Melody Melamed’s portretten van transmannen hebben zowel een sterk als een rustig bewustzijn van de strijd en de triomfen van het transitieproces. Melamed’s foto’s, genomen in de huizen van haar onderwerpen, zijn huiselijk en warm, subtiel en empathisch, terwijl ze een lens richten op operatielittekens, gezichtshaar, en transmannen met hun partners. Ze besteden aandacht aan de levendigheid van het woord transitie – de onderwerpen van de foto’s zijn vastgelegd in alle stadia van het proces, en de beelden vibreren met een pijnlijke energie.
Aan de telefoon in oktober legde Melamed uit dat de inspiratie voor haar portretten van transmannen, getiteld Works in Progress, afkomstig was van een ander project dat ze had gedaan, Two is One. “Ik maakte een serie portretten van androgyne mannen en vrouwen,” zei ze. “Ik had een onderwerp genaamd Joe die ongeveer een jaar later naar me toe kwam voor foto’s en hij begon met me te praten over zijn transitie van vrouw naar man, dus begon ik hem te documenteren.”
“Mijn werk is altijd over gender gegaan,” vervolgde ze. “Er is iets met de overgang van vrouw naar man waar ik me op een bepaalde manier mee kan identificeren. Ik ben vrouw, geen transpersoon, maar er is iets waar ik me mee kan identificeren. Ik voel een verbondenheid met mijn onderwerpen.” En bij het uitleggen van het proces van haar shoots, bevestigde ze dat dit waar was: “Het is de eerste keer dat ik deze mensen ontmoet,” zei ze, maar “meestal hang ik een dag met ze rond. Ik denk dat we zo’n 20 of 30 minuten fotograferen. Het grootste deel van de tijd wordt besteed aan het leren kennen van elkaar en het horen van hun verhalen.”
Melamed’s portretten kunnen een verwarrende of emotionele ervaring zijn, vooral voor degenen die nog nooit getuige zijn geweest – laat staan ondergaan – van de overgang. Dit, zegt de fotografe, is een deel van haar bedoeling. “Ik wil dat het mensen raakt”, zegt ze, maar het is niet alleen voor de onwetende voyeur. “Op een bepaalde manier denk ik dat dit meer is voor de mensen die dit soort overgang meemaken, specifiek de mensen die ik fotografeer,” zei ze. “Ik weet dat er genoeg transmannen en -vrouwen zijn die zich vast kunnen identificeren met deze mensen en deze beelden. Zelfs als je niet trans bent, hoop ik dat je een gevoel van begrip kunt krijgen dat dit echt is, dat dit bestaat. Het is krachtig materiaal en we moeten het serieus nemen.”