Gebruiksnaam: Californische zeekomkommer, reuzenzeekomkommer |
|
| Synoniemen: Stichopuscalifornicus, Holothuria californica, Parastichopus californicus |
|
| Phylum Echinodermata ClassHolothuroidea Order Aspidochirotida Familie Stichopodidae |
|
| Apostichopuscalifornicus Gevonden in Rosario Bay, WA. Zijaanzicht. Het dier is ca. 45 cm lang. | |
| Foto door: DaveCowles, juli 2020 | |
Beschrijving: Grote zeekomkommer met een lichaamslengte van 25 tot 40 cm. Dorsale en laterale oppervlakken donkerrood, bruin of geel. Op het lichaamsoppervlak staan grote, stijve, kegelvormige papillen en pseudospines. De papillen zijn meestal bleker van kleur dan het lichaamsoppervlak en rood getint. De buispoten zijn dicht op de buikzijde gerangschikt en slechts drie paar rijen buispoten zijn duidelijk te onderscheiden. De mond is ventraal gericht aan de anterior (foto) en is omgeven door tentakels. Lengte tot 50 cm.
Hoe te onderscheiden van gelijkende soorten: Parastichopusparvimensis, die leeft van de Monterey Bay naar het zuiden, is zeer gelijkend van informatie en kan bijna net zo groot worden, maar het lichaam is kastanjebruin van boven en veel bleker van onderen; bovendien zijn de uiteinden van de papillen zwart getipt in plaats van rood. Parastichopusleucothele is vergelijkbaar gekleurd, maar leeft op grotere diepte (24-285 m) en is helder oranje gekleurd met roestbruine vlekken en kleine witte papillen.
Geografisch verspreidingsgebied: Van de westelijke Aleoeteneilanden en de Beringzee voor de kust van Alaska tot Baja California
Dieptespectrum: Laag intergetijdengebied tot 90 m diep
Habitat: Onbeschutte en beschutte gebieden, beschermd tegen sterke golfslag. Subtidale soorten worden voornamelijk aangetroffen op grind en schelpenpuin
Biologie/Natuurlijke geschiedenis: A. californicus is de grootste zeekomkommersoort langs de kust van de Pacific Northwest. De soort voedt zich met organisch detritus en kleine organismen, die ze met bodemsedimenten verteert. De voornaamste predatoren van A.californicus zijn de zeesterren Pycnopodiahelianthoides en Solaster endeca, maar de soort wordt ook af en toe gegeten door zeeotters en de mens. In tegenstelling tot veel subtropische zeekomkommers slaat P. californicus geen stoffen op die giftig zijn voor roofdieren. Het achterlijf heeft een paar sterk vertakte diverticula, die in de coelomische holte van het lichaam uitsteken en als “waterlongen” dienen. Zuurstofhoudend water wordt in verschillende opeenvolgende inademingen in deze ademhalingsbomen gepompt en vervolgens in één krachtige uitademing uitgestoten. De voortplanting vindt plaats in de zomer. De ontwikkeling is indirect. Het sperma heeft een bolvormige kop en een ongewoon laag DNA-gehalte. De bevruchte eitjes ontwikkelen zich tot auricularialarven die metamorfoseren tot doliolarielarven die zich vestigen. Depelagische fase duurt in het laboratorium 7 tot 13 weken. Zoals vele zeekomkommers kan deze soort bij verstoring een groot deel van zijn inwendige organen verwijderen (foto). Populaties van A. californicus in de Puget Sound verliezen ook bijna al hun inwendige organen en laten ze vervolgens opnieuw aangroeien in de loop van oktober en november, en regenereren dan nieuwe sets organen, maar bij dit proces lijken geen ingewanden te worden verwijderd. Evisceratie kan ook optreden als de dieren in warm of stilstaand water worden gehouden. De schubworm Arctonoepulchra kan als commensaal voorkomen op A.californicus.
Recent is ontdekt dat deze soort in staat is voedingsstoffen op te nemen via de ademhalingsboom in de anus. Broederset al. (2011) ontdekten dat gelabelde stabiele isotopen uit het zeewater via de anus en de ademhalingsboom in de komkommer terechtkwamen, vooral in de late winter/vroege lente wanneer het dier zijn darmen aan het regenereren was. Jaeckle en Strathmann (2013) ontdekten dat metradiokoolstof gelabelde eencellige algen en ijzerbevattende macromoleculen ook via de ademhalingsboom in dierlijke weefsels konden worden opgenomen.
| Terug naar: | |||
| Hoofdpagina | AlfabetischeIndex | SystematischeIndex | Glossarium |
Dichotome Sleutels:
Carlton,2007 (als Parastichopus californicus)
Kozloff,1987 (als Parastichopus californicus)
Algemene referenties:
Lamband Hanby, 2005 (als Parastichopus californicus)
Lambert,1997 (als Parastichopus californicus)
Morris,Abbott, and Haderlie, 1992. (als Parastichopus californicus)
Kozloff,1993. (as Parastichopus californicus)
O’Clairand O’Clair, 1998 (as Parastichopus californicus)
Wetenschappelijke artikelen:
Brothers, C.J., J. R. Nestler, and R.W. Lee, 2011. Visceralregeneration by the uptake of dissolved organic material in the seacucumber Parastichopuscalifornicus. Abstract, 6th North AmericanEchinoderm Conference, Anacortes, WA.
