Beroemde Filosofen: Wat geloofde Plato?

Mijn schrijfwerk bestrijkt een breed scala aan onderwerpen, waaronder, maar niet beperkt tot: religie, het leren van talen, gezondheid, filosofie en juridische kwesties.

De filosofie van Plato

De Griekse filosoof Plato is over de hele wereld bekend om zijn bijdragen aan de filosofie, de politiek en de metafysica. In dit artikel zal ik enkele van zijn algemene opvattingen bespreken, evenals enkele van de meer specifieke opvattingen waar hij om bekend staat.

Algemene opvattingen

• Plato was een van de eerste consequentialisten – hij geloofde dat het om het eindresultaat ging, niet om hoe je daar kwam.
• In zijn werk “De Republiek” beschreef hij zijn versie van een perfecte samenleving waarin hij de regering steunt in het liegen tegen de bevolking om meer geluk te bereiken.
• Dit is in de context van het goedkeuren van eugenetica waar hij een methode bedacht van gereguleerde seksuele gemeenschap, die alleen is toegestaan op speciale festivals waar mensen seksuele partners krijgen via een vaste loterij. Deze loterij zou worden vastgesteld om mensen van ‘goede afstamming’ te verleiden met elkaar te paren en sterke kinderen voort te brengen.
• Daarnaast zouden kinderen met ‘gebreken’ bij de geboorte worden verwijderd.
• Plato geloofde dat alleen filosofen over de landen zouden mogen heersen.
• Plato geloofde dat alleen mensen die keer op keer bewezen hebben dat zij oordelen vellen die in het beste belang van de samenleving zijn, zonder hun oordeel te vertroebelen met persoonlijke belangen, geschikt zouden moeten zijn om te heersen.
• Plato was van mening dat de samenleving beter zou functioneren als geen van de “hoeders” (bestaande uit de heersende klasse en de hulppersonen – degenen die de heersers helpen) enig persoonlijk bezit zou bezitten.
• Hij geloofde dat het afschaffen van familie-eenheden en het vervangen door een staatskwekerij die ieders (ook die van de heersers) kinderen in beslag zou nemen en voor hen zou zorgen, het beste zou zijn voor de samenleving, omdat de kinderen geen familie-gerelateerde vooroordelen zouden hebben en dus volledig loyaal aan de staat zouden zijn.

Plato’s Theorie van de Vormen

Plato geloofde dat er maar één ‘echte’ versie van iets was – de perfecte versie. Al het andere dat we met onze zintuigen zien, is slechts een imitatie van deze perfecte versie, of perfecte ‘vorm’. De imitaties die we zien maken allemaal deel uit van de wereld van de schijn, terwijl de volmaakte vormen deel uitmaken van de werkelijkheid.

De beste manier om Plato’s vormtheorie uit te leggen is aan de hand van een voorbeeld: hoewel er vele soorten bedden bestaan (eenpersoons-, tweepersoons-, hemelbedden), hebben ze allemaal één ding gemeen dat ze tot bedden maakt: ze proberen allemaal te bereiken dat ze een bed zijn. Dit ideale bed is wat alle fysieke bedden die we zien proberen na te bootsen, waardoor ze imitaties zijn en geen echte vormen. Plato geloofde hierin en meende dat een mens alleen door denken en rationeel denken de vormen kan afleiden en ware kennis kan verwerven.

Wat Plato bedoelt met ‘ware kennis’ is zijn idee dat de wereld van de vormen tijdloos is – d.w.z. dat er nooit iets verandert – en dat daarom kennis over de wereld van de vormen ‘ware’ kennis is. Kennis over een bepaalde imitatie van een echte vorm, zeg de stoel in je woonkamer, is niet ‘echt’ omdat deze kennis niet tijdloos is: de stoel zal afbrokkelen van de vorm zoals jij hem kent en daarmee ook de waarde van je kennis.

Omdat de wereld waarin wij leven voortdurend verandert, concludeert Plato dat alle kennis die wij denken te hebben slechts een mening is en aan verandering onderhevig is. Het is vanwege zijn vormenleer dat Plato van mening was dat filosofen de wereld zouden moeten regeren – zij zijn de enigen die op zoek zijn naar ware kennis en niet slechts naar imitaties daarvan, en dus zijn zij de enigen die geschikt zijn om op basis van kennis te regeren.

