In oktober 2017 had ik het geluk een 10-daags toeristenvisum voor Syrië te krijgen, bijna 2 jaar voordat elke andere “reiziger besloot naar Syrië te reizen”.
Vrienden en familie vertelden me dat ik krankzinnig moest zijn en dat ik wel een doodswens moest hebben om Syrië in 2017 te willen bezoeken. Iedereen weet dat er een brute oorlog woedt in het land dat nu zijn 7e jaar ingaat.
De mensen die ik over mijn plannen vertelde, zeiden allemaal dat de kans om Syrië binnen te komen ongeveer nul was en dat, als ik er toch in slaagde om binnen te komen, ik hoogstwaarschijnlijk zou eindigen met de dood of ontvoering.
Dus toen ik er eindelijk in slaagde een toeristenvisum voor Syrië te bemachtigen, boekte ik de eerst mogelijke vlucht naar Beiroet, de hoofdstad van Libanon, aangezien er momenteel geen gemakkelijke vluchtverbindingen zijn met Damascus en Syrië.
Het is nu echt gemakkelijk om Syrië te bezoeken, klik hier om de reisgids te lezen over hoe je het visum in minder dan 48 uur kunt krijgen.
De straten zijn vol met mensen en de Shisha huizen zijn vol.
In de loop van 10 dagen heb ik door Syrië gereisd, ik heb Damascus bezocht – Aleppo (lees over mijn bezoek aan Aleppo door hier te klikken) – Homs met het platteland eromheen, en de Middellandse Zeekust voordat ik terugging naar Libanon voor mijn vlucht terug naar huis naar Europa.
Ik ging naar Syrië met een open geest en zonder enige politieke bedoelingen.
Hoe is Damascus tegenwoordig, na de oorlog
Om tegenwoordig een visum voor Syrië te krijgen, moet je een aanbeveling krijgen van iemand met contacten in het land, wat papierwerk invullen, ongeveer 9 – 10 weken wachten op een antwoord en bidden dat je wordt geaccepteerd.
De meeste mensen krijgen niet eens antwoord.
Lokale gezinnen op straat, alle souvenirwinkels zijn open.
Ik verliet mijn hotel in Beiroet in de middag met een gedeelde taxi op weg naar Damascus en ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik niet opgewonden was over mijn reis naar Syrië.
De reis tussen de twee hoofdsteden is niet meer dan 120KM /75Miles, een reis die vroeger slechts ongeveer 2 uur duurde om te reizen tussen voor de oorlog, met inbegrip van immigratieprocedures.
Met de omstandigheden van deze dagen zou ik blij zijn als ik het net kon maken over de grens en in Syrië helemaal.
Het verlaten van Beiroet bleek de meest tijdrovende van mijn hele reis naar Damascus te zijn, omdat ik bij het verlaten van het stadscentrum vast kwam te zitten in de beruchte file van Beiroet.
Toen ik het immigratiekantoor aan de Libanese kant van de grens binnenging, merkte ik al snel dat ik en de 5 andere westerlingen met wie ik reisde, niet de enige buitenlanders waren die de grens overstaken.
Er waren nog eens 9 Europeanen samen met de tientallen locals die Libanon verlieten op hetzelfde moment als ik (de grens is 24 uur per dag open). Het duurde maar een paar minuten om Libanon uit te komen en een stempel te krijgen.
Hier is een korte video van mijn reis naar Syrië, gefilmd met GoPro.
Het eerste wat me opviel toen ik de Syrische kant van de grens binnenkwam, was hoe georganiseerd en rustig alles was. Mensen staan in rijen opgesteld.
Er zijn geen soldaten in de buurt en slechts een paar gastvrije grenswachten. Om een lang verhaal kort te maken, de immigratie aan de Syrische kant duurde slechts ongeveer 20 minuten voordat ik mijn stempel in het land had en klaar was om te gaan.
Ik kwam Syrië net op tijd binnen om de oproep tot het gebed van 7 uur ’s avonds te horen vanuit de moskeeën in de verte.
Bij het verlaten van de grens om richting Damascus te gaan, zijn er een paar militaire controleposten om doorheen te gaan.
Geen van hen was enig probleem en elke soldaat begroette mij en mijn vrienden met een grote glimlach, een handdruk, en een “Welkom in Syrië, mijn vriend.”
Het eerste wat opvalt bij aankomst in Damascus is al het straatleven dat gaande is; jonge stelletjes die elkaars hand vasthouden op straat, overal winkels open, shawarma kraampjes naast thee en koffie kraampjes en in het algemeen zijn de straten vol met mensen zoals in elk ander land.
Er zijn geen tekenen van oorlog gaande behalve de paar ontspannen soldaten die op een straathoek zitten.
Traditioneel restaurant in een oud huis.
Ik ging alleen voor een snel diner en een paar biertjes in een traditioneel restaurant vol met mensen voordat ik naar bed ging.
Ik wilde volledig uitgerust zijn en vroeg opstaan om de volgende ochtend de straten van Damascus te verkennen.
Na vroeg wakker te zijn geworden om rond te lopen in een van de oudste steden ter wereld, verliet ik mijn hotel in de oude stad en je merkt al snel de geur van vers brood op.
