“Ik las dat Autism Speaks onderzoek financiert naar auditieve verwerkingsstoornis. Wat is dat en wat voor gevolgen heeft het voor mensen met autisme?”
Het antwoord op de vraag “Heb je vragen?” van vandaag is van Sophie Schwartz, de eerste Royal Arch Mason’s predoctoral fellow van Autism Speaks. Via haar fellowship onderzoekt Sophie Schwartz hoe centrale auditieve verwerkingsstoornissen de taalontwikkeling kunnen verstoren bij minimaal verbale tieners en jongvolwassenen met autisme.
In januari van dit jaar hebben Autism Speaks en de Royal Arch Masons financiering aangekondigd voor een extra predoctoraal fellowship en een pilot-onderzoek gericht op het ontwikkelen van gepersonaliseerde interventies voor centrale auditieve verwerkingsstoornissen.
Dank u voor uw vraag. Auditieve verwerkingsstoornis, ook bekend als centrale auditieve verwerkingsstoornis, verwijst naar hersengerelateerde problemen bij het verwerken van geluid. Met andere woorden, het probleem komt niet voort uit een verminderd gehoor. Het gaat om problemen met het verwerken van geluiden in de hersenen.
Centrale auditieve verwerking betreft de manier waarop de hersenen geluid dat door het oor wordt waargenomen, verwerken of interpreteren. Afbeelding met dank aan de American Speech Language Hearing Association. Om een goede analogie te geven van wat iemand met een auditieve verwerkingsstoornis ervaart, kunt u zich voorstellen dat u een zinvol gesprek probeert te voeren met iemand op een luidruchtig feestje. Je bent omringd door geluiden van verschillend volume. Mensen praten. Iemand die schreeuwt. Muziek. Een blender. Deuren die dichtslaan. Je krijgt het idee.
Om zo’n gesprek te voeren, moet je begrijpen wat je vriendin zegt. Dit houdt in het scheiden van haar woorden van de rest van de geluiden. U gebruikt waarschijnlijk zowel geluid als visuele signalen om dit te doen – u concentreert zich op de mond van uw vriendin en de toonhoogte van haar stem.
De meeste mensen voeren dit soort geluidsverwerking automatisch uit, hoewel het in een lawaaierige omgeving een grotere uitdaging wordt. Dan moeten we ons echt concentreren op de persoon die met ons praat.
Het is interessant om op te merken dat het verwerken van geluid in een lawaaiige omgeving moeilijker lijkt te worden naarmate mensen ouder worden.
Maar voor iemand met een auditieve verwerkingsstoornis is de moeilijkheid al in de vroege kindertijd aanwezig. En het vormt een uitdaging in omgevingen die de meeste mensen als “gewoon” beschouwen.
Auditieve verwerking en autisme
We weten niet wat ongeveer een derde van de mensen met autisme ervan weerhoudt taal te ontwikkelen. Maar onderzoek wijst er steeds meer op dat autisme vaak gepaard gaat met problemen bij het onderscheiden en verwerken van geluid – een van de meest elementaire vaardigheden die nodig zijn om spraak te begrijpen en te gebruiken.
Als u autisme hebt – of een kind met autisme hebt – hebt u wellicht aanwijzingen voor deze moeilijkheid ervaren of gezien, zoals de volgende:
- Het bedekken van de oren in situaties die voor de meeste mensen niet bijzonder lawaaierig lijken
- Humpen als reactie op gebabbel of andere geluiden
- Het zich benauwd voelen wanneer men omringd wordt door veel gebabbel of ander lawaai
Parenten merken deze “auditieve overgevoeligheden” vaak op wanneer hun kinderen vrij jong zijn – zelfs voordat bij een kind de diagnose autisme is gesteld.
We weten dat autisme en auditieve verwerkingsstoornissen elkaar vaak overlappen, maar we weten niet precies hoe vaak. Sommige schattingen op basis van ouderverslagen suggereren dat tot 80 procent van de kinderen met autisme geluiden op atypische manieren verwerkt.
Hoe onderzoek kan helpen
Mijn onderzoek is gericht op het verdiepen van ons begrip van de hersenactiviteitspatronen die verband houden met geluidshypersensitiviteit en moeite met taal bij adolescenten en jonge volwassenen met autisme Deze deelnemer verheugt zich op het kijken naar Frozen nu haar EEG-pet op is. Image courtesy of Boston University Center for Autism Research Excellencespectrum.
Deze inzichten, geloven we, zijn de eerste stap naar het ontwikkelen van gepersonaliseerde interventies die communicatie kunnen ondersteunen en de kwaliteit van leven kunnen verbeteren.
