We leven in ongekende tijden van seksuele chaos en geloofsafval. Seksuele verdorvenheid heeft de wereld besmet sinds de val van de mensheid, maar vandaag zijn we niet alleen getuige van het op grote schaal verlaten van de scheppende seksuele normen, maar ook van de uitgebreide theoretische rechtvaardiging van die verlating. De moderne mens wil zijn seksuele verdorvenheid en is bereid er een geraffineerde reden voor te bedenken – en voor hoe elk alternatief voor de verdorvenheid retrogressief en abnormaal is. Tragisch genoeg is deze ideële perversie niet beperkt tot de heidens-seculiere cultuur, maar heeft zij de kerk vergiftigd.
Om in de hedendaagse cultuur een gelovig christen te zijn, moeten we ons bewust zijn van het bijbelse onderwijs over seksualiteit en daarnaar leven. De bijbelse seksuele ethiek de rug toekeren is een leven van hartzeer en verderf tegemoet gaan. In onze huidige situatie zou een samenvatting van de hoofdpunten van de bijbelse leer over seks een welkome bijdrage moeten zijn.
Twee geslachten
Ten eerste schiep God de geslachten: twee geslachten, en slechts twee, mannelijk en vrouwelijk (Gen. 1:27). Beiden werden naar Gods beeld geschapen. De vrouw als echtgenote werd uit het lichaam van de man geschapen om hem lichamelijk, geestelijk, emotioneel en in elk ander opzicht zo nabij mogelijk te zijn. Haar voornaamste roeping is hem bij te staan in hun door God gegeven taak van rentmeesterschap – heersen over Gods schepping (Gen.1,28b-29). Hoewel zij vanaf haar schepping onderworpen is aan zijn liefdevolle, zelfopofferende autoriteit, is zij in haar wezen op geen enkele manier minderwaardig aan hem. Zij is geen schepsel van een lagere orde, maar is in haar wezen gelijk aan haar man. Zij is zijn partner in hun roeping, zij compenseert zijn gebrek en hij het hare.
Sex For Marriage
Ten tweede is geslachtsgemeenschap uitsluitend voorbehouden aan het huwelijk (Hebr. 13:4). Een belangrijk (maar niet het enige) doel van het huwelijk is de voortplanting van een godvruchtig menselijk ras (Gen. 1:28a; Mal. 2:15). De logica van Gods seksuele wet lijkt duidelijk: (1) God wil dat een man zich voor het leven aan een vrouw verbindt, en geslachtsgemeenschap als de meest intieme huwelijksdaad geeft meer blijk van die verbintenis dan enige andere manier, behalve het overgeven van je eigen leven (Ef 5:25, 28). Buitenechtelijke seks ondermijnt de levenslange verbintenis van de ene man met de ene vrouw die God hem gegeven heeft, en omgekeerd. (2) Aangezien voortplanting een hoofddoel van geslachtsgemeenschap is, is het Gods ideale plan dat kinderen voor Hem worden grootgebracht in een stabiel gezin met een vader en een moeder (Ef. 6:1-3). Buitenechtelijke seks brengt vaak buitenechtelijke kinderen voort die formeel niet gebonden zijn aan een enkel huwelijk en de liefdevolle opvoeding daarvan. De christelijke seksuele ethiek begint met deze wet: alle wettige seks is echtelijke seks.
Gezin een verrukkelijke zegen
Ten derde is geslachtsgemeenschap op geen enkele manier zondig of zelfs maar een toegeving aan de zonde, maar een verrukkelijke gave van God. De schrijver van Hebreeën (13:4) zegt: “Het huwelijk is onder allen eerbaar, en het bed onbesmet; maar hoereerders en overspeligen zal God oordelen.” Het boek Hooglied van Salomo is een teder, soms erotisch liefdeslied tussen een man en een vrouw, die zich voorbereiden op het huwelijk. Er is geen spoor van moreel zelfbewustzijn over echtelijke geslachtsgemeenschap. Het is waar dat de kerkvaders vaak een minderwaardige kijk hadden op seks en het menselijk lichaam, maar dit was te wijten aan de invloed van gnostische en heidense Grieks-Romeinse ideeën. Zij haalden deze overtuiging niet uit de Bijbel, die huwelijkse gemeenschap als mooi, verrukkelijk en heilig afschildert.
Verwerpelijke seksualiteit
Vierde, bepaalde specifieke vormen van geslachtsgemeenschap zijn bijzonder weerzinwekkend. Daartoe behoren homoseksualiteit (Lev. 18:23; 20:13), bestialiteit (Lev. 20:15-16), en incest (Lev. 18:6 e.v.). Homoseksualiteit is weerzinwekkend omdat het gepaard gaat met gemeenschap met wezens die te veel op elkaar lijken. Bestialiteit is weerzinwekkend omdat het gepaard gaat met gemeenschap met wezens die te verschillend zijn. Incest is aanstootgevend omdat het, net als homoseksualiteit, gaat om gemeenschap met wezens die te veel op elkaar lijken. De civiele straf uit het oude (Joodse) verbond voor deze overtredingen (zoals overspel) was de dood (Lev. 20:13). Zo ernstig neemt God deze schendingen van de seksuele ethiek. Hoewel geen enkel volk op dezelfde wijze als het oude Israël in de wet met God is verbonden, verbiedt het nieuwe verbondstijdperk deze zonden evenzeer.
