Immuunregulerende mechanismen worden door kanker gebruikt om zich voor het immuunsysteem te verbergen. Vooruitgang en een diepgaand begrip van de biologie van melanoom en de interactie met het immuunsysteem hebben geleid tot de ontwikkeling van een aantal antagonistische antilichamen tegen de geprogrammeerde dood 1 route (PD-1) en een van zijn liganden, geprogrammeerde dood ligand 1 (PD-L1), die hoge klinische winstpercentages en verdraagbaarheid laten zien. Het blokkeren van de immuunregulerende controlepunten die de T-celresponsen tegen melanoom bij PD-1/PD-L1-modulatie beperken, heeft klinisch gevalideerde doelen voor kankerimmunotherapie opgeleverd. Combinaties met andere anti-melanoom middelen kunnen extra voordelen opleveren. Nivolumab, pembrolizumab (voorheen bekend als MK-3475 en lambrolizumab), en pidilizumab zijn anti-PD-1 antilichamen in klinische ontwikkeling voor melanoom, niet-kleincellige longkanker, niercelcarcinoom, hoofd- en nekkanker, lymfoom, en verscheidene andere kankers. Er zijn reeds langetermijnoverlevenden gemeld met deze therapieën. In dit overzicht bespreken we de huidige stand van zaken van anti-PD-1 middelen, het bewijs in de literatuur om de combinatie van anti-PD-1 antilichamen met andere anti-kanker middelen te ondersteunen en bespreken we de toekomstige richtingen voor het rationele ontwerp van klinische studies die het aantal lange termijn overlevers blijven vergroten.