Ik streef dit werk na onder de mentorschap van Helen Tager-Flusberg, directeur van Boston University’s Center for Autism Research Excellence, en Barbara Shinn-Cunningham, directeur van Boston University’s Auditory Neuroscience Laboratory en Center for Research in Sensory Communication and Emerging Neural Technology.
Een integraal onderdeel van dit onderzoek is om te zien of autisme-gerelateerde moeilijkheden bij het gebruiken en begrijpen van taal voortkomen uit een combinatie van op de hersenen gebaseerde auditieve verwerkingsproblemen en het gedrag dat deze individuen gebruiken om te ontsnappen aan de onrust en angst veroorzaakt door hun gevoeligheden voor geluid en sociale communicatie meer in het algemeen (zoals het bedekken van hun oren en zich afwenden).
Bedenk dat kinderen typisch taal oppikken door te luisteren naar mensen die praten en de patronen te detecteren waaruit de spraak bestaat. Als de hersenen deze geluiden niet effectief kunnen verwerken of als de geluiden worden geblokkeerd, kan dit een serieuze uitdaging vormen voor het leren van taal.
Een nieuwe benadering om hen te helpen die het het hardst nodig hebben
Rond een derde van de kinderen en volwassenen met autisme heeft ernstige taalstoornissen, en wij denken dat deze groep waarschijnlijk meer te lijden heeft onder stoornissen in de auditieve verwerking. Maar het kan een uitdaging zijn om auditieve verwerking te bestuderen bij mensen die moeite hebben met het begrijpen van gesproken aanwijzingen of niet in staat zijn om te beschrijven wat ze horen of waarnemen. Om deze reden heeft het meeste onderzoek naar auditieve verwerkingsstoornissen bij mensen met autisme zich gericht op degenen die taal- en cognitieve vaardigheden in een normaal tot hoog bereik hebben.
Mijn fellowship-onderzoeksproject overwint deze hindernis door elektro-encefalografie (EEG) te gebruiken om te meten hoe de hersenen geluiden registreren en verwerken. We kunnen dit doen ongeacht de verbale of cognitieve capaciteiten van de studiedeelnemer.
In onze studiesessies plaatsen we een elastische EEG-kap met kleine sensoren op het hoofd om de elektrische activiteit van de hersenen te registreren in reactie op geluiden. Dit omvat het monitoren van de reactie van de hersenen op bijzonder betekenisvolle geluiden in vergelijking met minder belangrijke geluiden. We kunnen bijvoorbeeld de reacties vergelijken op een opname van de eigen naam van de deelnemer versus onbekende namen.
We zijn ook op zoek naar verschillen in hersenactiviteit wanneer de namen worden afgespeeld tijdens achtergrondgepraat versus in stilte. Dit stelt ons in staat om te zien of en hoe achtergrondgebabbel interfereert met de verwerking van taal door de hersenen bij mensen met autisme.
Aanpassing aan de behoeften van studiedeelnemers
Met de hulp van gedragstherapeuten hebben we methoden ontwikkeld om de zintuiglijke aversies te verlichten die sommige deelnemers hebben tegen het dragen van een EEG-pet. We helpen deelnemers bijvoorbeeld om zich op hun gemak te voelen met de EEG-cap door te beginnen met “oefencaps”, zonder de sensoren en de koordjes eraan. Dit stelt hen in staat om te beginnen met het dragen van de cap kort (zelfs een paar seconden) en dan geleidelijk op te bouwen tot ongeveer 5 minuten voordat ze overgaan op de echte cap.
Het beste van alles is dat, zodra de EEG-cap op is, de tieners en jonge volwassenen in onze studie gewoon kunnen ontspannen. Ze hoeven geen ingewikkelde taken uit te voeren of te beschrijven wat ze horen of ervaren. Ze kunnen gewoon gaan zitten en naar hun favoriete film kijken.
Veel te leren
Vanuit dit onderzoek zullen we in staat zijn om de hersenactiviteitspatronen die we zien als reactie op geluiden te vergelijken met waarnemingen van gedragingen die wijzen op atypische geluidsverwerking (zoals het bedekken van oren of neuriën) bij adolescenten en jonge volwassenen met een scala aan taalvaardigheden.
We hopen gaten te vullen in onze kennis over hoe mensen met autisme geluiden waarnemen en verwerken, met name spraak. We zullen ook meer te weten komen over wie geluiden op atypische manieren verwerkt en wie waarschijnlijk baat zal hebben bij interventies die gericht zijn op geluidsverwerking en taal.