American Experience

Wederopbouw: De Tweede Burgeroorlog | Tijdlijn

Tijdlijn van de Wederopbouw

1863
Januari 1: President Abraham Lincoln ondertekent de Emancipatie Proclamatie, waarin hij verklaart dat de meerderheid van de slavenbevolking van de natie “voortaan vrij zal zijn.”

Juli: In New York City ontketent het verzet tegen de eerste militaire dienstplicht van het land een opstand, de grootste in de Amerikaanse geschiedenis, omdat arme blanke noorderlingen protesteren tegen het feit dat ze gedwongen worden te vechten om een einde te maken aan de slavernij. Gedurende vier dagen ontwikkelt de opstand zich tot grootschalig geweld, met een niet te tellen aantal slachtoffers.

December 8: President Lincoln kondigt de Proclamatie van Amnestie en Wederopbouw aan. Het biedt gratie en herstel van eigendommen – met uitzondering van slaven – aan Confederalen die trouw zweren aan de Unie en akkoord gaan met emancipatie. Het plan, dat bekend staat als het 10-procentplan, vereist dat slechts 10% van de kiezers in een voormalige confederatiestaat de eed aflegt voordat de staat kan beginnen met het proces van heropname in de Unie.

1864
Echt begin 1864: President Lincoln begint met de wederopbouw in de door de Unie bezette voormalige confederale staat Louisiana. Lincolns milde 10%-beleid stuit radicale republikeinen tegen de borst, die verwachten dat het Zuiden meer zal doen om te worden toegelaten, en vinden dat Lincolns aanpak ex-slaven niet genoeg bescherming biedt.

Juli: In reactie op Lincolns plan neemt het Congres zijn eigen plan aan, de Wade-Davis Bill. Het verhoogt de eis van trouw van 10% tot een meerderheid van de kiezers van een staat, beperkt veel voormalige confederalen in hun politieke deelname aan de wederopbouw van de staat, eist van zwarten niet alleen hun vrijheid maar ook gelijkheid voor de wet, en legt de staten nog een reeks andere eisen op. Lincoln ondertekent de Wade-Davis Bill niet; zijn pocket veto betekent dat de wet niet doorgaat.

November 8: Lincoln wordt herkozen.

1865
In 1865 hebben zo’n 180.000 zwarten in het leger van de Unie gediend, meer dan een vijfde van de volwassen mannelijke zwarte bevolking onder de 45 jaar.

16 januari: Terwijl het leger van de Unie door het zuiden marcheert, met in zijn kielzog een steeds groeiend aantal bevrijde slaven, vaardigt Generaal William Tecumseh Sherman Speciale Veldorder 15 uit, waarbij een deel van de kuststreken van Zuid-Carolina, Georgia en Florida worden afgezet om uitsluitend door zwarten te worden bewoond. De kolonisten krijgen “eigendomsrecht” op percelen van 40 acre.

31 januari: Het Dertiende Amendement, waarbij de slavernij in de gehele Unie wordt afgeschaft, krijgt goedkeuring van het Congres en wordt ter ratificatie naar de staten gezonden. Eind februari ratificeren 18 staten het amendement; na aanzienlijke vertraging in het Zuiden wordt de ratificatie in december voltooid.

Februari 18: De troepen van generaal Sherman trekken Charleston, South Carolina binnen.

Maart: Het tijdelijke Bureau voor Vluchtelingen, Vrijgemaakten en Verlaten Landen wordt opgericht binnen het Ministerie van Oorlog. Het Freedman’s Bureau werkt aan een soepele overgang uit de slavernij en biedt voormalige slaven onmiddellijk onderdak en medische diensten, hulp bij het onderhandelen van arbeidscontracten met landeigenaren, en nog veel meer. Het bureau wordt in eerste instantie slechts voor een jaar geautoriseerd, maar zal tot 1868 in werking blijven.