De ‘Schitterende Mythe’ of ‘Edele Leugen’

Om de loyaliteit van het volk van de staat te bevorderen, bedacht Plato een leugen over onze oorsprong: dat iedereen volledig gevormd uit de grond is geboren en dat herinneringen aan hun opvoeding niet meer dan een droom waren. Op deze manier worden alle burgers aangemoedigd om elkaar als broers en zussen te beschouwen omdat zij allen uit Moeder Aarde zijn voortgekomen, waardoor zij worden aangemoedigd loyaal te zijn aan elkaar en aan het land dat zij bewonen. Dit staat bekend als de “Edele Leugen” of de “Grootse Mythe”.

De mythe omvat ook het idee dat toen God ieder mens schiep, hij ofwel goud, zilver of brons aan hun samenstelling toevoegde. De mensen met goud moesten ‘Heersers’ zijn, die met zilver ‘Hulpkrachten’ en die met brons ‘Arbeiders’.

Dit betekende dat als twee ‘gouden’ ‘Heersers’ een kind kregen dat geacht werd van ‘brons’ te zijn, het kind een ‘Arbeider’ moest zijn. Plato bedacht deze uitbreiding van de mythe om de mensen aan te moedigen gelukkig te zijn met hun positie in het leven, die hen door God was gegeven en niet kan worden veranderd.

Een rechtvaardige staat

Plato geloofde dat de volmaakte staat vier kwaliteiten zou bevatten: wijsheid, moed, zelfdiscipline en rechtvaardigheid.

• Wijsheid komt voort uit de kennis van de Heerser en wijze beslissingen.
• Moed komt voort uit de hulpkrachten die de landen verdedigen en onzelfzuchtig de Heersers helpen.
• Zelfdiscipline komt voort uit de harmonie tussen alle drie de klassen.
• Rechtvaardigheid ontstaat doordat iedereen doet waar hij ‘van nature’ geschikt voor is.

De drie delen van de ziel

Plato identificeerde drie elementen van de ‘ziel’. Hij gebruikte de term ‘ziel’, maar dit moet niet worden verward met spiritualiteit of een deel van iemand dat losstaat van zijn fysieke lichaam. Plato gebruikte het eerder als een algemene term voor datgene wat mensen tot handelen aanzet.

De drie elementen zijn:

1. Rede: Dit lijkt veel op ‘wijsheid’ in samenlevingen en is het element dat alle feiten die een persoon kent, overweegt en dan beslist welke middelen het beste zijn om het doel te bereiken. De rede houdt zich ook bezig met de liefde voor de waarheid.
2. Geest: Deze zorgt voor emotionele motivatie en drijft mensen ertoe op bepaalde manieren te handelen als ze boos, overstuur, enz. zijn.
3. Verlangen: Dit drijft mensen ertoe te handelen vanuit lagere driften, zoals lust, honger en dorst.

Plato stelde dat verlangen soms in tegenspraak is met de rede en het bewijs levert dat mensen doen wat ze willen in plaats van wat het beste voor hen is. Hij gebruikt dit als bewijs voor het bestaan van de verschillende delen van de ziel.

Merk op hoe de drie elementen overeenkomen met Heersers (verstand), Helpers (geest) en Arbeiders (begeerte) in een samenleving – dit illustreert een van Plato’s sterkste overtuigingen: dat de opmerkelijke aspecten van de samenleving gelijk te stellen zijn met de opmerkelijke aspecten van individuen in het algemeen.

Dit artikel in videoformaat

© 2012 DK

Xiwen Yang op 26 augustus 2020:

Platato’s idee moet worden getolereerd en er moet naar worden verwezen voor de ontwikkeling van een rationelere geest, maar net als de intellectuelen in de samenleving die hij heeft afgeschilderd – ze zijn niet praktisch. Hij heeft werkelijk vooruitstrevende gedachten, maar ze lijken een communistisch aandoende dystopie te scheppen, die er niet in slaagt te implementeren naar onze werkelijkheid. Ik waardeer echter het utilitarisme, dat conflicten elimineert door het gevolg van “het grotere goed” te waarderen boven het individuele belang of het morele kader van de samenleving.