Jaeckle,William B. and Richard R. Strathmann, 2012. Theanus als tweede mond: anale suspensie-voeding door een orale zeekomkommer. Invertebrate Biology 132: pp 62-68
McEdward,Larry R. and Benjamin G. Miner, 2006. Estimation and interpretationof egg provisioning in marine invertebrates. Integrative andComparativeBiology 46:3 pp 224-232
Woodby,D., S. Smiley, and R. Larson, 2000. Depth andhabitat distribution of Parastichopus californicus near Sitka,Alaska. Alaska Fishery Research Bulletin 7: 22-32
Algemene opmerkingen en waarnemingen: Locaties, abundanties, ongewoon gedrag, enz.:
Een andere foto van Parastichopus californicus. Deze soort kan kort, rond en turgide worden of lang, slap en slap. Foto gemaakt door Dave Cowles, juli 1997
Op 22 juni 2005 verzamelden duikers van het station 5 P.californicus voor een experiment. Alle vijf werden ze in dezelfde lopende zeewatertank van 170 x 48 x 120 cm geplaatst. Binnen een paar uur (ongeveer beneden) begonnen vier van de vijf komkommers geslachtscellen in het water vrij te laten. Alle gameten die vrijkwamen zaten in een dunne, piekerige witte stroom die op kiem leek. Ze gingen door met het vrijlaten van gameten tot de tank, hoewel hij zachtjes werd gespoeld met zeewater, troebel werd. Het vrijlaten van gameten ging minstens een half uur door. De dag ervoor (21 juni) was het volle maan geweest. Hieronder heb ik een foto, plus een link naar een digitale film van het vrijlaten van gameten door de komkommers.
Gameten worden vrijgelaten door Parastichopus californicus. Foto door Dave Cowles 22 juni 2005.
Hier een link naar een digitale .MPG film van Parastichopus die gameten uitzet op 22 juni 2005.
Dit individu voedt zich op het sediment nabij Rosario. Foto: Jim Nestler, juli 2005
Zoals veel zeekomkommers kan Parastichopus californicus de stijfheid van zijn lichaam drastisch veranderen, zowel door de spierspanning aan te passen als door de flexibiliteit van zijn huid te veranderen. De onderstaande reeks toont een opeenvolging van veranderingen in de morfologie van een individu terwijl ik het vasthoud, gaande van een aanvankelijk stijve houding tot zeer ontspannen, uitgerekt en flexibel. Foto’s door Dave Cowles, juli 2020
In het begin van de vangst houden de meeste individuen hun lichaam stijf. Dit individu begint zich net een beetje te ontspannen. Het beeld is van de rugzijde.
Na een minuut of twee zonder enige verstoring te hebben vastgehouden, begint het individu zich meer te ontspannen. In dit beeld heb ik het individu ook lichtjes gedraaid zodat de ventrale rijen buisvoetjes te zien zijn.
Binnen enkele minuten wordt het dier zeer ontspannen en gaat het hangen, zowel door de verandering van de soepelheid van zijn huid als door het vrijkomen van een deel van het water uit zijn anus. Vaak lijkt het grootste deel van de interne massa naar de ene of de andere kant te stromen, waardoor een kant (vaak de voorste) zwaarder wordt en het dier uit mijn greep glijdt en op de grond valt.Dit beeld is ook voornamelijk van de ventrale zijde met de buisvoeten.
Een klein individu van ongeveer 14 cm lang. Foto door Dave Cowles, juli 2020
Themopachtige mondtentakels, kenmerkend voor de orde Aspidochirotida, waarmee ze zich voeden met benthisch sediment, zijn door het aquariumglas heen te zien wanneer dit individu probeert te eten. Foto door Dave Cowles, juli 2020
Afdruk van Kari McCloskey MS thesis, Departement Biologie, WallaWalla College, mei 2006:
Diel- en seizoensgebonden cycli van beweging, metabolisme en nutriëntenuitscheiding door de gematigde Holothuriër Parastichopus californicus
Zeekomkommers (Phylum Echinodermata, Class Holothuroidea) beïnvloeden de oecumenische gemeenschappen door de fysische en chemische karakteristieken van water en sediment te beïnvloeden via hun voedings- en uitscheidingsactiviteiten. Verscheidene tropische zeekomkommersoorten vertonen dagelijkse cycli van gedrag en fysiologische processen, hoewel het onderzoek naar deze verschijnselen in warme wateren beperkt is. Seizoensgebonden cycli van gedrag en fysiologische processen zijn ook waargenomen bij gematigde en tropische soorten. Bij de gematigde zeekomkommer Parastichopuscalifornicus werden de dagelijkse en seizoensgebonden bewegingssnelheid, het metabolisme en de fosfaatexcretie gemeten. Dagelijkse verschillen in fosfaatexcretie werden vastgesteld voor P. californicus tijdens de zomer, met significant hogere concentraties ’s nachts dan overdag. Er werden noch in de zomer noch in de winter verschillen waargenomen tussen dag en nacht wat betreft beweging, metabolisme, of ammoniumexcretie door P. californicus. De verplaatsingssnelheid en de concentratie van uitgescheiden fosfaat waren significant lager in de winter dan in de zomer. De stofwisselingssnelheid was echter significant hoger in de winter dan in de zomer. De grootte van de dieren varieerde per seizoen, waarbij de massa en het volume in de winter aanzienlijk kleiner waren dan in de zomer. Deze gegevens suggereren dat sommige gedrags- en fysiologische processen van P. californicus over dagelijkse en seizoensgebonden cycli kunnen verlopen, terwijl andere dat niet doen.
De zwabberachtige tentakels zijn zichtbaar bij dit etende individu.
Onderwaterfoto door Kirt Onthank, juli 2007
Dit individu heeft zijn ingewanden en ademhalingsboom verwijderd na een paar minuten te zijn vastgehouden op 6 juli 2010. Foto door Dave Cowles
Auteurs en redacteuren van de pagina:
Kelly Williams (2002): Pagina gemaakt
Aangepast door Hans Helmstetler 12-2002; Dave Cowles 2005-