De melkboer is op zijn fiets melk aan het leveren door de oude smalle straatjes en de fruit- en groentekraampjes staan vol met vers fruit en groenten.
Gesticht tussen 10.000 en 8.000 voor Christus, wordt Damascus gezien als de oudste continu bewoonde stad ter wereld.
Dingen om te doen in Damascus
Wandelend door de oude stad, begin je je af te vragen of er wel een oorlog aan de gang is. Er is hier absoluut geen schade. Alle winkels zijn open en de straten bruisen van het leven.
Er zijn hier en daar een paar militaire checkpoints, maar je merkt ze niet echt.
Zelfs hier zijn de soldaten blij toeristen te zien. Winkeliers zijn overweldigd van geluk als ze zien dat er weer toeristen in de stad zijn.
Een melkboer in de oude straten van Damascus
U bent geheel vrij om op eigen gelegenheid door Damascus te reizen. Je kunt alles fotograferen wat je wilt, behalve militaire controleposten en regeringsgebouwen.
Het is heel gemakkelijk om te vergeten dat je in een door oorlog geteisterd land bent als je Damascus bezoekt, maar dan hoor je plotseling raketten inslaan in het door terroristen geteisterde Jobar-district op slechts twee km afstand in een rechte lijn van waar ik verblijf en van het leven geniet.
Tussen de 10 en 30 raketten kan ik per dag horen.
Net als voor de oorlog is er genoeg te zien in Oud Damascus – De Umayyad Moskee, de 4e heiligste plaats in de Islam, maak een wandeling rond de Souq al-Hamidiyya (oude markt), bezoek de Damascus Citadel of verdwaal gewoon in de smalle straatjes gevuld met een eeuw na eeuw met geschiedenis.
Umayyad Moskee, de 4de heiligste plaats in de Islam
Umayyad Moskee, De Moskee was een Christelijke Tempel voordat het een Moskee werd in 634.
De ingang van de Souq al-Hamidiyya is een oude Romeinse tempel.
De oude bazaar is overvol met mensen, hier kunt u van alles
Als u moe wordt van het rondlopen door de straten, loopt u gewoon een kunstgalerie binnen om de moderne kunst in Syrië te bekijken, ontspant u zich in een plaatselijk Hooka-café terwijl u naar het bruisende straatleven kijkt of luistert u naar een plaatselijke verhalenverteller. Alles is hier net als voor 2011.
Een plaatselijke kunstgalerie
Maar net als voor 2011 is de oude binnenstad van Damascus de plek waar je moet blijven om de stad te verkennen.
De enige echte reden om naar een modern deel van Damascus te gaan, is als je echt wilt winkelen in een winkelcentrum in westerse stijl of als je een supermarkt wilt bezoeken die net zo goed gesorteerd is als elke supermarkt in Europa of Amerika. Alles is hier verkrijgbaar.
Levensmiddelen zijn net als in Europa
Europese kaas
Jack Daniels, of Jagermeister? Alcoholwinkels zijn overal in Syrië.
Over het geheel genomen is Damascus zo compleet het tegenovergestelde van wat de media ons de afgelopen 7 jaar hebben verteld. Ik vraag me dan ook af of de journalisten hier ooit zelf zijn geweest.
Christelijke kerken staan pal naast moskeeën. Beide zijn gevuld met mensen. Zelfs de Joodse Synagoge in de Oude Stad van Damascus is nog open.
Je ziet overal in de stad Christelijke bruiloften en Priesters die in het openbaar rondlopen. En in het algemeen zijn Damascus bewoners genieten van het leven.
Een mooi meisje kijkt naar haar vriendin die een trouwfoto maakt.
Een Christelijke Bruiloft, Je ziet elke dag Christelijke Bruiloften.
In de namiddag zijn de bars en pubs gevuld met de lokale bevolking die genieten van een paar biertjes en drankjes samen met het kijken naar Europees voetbal op grote schermen.
En ze zijn allemaal gastvrij voor jou als toerist. Ik ben tot 2 uur ’s nachts met de lokale bevolking gaan drinken voordat ik alleen terugliep naar mijn hotel.
Lokale bevolking aan het dansen.
Lokale bevolking aan het genieten van live muziek
Ik had het geluk om 3 volle dagen in Damascus rond te lopen en Damascus te verkennen. Nooit heb ik vijandige of onvriendelijke mensen meegemaakt.
Iedereen was zo blij om te zien dat er weer toeristen in de stad zijn.
Als toerist Damascus bezoeken in 2017 voelt net als thuis zijn in Noorwegen of rondlopen in Barcelona of een andere grote westerse stad. Damascus is zeer veilig en klaar om toeristen terug te verwelkomen.
Na 3 Peacefull dagen in Damascus was het tijd om de hoofdstad te verlaten en naar het noorden te reizen naar Aleppo. Klik hier om te lezen.
Klik hier! om te lezen over mijn bezoek aan ’s werelds meest indrukwekkende kasteel, KRAK DES CHEVALIERS & DE VALLEY OF CHRISTIANS.
Reisverslag uit Damascus de hoofdstad van Syrië uit 2017
Vrienden en familie zeiden me dat ik wel gek moest zijn en dat ik wel een doodswens moest hebben om Syrië te willen bezoeken. Maar uiteindelijk was Syrië ook geweldig en alles wat de westerse media schrijven een complete leugen