THOBIAS TN op 29 januari 2020:

Ik wou dat ik dit aardse universum was, zodat ik de mentaliteit van alle mensen filosofisch kon transformeren en tegelijkertijd een menselijke samenleving kon vernieuwen om geschikt te zijn voor filosofisch redeneren en de Platonische kijk op wijsheid, rede, verlangen, geest, moed en rechtvaardigheid te omarmen. Als hedendaags filosoof wens ik filosofische deugden te verwerven, en alles wat daarin besloten ligt…Plato is een fantastische filosoof en ik zou willen dat ik hem was, zodat ik de rest van mijn leven zou kunnen glimlachen. Veel van de platonische literaire werken worden wereldwijd beoefend en het hof van wetten doet dat…Dat is meer dan genoeg.

Harmon Spann Jr uit Bronx, N.Y. op 08 oktober 2019:

Geen mens moet zich onderwerpen aan heerschappij maar wijsheid, absoluut begrip en de wil om te Zijn of te Worden. Dit wie we moeten evolueren ook. Plato heeft enig begrip van wat gezegd is, ongeacht de omstandigheden op onze reis moeten we allen met LIEFDE behandelen. Iedereen zou een keuze moeten hebben, vrije wil, in jouw leven zie je wat mensen met een handicap kunnen doen voor onze planeet, onze wereld en voor elkaar. Op dit moment moet je luisteren naar ons verleden en heden, en stap in wijsheid bekleed met begrip om LIEFDE te worden.

Kervenslouissaint op 31 mei 2019:

Wie is God?

God heeft de mens niet geschapen, maar de mens heeft God uitgevonden. Niets wordt geschapen, maar alles wordt getransformeerd. Volgens Auguste Compte moet elke vooruitgang bewezen worden.

De mens heeft het bestaan van God uitgevonden in verband met zijn gebrek aan kennis over bepaalde onderwerpen (raadsels). Concluderend, God is de limiet van de mens in termen van kennis. Een onvoltooid onderwerp van studie, door sommigen niet te bewijzen door de wetenschappelijke methode wordt een raadsel. Met de vruchtbare verbeelding van de mens heeft hij een denkbeeldige persoon (God) bedacht begiftigd met specifieke kenmerken die de hoogste macht bezit, door middel van een absolute (alwetende) plenaire weg gebaseerd op subjectiviteit door abstracte overtuigingen (spirituele doctrines).

Payson Layne op 27 maart 2019:

Ik ben het eens met de meeste van zijn punten, maar ik zou willen dat het gedeelte “algemene opvattingen” van dit artikel meer sprak over hoe verschillende mensen met verschillende achtergronden nieuwe ideeën inbrengen, en deze ideeën kunnen een beschaving verder stuwen. Hij heeft het over het verwijderen van kinderen met gebreken, maar dit kan een breed spectrum van kinderen zijn. Dit zou een kind met autisme kunnen zijn, maar het zou ook gewoon een kind met kleur kunnen zijn. naast dit punt, denk ik dat hij een aantal geweldige ideeën had.

Ratna B.. khatri op 30 augustus 2018:

Wow zeer interessant persoon. ik hou van plato. Dank u.

Dumbass op maart 06, 2017:

Dit was zeer goede informatie. Dank u.

DK (auteur) uit Londen op 07 mei 2016:

Het feit dat we zijn gedachten nog steeds gebruiken als basis voor veel discussies is echt opmerkelijk. Natuurlijk, met zijn diepzinnige ideeën kwam ook een zee van waardeloze – deel van het creatieve proces!

Sourav Rana op 07 mei 2016:

Zeer interessante hub. Ik heb echt genoten van het lezen ervan en ik ben het volledig eens met Plato in de meeste punten. Het is echt toe te juichen dat een man eeuwen geleden had verbazingwekkende filosofie, misschien is dat het ding dat hem onderscheidt van algemene mensen van zijn tijd.