April: In Lincolns laatste toespraak heeft hij het over zwart kiesrecht voor soldaten en enkele anderen. De Burgeroorlog eindigt wanneer de Geconfedereerde generaal Robert E. Lee zich overgeeft aan generaal Ulysses S. Grant van de Unie. Zes dagen later wordt president Lincoln vermoord en zijn vice-president, de Zuidelijke Democraat Andrew Johnson, wordt president.

mei: President Johnson kondigt zijn plan van Presidentiële Reconstructie aan. Het plan voorziet in algemene amnestie en teruggave van eigendommen – met uitzondering van slaven – aan alle Zuidelijken die trouw zweren aan de Unie. Johnson is geen vriend van de grootgrondbezitters in het Zuiden en verklaart dat zij en de leiders van de confederatie hem individueel om gratie zullen moeten vragen. Deze strategie voor de wederopbouw vereist ook dat de staten het Dertiende Amendement ratificeren, waarmee een einde komt aan de slavernij. Het plan van de president wordt in de zomer uitgevoerd.

Augustus/September: President Johnson toont een groeiende inschikkelijkheid tegenover het blanke Zuiden: hij beveelt de teruggave van land aan de vroegere eigenaars, inclusief het land dat aan bevrijde slaven was verstrekt door de veldorder van generaal Sherman van januari. De bevrijde slaven staan bijzonder weigerachtig tegenover het verlaten van het land dat zij in Zuid-Carolina en Georgia zijn gaan bewerken. De president schaart zich achter de Zuidelijke elite en verklaart: “Alleen blanken moeten het Zuiden besturen.”

November: Zuidelijke staten kiezen voormalige confederalen voor openbare ambten op staats- en nationaal niveau, laten na het Dertiende Amendement te ratificeren, en weigeren het kiesrecht uit te breiden tot zwarte mannen. Zuidelijke wetgevers beginnen “Zwarte Codes” op te stellen om de blanke suprematie te herstellen. De wetten leggen beperkingen op aan zwarte burgers, vooral in pogingen om arbeid onder controle te houden: bevrijde mannen mogen alleen nog als landarbeider werken, zwarten die weigeren arbeidscontracten te tekenen kunnen worden gestraft, werkloze zwarte mannen kunnen in beslag worden genomen en als arbeiders aan planters worden geveild, zwarte kinderen kunnen bij hun gezinnen worden weggehaald en tewerkgesteld. De nieuwe wetten komen neer op slavernij zonder de ketting.

November-december: Op verzoek van President Johnson, maakt de zegevierende Unie generaal Ulysses S. Grant een rondreis door het Zuiden, en wordt met verrassende vriendelijkheid begroet. Zijn rapport beveelt een milde wederopbouw politiek aan.

December: President Johnson verklaart dat de wederopbouw is voltooid. Radicale Republikeinen in het Congres weigeren woedend de nieuwe regeringen in de Zuidelijke staten te erkennen. Meer dan zestig voormalige Confederalen komen in het Congres zetelen, waaronder vier generaals, vier kolonels en zes Confederale kabinetsofficieren — zelfs Alexander H. Stephens, de voormalige vice-president van de Confederatie. De griffier van het Huis weigert de Zuidelijke afgevaardigden op te nemen in zijn appèl, en hun wordt hun gekozen zetels ontzegd.

Het leger van de Unie wordt snel gedemobiliseerd. Van een troepensterkte van een miljoen op 1 mei, zijn er eind 1865 nog maar 152.000 Unie-soldaten in het Zuiden over.

Zuidelijke steden krijgen te maken met een grote toestroom van vrijgelatenen. In de volgende vijf jaar verdubbelt de zwarte bevolking van de tien grootste steden van het Zuiden.

1866
Februari: President Johnson spreekt zijn veto uit over een aanvullende Freedmen’s Bureau Bill, die door Republikeinse gematigden was ontworpen om de bescherming van Zuidelijke zwarten uit te breiden.

April: Een ander stuk gematigde Republikeinse wetgeving, de Civil Rights Bill, verleent burgerschap en dezelfde rechten als blanke burgers aan alle mannelijke personen in de Verenigde Staten “zonder onderscheid van ras of kleur, of vroegere toestand van slavernij of onvrijwillige dienstbaarheid.” De wet wordt met overweldigende meerderheid door beide huizen van het Congres aangenomen en wanneer president Johnson zijn veto uitspreekt, wordt het veto door het Congres verworpen, waardoor de wet de eerste belangrijke wet is die wordt aangenomen na een presidentieel veto. De kloof tussen het Congres en de president is compleet.

