de ogen van zowel gewervelde als ongewervelde dieren, waardoor de zaak nog verder in de war werd geschopt.

In het licht van deze bevindingen gaat het debat over Tully nog steeds door. Hoewel nieuw bewijs suggereert dat het een ongewerveld dier was, is het ook nog geen uitgemaakte zaak. Alleen verdere tests en analyses zullen helpen om eindelijk te bepalen wat voor soort Tully werkelijk was.

Bottom line: Het Tully Monster – een van de meest bizarre fossielen ooit gevonden – is nog steeds een mysterie over de vraag of het een gewerveld of een ongewerveld dier was, volgens een nieuwe studie.

Bron: Synchrotron X-ray absorptie spectroscopie van melanosomen in gewervelde dieren en koppotigen: implications for the affinity of Tullimonstrum

Via The Conversation