Nadine May uit Kaapstad, West-Kaap, Zuid-Afrika op mei 08, 2014:

Wow. Een interessant artikel over de filosofieën van Plato, maar sommige ideeën misten totaal elk mededogen met zijn medemens.Was Plato niet de man die beweerde te hebben geweten van het continent Atlantis?

ScienceOfLife op 07 juli 2012:

Precies de juiste Q! Want in dit geval is de snaar al verbonden met de haak. Nu zijn we echt met natuurkunde bezig mijn vriend!

Het touwtje kan niet bij toverslag aan een haak trekken. Net zo min als de aarde magisch aan de maan kan trekken. Ze MOETEN al verbonden zijn, op de een of andere manier. Daarom heeft de deeltjesfysica (Quantum dus) geen aantrekkingskracht! Daarom beroepen zij zich op ptolemeïsche verklaringen (aka cirkelvormige beschrijvingen). Een deeltje is een volkomen geldige hypothese, zonder twijfel. Ik kan me voorstellen hoe een bal een andere bal raakt en duwt. Maar geen aantrekkingskracht!

Dus, ik zeg dat de fundamentele entiteit die we hypothetiseren (aannemen) absoluut 100% een of ander continu medium MOET ZIJN. Maar het kan geen aether zijn, dat is nu taboe en voor een keer terecht: aether is irrationeel en heeft geen verklarende kracht. (Einstein probeerde het te omzeilen met kromme ruimte en al die waanzin). Maar hij wist dat het aether in vermomming was.

Wat houden we over? Hint: touwen en touwtjes… 😉

DK (auteur) uit Londen op 07 juli 2012:

“Kijk: een touwtje trekt aan een vishaak. We zijn klaar. Geen achteruitgang. We verminderen niet meer.”

Waardoor kan het touwtje aan een vishaakje trekken?

ScienceOfLife on July 07, 2012:

Nee, oneindige regress heeft er niets mee te maken. Oneindige regressie is een product van reductionisme en mereologie. We reduceren een stoel niet tot kleinere onderdelen; dat is geen wetenschap. We gebruiken gewoon de stoel (veronderstellen hem) zodat we verder kunnen met onze theorie.

De mafkezen bij CERN denken dat we deeltjes kunnen herleiden tot nog kleinere deeltjes. Dit is oneindige achteruitgang. Er moet absoluut een fundamenteel object zijn. Daar hoeven we geen proeven of vergelijkingen voor te doen. Er moet, rationeel, een fundamenteel object zijn met een soort architectuur.

Kijk: een touwtje trekt aan een vishaak. We zijn klaar. Geen regressie. We verminderen niet meer. We proberen gewoon uit te leggen hoe een voorwerp aan een ander voorwerp trekt. Een touw trekt een persoon naar een ander, in een touwtrekwedstrijd. Dit is rationeel. Dit is natuurkunde. We kunnen het visualiseren.

“Het lijkt erop dat het moet eindigen met een kracht.”

Wat IS dan een kracht?! Laat me “een” kracht zien. Wat is anders die spirituele entiteit waar we het over hebben? Dit is het probleem van de moderne “natuurkunde” (eigenlijk is het wiskunde-fysica en religie).

Er is of een ding, of niets. Een object, of lege ruimte. Kan niet beide zijn. Heeft vorm, of heeft geen vorm. Dat is alles wat mogelijk is. Laten we dus aannemen dat er een vorm is voor onze theorie. Welke vorm hebben we nodig om twee objecten naar elkaar toe te trekken? Welke vorm heeft het licht of het voorwerp dat de verschijnselen van het licht bemiddelt? Dit zijn rationele vragen.

Ook hier heeft oneindige regress te maken met het niet objectief definiëren van dingen, of het komt omdat deze autistische wiskundigen voor altijd getallen delen en doen alsof getallen objecten zijn, of omdat ze zogenaamde “functionele definities” gebruiken (met andere woorden, ze proberen een object te “bewijzen” door een test of procedure uit te voeren of een “voorspelling” te bevestigen — zoals ze nu doen met Higgs).

Wel, als je objecten van magie zijn gemaakt, dan zullen je voorspellingen zeker altijd uitkomen. Ik voorspel een kracht: een HEAVY kracht! OK, nu heb ik het gevonden! Woohoo!