Mei 1: Racistisch geweld woedt drie dagen lang in Memphis, Tennessee, waar blanken zwarten op straat aanvallen. In de nasleep vallen 48 mensen, bijna allemaal zwarten, dood en honderden zwarte huizen, kerken en scholen worden geplunderd of in brand gestoken.

Juni 13: Het Congres stuurt het Veertiende Amendement naar de staten. Het schrijft de Republikeinse visie op hoe de Amerikaanse samenleving na de burgeroorlog moet worden gestructureerd in de Amerikaanse grondwet, buiten het bereik van partijpolitiek. Het amendement definieert burgerschap als alle mensen die in de VS geboren of genaturaliseerd zijn en vergroot de macht van de federale regering over de staten om de rechten van alle Amerikanen te beschermen. Het amendement garandeert niet dat zwarten stemrecht krijgen. Het zal meer dan twee jaar duren voordat het controversiële amendement wordt geratificeerd.

Juli: Het Congres stemt opnieuw in met de aanvullende Freedmen’s Bureau Bill. President Johnson spreekt opnieuw zijn veto uit, waarna het Congres het veto weer intrekt en het wetsvoorstel tot wet verheft.

24 juli: Tennessee wordt als eerste voormalige confederale staat weer tot de Unie toegelaten.

30 juli: In New Orleans, Louisiana, breken rellen uit: een blanke menigte valt zwarten en radicale republikeinen aan die een zwarte kiesrechtconventie bijwonen, waarbij 40 doden vallen.

28 augustus: “De draai om de cirkel.” Nu het Congres eist dat de zuidelijke staten het Veertiende Amendement ratificeren om weer tot de wetgevende macht te worden toegelaten, begint president Johnson aan een rampzalige toespraaktournee door het Noorden om de steun voor zijn beleid in de tussentijdse verkiezingen te versterken. Hij vraagt de populaire Uniegeneraal Ulysses S. Grant mee te gaan. Wanneer de menigte de president uitscheldt, zorgen Johnsons boze en onwaardige reacties ervoor dat Grant – en veel Noordelijken – hun sympathie voor de president en zijn milde wederopbouwbeleid verliezen.

Daling: Na de rampzalige campagne van de president worden de tussentijdse verkiezingen een slagveld over het Veertiende Amendement en burgerrechten. Johnson’s tegenstanders zegevieren, en de Republikeinen bezetten genoeg zetels om te garanderen dat ze in de komende wetgevende sessie eventuele presidentiële veto’s kunnen negeren.

De vakbondstroepen worden verder gedemobiliseerd; tegen de herfst zijn er nog maar 38.000 in het Zuiden.

1867
Maart 1: De wetgevende macht van Noord-Carolina houdt een whiskyfeest wanneer zij afslaat voor de eerste verkiezingen in de staat met zwarte kandidaten. “We hebben alle hoop verloren om te ontsnappen aan de wraak van het Noordelijke volk,” schrijft een senator, “en bereiden ons voor op het ergste.”

Maart 2: De nieuwe zitting van het Congres begint aanvullende wederopbouwwetten aan te nemen, waarbij de veto’s van president Johnson terzijde worden geschoven en een hardere houding ten opzichte van het Zuiden wordt aangenomen. Het nieuwe beleid, dat bekend staat als Radicale Wederopbouw, verdeelt het Zuiden in militaire districten en eist van de staten dat zij nieuwe grondwetten aannemen, zwart kiesrecht invoeren en het Veertiende Amendement ratificeren.

Juli 31: President Andrew Johnson vertelt Ulysses S. Grant dat hij van plan is minister van Oorlog Edwin Stanton te ontslaan, die een consequente tegenstander van de president is geweest en dicht bij de Radicale Republikeinen staat die het Congres domineren. Stanton heeft geweigerd af te treden en het Congres heeft hem gesteund door middel van de Tenure of Office Act, die de toestemming van het Congres vereist voor ontzettingen. Tegelijkertijd heeft het Congres de controle van de president over het leger verzwakt door middel van de “Command of the Army Act”, die vereist dat alle militaire orders van de president de goedkeuring van de generaal van het leger moeten hebben (Grant). Johnson is van mening dat de Tenure of Office Act ongrondwettelijk is en hoopt de poging om Stanton aan hem op te dringen te verijdelen door de populaire Grant in te zetten.

