Een vrouw wordt meestal gediagnosticeerd met onvruchtbaarheid door baarmoederfactoren wanneer er afwijkingen aan de baarmoeder zijn. Dit kan een aanzienlijke invloed hebben op haar vermogen om zwanger te worden en een succesvolle zwangerschap te dragen. Sommige vrouwen hebben een abnormaal ontwikkelde baarmoeder vanaf hun geboorte (aangeboren), terwijl anderen een baarmoederprobleem kunnen ontwikkelen als gevolg van een operatie of een infectie in het verleden.
Er zijn veel verschillende vruchtbaarheidsproblemen waarbij de baarmoeder betrokken is en die bijdragen tot onvruchtbaarheid en herhaalde miskramen, waaronder baarmoedermyomen, aangeboren afwijkingen, syndroom van Asherman, adenomyose en DES.
In het geval van een vermoeden van een aangeboren baarmoederfactor, wordt vaak een hysterosalpingogram (HSG)-test gebruikt om de diagnose te helpen stellen. Een ander type test is een sonohysterogram, waarbij een kleine hoeveelheid steriel water of zoutoplossing wordt ingespoten en de baarmoeder met een transvaginale echografie wordt bekeken. Dit wordt in de praktijk uitgevoerd en is meestal niet erg oncomfortabel. Met deze specifieke echotechniek kan de arts vaak afzonderlijke baarmoederholten zien en kan hij ook zien of de baarmoederafwijking misschien het gevolg is van een septate uterus (SU) of een bicornuate uterus (BU). Hoe dan ook, het is belangrijk om de verschillen tussen de twee te kennen en dat de professional die op baarmoederfactor test een vruchtbaarheidsspecialist is of een perinatoloog/MFM-specialist die ervaring heeft in dit specialisme.
Behandeling
Bij vrouwen bij wie een septate of bicornuate baarmoeder wordt vastgesteld, is een chirurgische correctie van de baarmoeder (metroplastie) de aanbevolen behandeling. Indien de chirurg niet absoluut zeker is van de diagnose vóór de operatie, dan wordt geadviseerd een laparoscopie uit te voeren als eerste stap ter bevestiging. Tijdens een operatie voor de correctie van een septate baarmoeder kan het septum meestal door middel van hysteroscopie worden verwijderd terwijl de patiënte nog onder narcose is. Als het uitwendige uiterlijk van de baarmoeder echter “konijnenoor” is, wat op een bicornuate baarmoeder wijst, wordt de chirurgische correctie uitgevoerd door laparotomie (open buikoperatie).
In het eerste geval met een septate baarmoeder kan de vrouw vrij snel na de operatie beginnen te proberen zwanger te worden, en de typische uitkomst voor een succesvolle zwangerschap is goed. Meer bepaald kan de vrouw een normale bevalling en vaginale bevalling hebben. Na een bicornuate baarmoederoperatie wordt echter over het algemeen aangeraden ten minste drie maanden te wachten alvorens te proberen zwanger te worden, en voor de bevalling wordt een keizersnede aanbevolen. Deze aanbeveling is gebaseerd op een verhoogd risico op een baarmoederbreuk tijdens de bevalling bij vrouwen bij wie een bicornuate uterus chirurgisch is gecorrigeerd. Van geen enkele chirurgische ingreep is aangetoond dat deze effectief is bij de behandeling van een unicornuate uterus of een uterus didelphys.