Nee, dit is geen wetenschap. Je moet EERST het object waar je het over hebt aantonen (illustreren). Als ik “voorspel” dat een auto bestaat, en er dan naar op zoek ga, kan ik maar beter weten WAT ik zoek! Het kan maar beter een vorm hebben!

DK (auteur) uit Londen op 07 juli 2012:

Nee, nee, nee, nee! Je hebt absoluut geen reden om dat te zeggen! Bovendien heb je een oneindige regress begaan!

Als je zegt dat de effecten van een object bepaald worden door meer objecten, wat geeft die objecten dan zijn effecten? Wat geeft dat object dan zijn respectievelijke effecten om dat te doen? Ad infinitum!

Je hebt dit zelf ook al gezegd met “OK prima, maar hoe kun je PULL verklaren met discrete balletjes? Enzovoort…” Hoewel ik vrees dat je je niet realiseerde dat “enzovoort…” eeuwig doorgaat als we effecten moeten blijven verklaren met objecten!

Het lijkt erop dat het moet eindigen met een kracht, een natuurlijk verschijnsel van het universum.

Ik heb moeite om je idee te begrijpen dat voorwerpen andere voorwerpen kunnen laten bewegen zonder dat er krachten aan te pas komen, dat er een ‘mechanisch proces’ kan zijn zonder energie.

Bij voorbeeld, wanneer ATP uiteenvalt in ADP en een fosfaat, komt er energie vrij die gebruikt kan worden om de reacties in ons lichaam te katalyseren.

(In onze meest geaccepteerde theorie) Bij spiercontractie is het deze energie van ATP die de koppen van de actinefilamenten in staat stelt van vorm te veranderen en de ‘slag’ en beweging in ons lichaam te veroorzaken.

Dus wanneer je spreekt van een ’touwtje dat een vishaak binnenhengelt’ of een ’touwtje dat een bal rondzwaait’ moet je deze gebeurtenissen nog steeds terugbrengen tot de kracht die de beweging mogelijk maakt.

ScienceOfLife op 07 juli 2012:

“Dus ik denk dat de beste manier is om je te vragen: wat is het in het bestaan dat een elektron negatief maakt?”

“er moeten krachten bestaan als onderdeel van de natuurwetten van het universum”

Wederom moeten we definiëren wat we bedoelen met “bestaan”. Eerst moeten we er zeker van zijn dat een elektron een geldig object is (vorm) en een dat MOGT bestaan (plaats heeft). Dus iemand, misschien een doctorandus, zou in staat moeten zijn om er eenvoudig een voor mij te tekenen. Maar dat kunnen ze niet!

Een elektron is niet negatief of positief. Dat zijn abstracte begrippen die we gebruiken zoals links en rechts, of liefde en haat. Een elektron heeft, net als elk voorwerp, gewoon vorm en beweegt in een bepaalde richting of zet uit of krimpt volgens wat je theorie ook is.

Ze gebruiken termen als kracht, veld, massa, pos/neg, enz. Maar deze betekenen niets in de wetenschap: het zijn allemaal wiskundige termen, of in het beste geval zijn het abstracte of cirkelvormige beschrijvingen van wat we waarnemen. Bv. een magneet trekt een ander aan of stoot het af. Prima. Dat “weten” we al (d.w.z. we kunnen dit gedrag voorspellen). De vraag is: WAAROM zou een magneet een ander aantrekken of afstoten? Wat trekt of duwt er FYSISCH aan deze twee voorwerpen? Als we alleen maar zeggen, het ene veld trekt aan en het andere stoot af, of het heeft te maken met positief en negatief, of lading of velden, of wat dan ook; dan hebben we nog steeds niets verklaard! We hebben de vraag helemaal laten rusten.

Magnetisme is eenzelfde soort probleem als zwaartekracht. Zwaartekracht is geen ding (object). Het is een beschrijving van wat we al waarnemen. De vraag is WAT is zwaartekracht (hypothese), en WAAROM valt de pen op aarde (theorie)? Zodra we het WAT hebben (hypothese: structuur, vorm) kunnen we zeggen HOE (mechanisch proces) en zo de belangrijkste WAAROM-vraag beantwoorden.