Seksuele normen in het Nieuwe Testament
Door de ethiek van de oudtestamentische gemeenschap te bevestigen (Mt 5,18-19), legde onze Heer brede ethische normen vast voor seksualiteit in de nieuwtestamentische kerk. Zijn onderwijs komt in twee contexten. De eerste is echtscheiding. Jezus verklaart dat echtscheiding niet geoorloofd is, behalve op grond van seksuele immoraliteit (porneia, Mt. 5,32; 19,9). Overspel is natuurlijk een subgroep van seksuele immoraliteit waarbij ten minste één van de deelnemers getrouwd is. Jezus corrigeerde onjuiste interpretaties van het Oude Testament over echtscheiding, maar hij bevestigde het verbod op alle sexuele immoraliteit.
In de tweede context verklaart onze Heer dat het het hart is, en niet het lichaam, dat zonden voortbrengt zoals “kwade gedachten, moorden, echtbreuk, hoererij, diefstallen, valse getuigenis, godslasteringen” (Mt 15,19). Ons probleem is niet ons lichaam of de uiterlijke wereld als zodanig, maar onze zonde, die diep in ons hart huist. In beide gevallen bevestigt Jezus de oudtestamentische norm dat seks voorbehouden is aan het huwelijk.
Sex dat uitsluit van het Koninkrijk
De apostel Paulus werkt deze overgeërfde openbaring verder uit in het bijzonder tot de primitieve gemeenten. Twee passages zijn bijzonder indringend. In 1 Kor. 6:9-11 schrijft hij:
Weet gij niet, dat de onrechtvaardigen het Koninkrijk Gods niet zullen beërven? Laat u niet misleiden. Noch hoereerders, noch afgodendienaars, noch echtbrekers, noch homoseksuelen, noch sodomieten, noch dieven, noch gierigaards, noch dronkaards, noch drankzuchtigen, noch afvalligen, noch afpersers zullen het Koninkrijk Gods beërven. En zo waren sommigen van u. Maar gij zijt gewassen, maar gij zijt geheiligd, maar gij zijt gerechtvaardigd in de naam van de Here Jezus en door de Geest van onze God.
Het tweede is Galaten 5:19-21:
Nu blijken de werken des vleses, welke zijn: Overspel, ontucht, onreinheid, ontucht, afgoderij, toverij, haat, twist, jaloezie, uitbarstingen van gramschap, zelfzuchtige ambities, tweedracht, ketterijen, nijd, moorden, dronkenschap, feestelijkheden en dergelijke; waarvan Ik u tevoren zeg, zoals Ik u ook vroeger gezegd heb, dat zij die zulke dingen doen, het Koninkrijk van God niet zullen beërven.
Twee passages zijn opvallend in die zin dat Paulus verklaart dat specifieke, onberouwvolle zonden iemand uitsluiten van het koninkrijk van God. Deze zonden omvatten (maar zijn geenszins beperkt tot) seksuele immoraliteit in het algemeen en onreinheid, zinnelijkheid, orgieën, overspel en homoseksualiteit in het bijzonder.
Paulus’ punt is heel duidelijk: degenen wier leven wordt beheerst door deze zonden (evenals specifieke niet-seksuele zonden) hebben geen deel aan het koninkrijk van Christus.
Noteer dat Paulus verder schrijft: “En zo waren sommigen van u. Maar gij zijt gewassen, maar gij zijt geheiligd, maar gij zijt gerechtvaardigd in de naam van de Here Jezus en door de Geest van onze God” (1 Kor. 9:11). Sommige van zijn Corinthische lezers waren seksueel onzedelijk geweest, maar waren gewassen van deze zonde (en andere). Zij waren rechtvaardig verklaard op grond van het verzoenend werk van Jezus door de kracht van de heilige Geest. Kunnen de seksueel onzedelijken christenen zijn? Ja, maar zij moeten hun seksuele immoraliteit achter zich laten.
Noch geeft Paulus aan dat deze zonden nooit meer in het leven van de gelovige mogen binnensluipen. De apostel die Romeinen 6-8 schreef zou nauwelijks suggereren dat de zonde helemaal geen plaats meer heeft in het leven van de christen, dat vraagt om een voortdurende geestelijke strijd. Maar het is een strijd die christenen geacht worden geleidelijk te overwinnen in de kracht van de Heilige Geest, en als iemand geloof belijdt maar terugvalt in een onbekeerlijk, door zonde gedomineerd leven, kan hij niets anders verwachten dan de geestelijke dood (Rom. 6:21; 8:6, 9, 13). Laat ik de redenering van Paulus duidelijk stellen: als je in onberouwvolle seksuele immoraliteit leeft, kun je geen christen zijn. Je bestemming is de hel. Het feit dat deze opmerking schokkend kan klinken laat zien hoe ver de kerk is afgedreven van de bijbelse seksuele ethiek.
In grote lijnen is de bijbelse seksuele ethiek onmiskenbaar duidelijk. Het probleem is niet het gebrek aan duidelijkheid in de Bijbel; het is het gebrek aan trouw in de kerk.