11 augustus: Johnson geeft Grant opdracht het ministerie van Oorlog tijdelijk over te nemen.

1868
14 januari: Grant legt zijn functie als interim-secretaris van Oorlog neer nadat het Congres heeft aangedrongen op het herstel van Stanton. President Johnson meent dat Grant hem heeft verraden; Grant breekt nu openlijk met Johnson.

Winter: Zwarte en blanke wetgevers beginnen zij aan zij te werken in de grondwettelijke conventies van de zuidelijke staten, de eerste politieke bijeenkomsten in de Amerikaanse geschiedenis met aanzienlijke aantallen zwarte mannen.

Mei 16: Na de Republikeinen woedend te hebben gemaakt, wordt Andrew Johnson de eerste president die door een huis van het Congres in staat van beschuldiging wordt gesteld, maar hij ontkomt aan veroordeling en behoudt zijn ambt door één enkele stemming. Hij krijgt niet de Democratische nominatie voor de komende presidentsverkiezingen.

21 mei: De Republikeinse Nationale Conventie in Chicago nomineert Grant als president en Schuyler Colfax uit Indiana als vice-president; Grant neemt de verzoenende slogan aan: “Laten we vrede sluiten.”

22 juni: Arkansas wordt weer tot de Unie toegelaten.

25 juni: Louisiana, Florida, North Carolina en South Carolina worden weer toegelaten tot de Unie.

14 juli: Alabama wordt weer toegelaten tot de Unie.

9 juli: De Democraten nomineren Horatio Seymour, voormalig gouverneur van New York, voor president, en Francis P. Blair, Jr., voorheen een van Grant’s commandanten, voor vice-president.

Juli 28: Het Veertiende Amendement op de Amerikaanse Grondwet, waarin burgerschap wordt gedefinieerd voor alle mensen die in de V.S. zijn geboren of genaturaliseerd, wordt eindelijk geratificeerd.

September: Zwarte gekozenen worden uit de wetgevende macht van de staat Georgia gezet; “De neger is ongeschikt om de staat te regeren,” verklaart de Atlanta Constitution. De zwarte wetgevers doen een beroep op president Grant om tussenbeide te komen en hen weer toegelaten te krijgen, wat een jaar duurt.

November 3: Grant wordt tot president gekozen, met een meerderheid van het kiescollege van 214-80 boven zijn Democratische tegenstander. Maar de volksmeerderheid is slechts 306.000 op een totaal van 5.715.000 stemmen. Nieuw geregistreerde zwarte mannen in het Zuiden brengen 700.000 stemmen uit op het Republikeinse ticket.

1869
Het Freedmen’s Bureau telt bijna 3.000 scholen, met meer dan 150.000 leerlingen, in het Zuiden.

Februari 26: Het Congres neemt het Vijftiende Amendement aan, dat het geweld bij de verkiezingen in het Zuiden probeert aan te pakken door te stellen dat het kiesrecht niet kan worden ontzegd op grond van “ras, huidskleur, of vroegere toestand van dienstbaarheid”. Het wordt ter ratificatie naar de staten gestuurd.

April: In zijn 5-3 Texas v. White beslissing verklaart het Amerikaanse Hooggerechtshof de Radicale Reconstructie grondwettelijk en stelt dat afscheiding van de Unie onwettig is.

September 24: Zwarte Vrijdag op de New Yorkse goudbeurs. Financiers Jay Gould en Jim Fisk proberen de beschikbare goudvoorraad in een hoek te drijven, en proberen tevergeefs president Grant bij het illegale plan te betrekken.

Daling: Geweld tegen zwarten gaat door in het hele Zuiden; in oktober wordt Georgia-wetgever Abram Colby ontvoerd en gegeseld.

1870
Januari 10: Grant stelt een annexatieverdrag voor met Santo Domingo in een poging om land te vinden voor bevrijde slaven om zich te vestigen. Volgens Grant’s plan zullen bevrijde slaven zich kunnen vestigen op het Caribische eiland (vandaag de Dominicaanse Republiek). Het verdrag wordt tegengewerkt door de Senate Foreign Relations Committee, onder leiding van Charles Sumner, en zal nooit worden bekrachtigd.