De ENIGE manier waarop een voorwerp aan een ander voorwerp kan trekken is via een continu bemiddelend voorwerp, zoals een touw dat een bal ronddraait, of een touwtje dat een vishaak binnenhengelt. Omdat deze “deskundigen” bezig zijn met religie, politiek, wiskunde en voorspellingen en al die andere onzin, zijn ze de ware natuurkunde vergeten en zijn ze gekomen met irrationele pseudo-uitleggingen, zoals velden en kracht en wat al niet meer. Ze zijn vergeten dat we een fysisch object nodig hebben om fysica te bedrijven!

En al die onzin over licht dat een golf is EN een deeltje EN een golfpakket enzovoort. Het is gewoon een contradictio in terminis (contradictio in terminis).

Dus ik vraag opnieuw: wat bedoel JIJ met bestaan, object, concept? Hopelijk kun je deze termen consequent gebruiken. Dan, wat zijn je voorwerpen? Deeltjes (balletjes)? OK prima, maar hoe kun je PULL verklaren met discrete kleine balletjes? Enzovoort…

De hypothese-fase van de wetenschap is eigenlijk: 1) definities, 2) bewijsstukken (d.w.z. voorwerpen) en 3) uiteenzetting van de feiten (het decor bepalen). Dat is de enige manier waarop we verder kunnen gaan met een soort theorie.

DK (auteur) uit Londen op 06 juli 2012:

Als je dat eenmaal hebt ontleed en je realiseert je dat er krachten moeten bestaan als onderdeel van de natuurwetten van het universum, dan is de interessante vraag om te vragen waarom deze en geen andere… En het is maar al te gemakkelijk om irrationeel te worden als je over deze onderwerpen nadenkt, omdat we zo weinig weten!

DK (auteur) uit Londen op 06 juli 2012:

Nee, natuurlijk heeft de menselijke waarneming niets te maken met het bestaan. Daar heb ik het helemaal niet over.

Kinetische energie heeft niets te maken met onze waarneming ervan. Het is niet ontstaan toen wij het zagen. Misschien was kinetische energie een slecht voorbeeld.

Neem de lading van een elektron. Wat maakt het negatief?

Als een object een elektron negatief maakt, wat geeft dat object dan de kracht om andere objecten negatief te maken?

Als het antwoord een ander object is. Dan geldt dezelfde vraag. Ad infinitum.

Wat we daaruit weten is dat er krachten in het bestaan moeten zijn die gepaard gaan met objecten.

Dus ik denk dat de beste manier is om u te vragen, wat is het in het bestaan dat een elektron negatief maakt?

ScienceOfLife op 06 juli 2012:

“Neem bijvoorbeeld kinetische energie, die bestaat duidelijk, maar kan voor jou niet afzonderlijk worden getekend.”

Nee! Energie bestaat niet, het is een concept. Energie heeft geen vorm. Kan ik “een” energie tekenen? Nee, het heeft te maken met meting of gevoel of wat dan ook (eigenlijk is het een ongelooflijk losse en kneedbare term).

Dit is helemaal het probleem zoals ik het zie. Laten we een ander gedachte-experiment proberen. Bestaat de maan? Zo ja, waarom? Zo nee, waarom niet?

Verder; bestond het pas toen we het gemeten hadden? Is ze ontstaan omdat wij haar hebben waargenomen? Als we geen bewijs hebben voor de maan, bestaat ze dan niet? Als ik blind,d eet en stom ben, bestaat de maan dan niet “voor mij”? Etc.

Als de Maan bestaat, dan doet zij dat hopelijk ongeacht of wij het kunnen bewijzen, er bewijs voor kunnen leveren, het kunnen voelen, het kunnen meten, het kunnen waarnemen, enzovoort. Hopelijk bestaat de maan omdat wij bestaan consequent definiëren. Dan kunnen we verder gaan. Dus, bestaat God? Ja of nee? Zelfde vraag: waarom of waarom niet?

Als we Hem niet kunnen meten, of aanraken, of bewijzen, of als Hij ongrijpbaar of vaag is of ons geen bewijs voor Zijn bestaan toont, bestaat Hij dan niet?

Ik zeg nee! Onzin! Het heeft niets te maken met bewijs, bewijs enz. Dit is waarom theïsten en atheïsten rondrennen om goden voor elkaar te “bewijzen” en “te weerleggen”. Daarom hebben we deeltjes en hogere dimensies die we ons niet kunnen voorstellen. Omdat we onze rationaliteit verloren hebben. Om rationeel te zijn, moeten we zo objectief mogelijk zijn. Dus moeten we waarnemers uitsluiten.

HOPELIJK, als we de maan waarnemen, of God, dan bestaan ze HOPEVOLLEER al! Het bestaan heeft dus niets te maken met menselijke bewijzen, zintuigen, bewijzen enz.

Als we ALLE waarnemers uitsluiten, wat blijft er dan over? Kleur? Nope, subjectief. Insecten zien meer blauw, wij zien meer rood. Grootte? Grootte is relatief en vereist een vergelijking met een ander object.

De ENIGE eigenschap die objecten objectief gezien hebben, moet de vorm zijn. Kun je je een stoel zonder vorm voorstellen?! Geen kans! Dus, als God bestaat, moet hij vorm hebben, en dan ook locatie. Dan kunnen we verder gaan met onze theorie (God maakte het heelal, wat dan ook!). Of, we veronderstellen (beroep doen, hypothese van de Yeti, of een deeltje, of Napoleon, of wat dan ook! Zolang ALS — ALS — het bestaat (of bestond), heeft het een soort structuur (vorm)!!!

We kunnen het bestaan alleen definiëren en veronderstellen, is in wezen mijn punt.

DK (auteur) uit Londen op 06 juli 2012:

Mmm nee, ik begrijp je argument zeker, maar ik wees er alleen op hoe het definiëren van bestaan met een definitie die aanwezigheid vereist het bestaan ontkent van de effecten van voorwerpen, die ongetwijfeld wel bestaan.

Stel je twee willekeurige voorwerpen in een vacuüm voor. Waarom hebben ze een effect op elkaar?

Stellen dat de relatie tussen deze twee voorwerpen niet bestaat, is ontkennen wat we kunnen zien.

Neem bijvoorbeeld kinetische energie, die duidelijk bestaat, maar voor u niet los van voorwerpen kan worden getekend. Als zou blijken dat kleine objecten de effecten veroorzaken die wij zien als kinetische energie, wat veroorzaakt dan dat die objecten hun effecten veroorzaken? Ad infinitum!

Neem de lading van een elektron en zijn relatie tot de lading van een proton. Het is een kracht die deze lading veroorzaakt, niet meer objecten? De kracht bestaat zeker, ongeacht de definities die het noodzakelijk maken een vorm te hebben om te bestaan.

Ja, objecten bestaan zeker – maar dat doen ook veel dingen met schijnbaar (belangrijk onderscheid!) geen vorm.

Zo zie ik het in ieder geval,

Dank je (:

ScienceOfLife op 06 juli 2012:

Hi Philanthropy2012, bedankt voor je commentaar. Ik weet nog niet zeker hoeveel ik zal schrijven, maar ik waardeer de aanmoediging.

Mijn punt is niet dat er een monopolie op definities zou moeten zijn, maar alleen dat wie zijn termen definieert, dat consequent moet doen om geen mazen of vaagheden te laten.

De reden dat ik deze definities heb gekozen is dat ze objectief zijn, dat wil zeggen menselijke waarneming uitsluiten. Als ik bijvoorbeeld accepteer dat wat bestaat “dat wat fysiek effect heeft” is, dan zie ik daar een aantal directe problemen mee.

Een effect is bijvoorbeeld niet fysiek. Een effect is wat een fysisch object DOET, niet wat het is. B.v. een ba hypothesized ll (fysiek, zelfstandig naamwoord) kan bewegen (dynamisch, werkwoord) of stuiteren of rollen of wat dan ook. Hetzelfde geldt dus voor zwaartekracht. Zwaartekracht is een losse term voor een beschrijving van wat we waarnemen (b.v. de pen valt op de grond). Maar de verklaring van WAAROM dit zo is, vereist noodzakelijkerwijs een soort object. Anders krijgen we een cirkelredenering, en vervangen we verklaring door beschrijving. We “weten” al (observeren, meten, enz.) dat de pen op de grond valt. Maar wat is het fysische mechanisme dat hier in het spel is?