Januari 26: Virginia wordt weer toegelaten tot de Unie.

Februari 3: Het 15e Amendement wordt geratificeerd.

Februari 23: Mississippi wordt weer toegelaten tot de Unie.

Maart 30: Texas wordt weer toegelaten tot de Unie.

Juli 15: Georgia wordt als laatste voormalige confederale staat weer toegelaten tot de Unie.

1871
Oktober: Congres hoort getuigenis van slachtoffers van Klan-geweld. Grant treedt hard op tegen geweld tegen zwarten in Zuid-Carolina.

1872
1 mei: Bijeenkomst van de liberale republikeinse conventie in Cincinnati. Onder de leiders van de groep bevinden zich veel prominente Republikeinen die ontevreden zijn over het wraakzuchtige Wederopbouwbeleid en de corruptie in de regering, die zij Grantisme noemen. De New Yorkse journalist Horace Greeley ontvangt hun nominatie. Greeley’s vroegere radicalisme, hoge tarieven en bekende excentriciteit stoten velen die tegen Grant zijn af. De Democraten nomineren op 9 juli ook Greeley.

Mei 22: Grant ondertekent een amnestiewet die hij had bepleit. Hoewel de uiteindelijke wetgeving minder genereus is dan Grant had gewild, worden nu slechts een paar honderd voormalige Confederalen uitgesloten van politieke privileges.

5 juni: De Republikeinse Conventie komt bijeen in Philadelphia. Zij zal Grant in de eerste stemronde herbenoemen.

September 5: The New York Sun beschuldigt vice-president Colfax, vice-president Henry Wilson, James Garfield en andere prominente politici ervan betrokken te zijn bij de activiteiten van de Credit Mobilier, een bedrijf opgericht door de promotors van de Union Pacific spoorweg om de winsten van de aanleg van de transcontinentale spoorlijn af te romen. Uiteindelijk zullen twee congresleden worden afgekeurd voor hun aandeel in de zwendel en zullen vele andere politici reputatieschade oplopen.

November 5: Grant wordt herkozen met een kiescollege meerderheid van 286-66, en een volksmeerderheid van 763.000.

1873
Winter: In de New York Tribune verschijnen artikelen waarin zwarte wetgevers in South Carolina van corruptie worden beschuldigd.

April 13: Het Colfax Bloedbad. De White League, een paramilitaire groep die de blanke overheersing in Louisiana veilig wil stellen, komt in botsing met de bijna geheel zwarte staatsmilitie van Louisiana. Het dodental is schrikbarend: slechts drie leden van de White League komen om, maar zo’n honderd zwarte mannen worden gedood. Daarvan wordt bijna de helft in koelen bloede vermoord nadat ze zich hebben overgegeven.

September 18: De paniek van 1873 begint met het faillissement van een bankfirma in Wall Street, breidt zich uit naar de effectenbeurs en leidt uiteindelijk tot wijdverbreide werkloosheid.

1874
Daling: Het politieke tij is eindelijk in het voordeel van de Democraten gekeerd; zij winnen de controle over het Congres terwijl verhalen over zwarte politieke corruptie, aanhoudend geweld in het Zuiden en een vreselijke economische depressie de publieke aandacht bezighouden.

1875
Maart 1: Als een van zijn laatste handelingen neemt het door de Republikeinen geleide Congres de Civil Rights Bill van 1875 aan, die segregatie in openbare voorzieningen verbiedt. De wet blijft slechts tot 1883 van kracht, wanneer het Amerikaanse Hooggerechtshof hem zal vernietigen.

1877
Maart 4: Na een bitter betwiste presidentswedstrijd tussen Republikein Rutherford B. Hayes en Democraat Samuel Tilden, waarin beide kandidaten de overwinning opeisen, wordt Hayes tot president uitgeroepen. In een achterkamertjespolitieke deal stemmen de Republikeinen in met het opgeven van het wederopbouwbeleid in ruil voor het presidentschap.

Het wederopbouwbeleid komt officieel ten einde. Het Zuiden codificeert en handhaaft segregatie. Schendingen van de burgerrechten van zwarten zullen pas na de Tweede Wereldoorlog weer nationale aandacht krijgen.