Het kan geen magie zijn, en het kan ook geen concept zijn dat aan de pen trekt (zoals liefde of rechtvaardigheid of ethiek). Dus wat is het mechanisme? Daarvoor moeten we uitgaan van iets (een of ander ding, alias een of ander object).

Alle objecten moeten de eigenschap van vorm hebben (architectuur). Anders gaan we terug in cirkels. Ze beweren dat de Higgs Bosson bestaat – ok, prima! Laat ze me er dan een tekening van maken, al is het maar een ruwe mockup. Hoe wordt deze fysische entiteit onderdeel van hun theorie? Welke vorm (architectuur) heeft het? Als het geen vorm heeft, hoe kan het dan bestaan?! Waar hebben we het hier over; wat is het dat we visualiseren?! Enzovoort.

Ik hoop dat je hier iets aan hebt.

DK (auteur) uit Londen op 06 juli 2012:

Ik ben het in zoverre met je eens Scienceoflife dat we moeten definiëren wat woorden zijn voordat we ze gebruiken, anders raken we allemaal in de war.

Het lijkt me echter dat je de definities te eenvoudig hebt gesteld. U stelt namelijk dat iets, om te kunnen bestaan, een vorm moet hebben en fysiek aanwezig moet zijn.

Beschouw dan de natuurlijke verschijnselen van het universum, zoals zwaartekracht, EM-straling en dergelijke.

Deze hebben niet noodzakelijkerwijs een ‘vorm’ of ‘fysieke aanwezigheid’ zoals men conventioneel zou kunnen omschrijven.

Ik zou iets als ‘bestaand’ definiëren als iets dat een ‘fysiek effect’ heeft. Dat wil zeggen, als het een effect veroorzaakt op een object of een object is (ruimte innemen is op zichzelf al een effect) dan bestaat het.

Ik vind deze definitie passender omdat ze rekening houdt met dingen die we nog niet hebben uitgezocht.

We hebben letterlijk nog maar net ontdekt dat het Higgs Boson bestaat (opwindend spul!) maar we weten nog steeds niet hoe/waarom dit veld bestaat en hoe/waarom het werkt!

Interessant om te zien wat je denkt, als het goed is volg ik je – je klinkt alsof je dingen van waarde zou kunnen schrijven!

ScienceOfLife op 06 juli 2012:

Het probleem dat Plato had, en waar de filosofen tot op de dag van vandaag nooit echt uit zijn gekomen, was dat van het begrijpen wat we bedoelen met “bestaan”.

Daarom hebben we nog steeds deeltjes-“fysici” die zoeken naar (blijkbaar “ontdekken” van) nuldimensionale deeltjes en hyper-dimensies! Ze zoeken naar de Perfecte Vorm, en die zullen ze niet vinden, want die bestaat niet.

We moeten “bestaan” (synoniem: echt) EERST objectief definiëren, dan lossen we het probleem op. Het zijn gewoon definities. Plato gebruikte gewoon synoniemen zonder ooit iets objectief te definiëren (consequent, idealiter zonder waarnemer).

Exist: fysieke aanwezigheid.

Fysiek: vorm (of contour, structuur) bezitten tegen ruimte

Aanwezigheid: plaats (of ‘verzameling afstanden’) van een bepaald object tot de overige objecten

Ruimte: dat wat geen vorm, grenzen of oppervlak heeft

Object: dat wat vorm heeft

Nu hebben we het eeuwenoude filosofische ‘probleem’ opgelost door kernbegrippen zo objectief mogelijk te definiëren. Nu weten we wat echt is (d.w.z. bestaat) of niet.

Bestaat god? Bestaat deze tafel? Hoe zit het met de Yeti?

Wel, hebben zij *fysieke aanwezigheid*, d.w.z. zowel vorm als plaats? Zo ja, ja – per definitie. zo niet, nee – per definitie.

Daaruit kunnen we ook concluderen dat de eerste fase van de wetenschappelijke methode (aka de hypothese) altijd eerst met definities moet beginnen.